Who are you Miss Dela Vega? (University Series #I)

Chapter XI

Danielle

Inalis ko ang earphones sa tainga ko nang mapansing nakatingin sa akin ang mga kaibigan ko.

Tumaas ang kilay ko sa kanila bago nagtatanong ang mga matang tinignan din sila.

"Bakit hindi mo sinabing close na pala kayo ni Miss Dela Vega?"

"What?" What did she say? Anong close ang pinagsasabi nito.

"Nakita namin kayong dalawa magkasama kahapon." oh that day.

I suddenly remembered what happened yesterday, it was really exhausting. Umikot ikot kami buong campus para lang mapuntahan yung kada offices. Hindi ko alam kung may saltik ba yung professor nayun at hindi nalang nagpatulong sa iba. At kami pa talaga ang gumawa. Sumakit din yung balat ko dahil sa init ng araw. Pawisan at pagod akong umuwi sa bahay nun pagkatapos. Sa sobrang pagod, umaga nako nagising.

And here we are, they're concluding nonsense shit. Baka gumuho na ang mundo, mag kaaway padin kami. Sobrang imposible, kami magiging close? Never in my wildest dream!

"I only helped her distribute the newspaper" I boredly said while yawning. I'm sleepy again. Lately Im wanting to sleep all day and be unproductive. I just feel like, I have drained my energy even doing nothing.

They just nodded at hindi na nagtanong pa. They know I will not give them the answer they want. Saka wala naman talaga closeness samin. Daig pa nga ata namin ang tubig at langis.

"Speaking of newspaper, nakita nyo ba yung poem na sinulat para kay Dan?" si Hans na nakangiti habang nanunudyong nakatingin sakin.

Wala talagang araw na hindi nila ako pinagttripan. May buti din minsan kapag kasama ko si Miss Dela Vega, atleast when I'm with her it's peaceful and quiet. Literal talaga tahimik dahil hindi sya nagsasalita. Ang nakakainis lang naman sa kanya ay ang pagiging walang kwenta nya kausap at ang pagsusungit nya sa akin lagi. Parang may malaking galit sakin na hindi nya masabi sabi.

"I've seen it yesterday. Isn't it sweet Danielle Jade?" Nang aasar na dagdag naman ni Celine. Magkakasundo talaga sila sa pang aasar sakin. Lalo na kapag may kinalaman sa relationship at pag ibig nayan. I don't even care, lahat na lang ata na taong humihinga inaasar sakin.

"Parang first time ata eto no? Puros na lang kasi chocolates and flowers ang binibigay sayo"

Yeah. Sino kaya ang gagawa ng ganyan. It's rare and actually better than those flowers and chocolates.

"May naiisip ako, pano kung yun H.P ay initial pala ng name ng sender?"

Natahimik naman sila sa sinabi ni Riley. Hindi ko na lang sila pinansin at tinignan ang cellphone ko. Wala akong dalang libro ngayon dahil nakalimutan kong magdala. Mamaya pang alas tres ang last class ko. At masyado pang maaga, gusto ko man umuwi pero baka makatulog na naman ako at magising ng gabi. Geez bakit lately napakaantukin ko.

"Omg!! I think si Hades Patrimunio ang nagsulat ng poem." Napatakip ako ng Tenga dahil sa tili nya.

Nagtinginan tuloy ang mga estudyante samin. Kapag kasama ko tong mga to wala talagang araw na wala silang nahahakot na attention dahil sa kaingayan.

"You mean yung soccer player sa Archi?"

"Gaga oo, yung papa na masarap" I looked at Erin disgustingly. Ganun pa talaga ang description nya ha. Just gross, calling someone masarap is not in my vocabulary. How can you call someone yummy by just looking at them? It doesn't make sense.

That guy they called Hades are my Dad's inaanak if I'm not mistaken. I met him once sa isang dinner but we never talk. I don't talk to people I barely know.