Who are you Miss Dela Vega? (University Series #I)

Chapter XXVI

Danielle

Nakakabinging katahimikan ang namamayani samin ngayon sa loob ng kotse ko. Simula nung umalis kami sa The hellion, wala ni isang nagsasalita sa amin. I know she's mad and pissed, on what I said pero hindi ko na kayang bawiin pa.

It's entirely my fault dahil mas napangunahan ako ng emosyon ko. Kusa na lang yun lumabas sa bibig ko kahit hindi ko naman iniisip. I messed up, I did. I make her mad. She didn't reacted or anything earlier kanina, she didn't even complain on what I said. Actually nung tinanong sya nung mga kaibigan nya kanina sinabi nya na kami nga daw talaga. I feel happy but at the same time scared na baka may magbago at kung ano pa ang isipin nya.

After a little chitchat with them napagpasyahan ni ma'am na umuwi na. Davins plans failed, after I said we have a relationship bigla na lang itong nagwalk out.

But right now habang nagd'drive ako, nakakaramdam ako ng ibang atmosphere sa loob. She's didn't even spare me a little time to looked at me. Nakatingin lang sya sa labas, her eyes became more colder than usual. I can't read her again. And I cursed myself for doing that.

Papunta kami ngayon sa condo nya, ihahatid ko sya. She gave me the adress, but after that hindi na sya nagsalita pa. I want to talk to her pero umuurong ata dila ko ngayon. I don't know how to explain why I did that. Kasi mapapaamin talaga ako ng wala sa oras. I will make things worst.

Nakakailang buntong hininga na din ako pero hindi padin mawala yung bigat sa dibdib ko. Tinitignan ko sya from time to time pero nasa labas lang talaga nakafixed ang mga mata nya.

Huminga ulit ako ng malalim at tumingin sa kanya.

"M-ma'am?" I bit my lower lip when she finally look at me.

"I'm sorry about earlier"

She didn't answer kaya napahinga nalang ulit ako ng malalim. She's giving me a cold shoulder. How can I make up to her?

"Miss Dela Vega, hindi ko po s-sinasadya kanina" it was partly-- true.

"Stop talking " malamig na tugon nya kaya mas lalong bumigat ang nararamdaman ko. Mas malala ang pagkacold nya ngayon.

Nang nakarating kami sa condo agad syang lumabas ng kotse. Hindi man lang sya nagpaalam.

I heavily sigh again at bumaba na din ng kotse para sundan sya. She took the elevator kaya agad agad ako tumakbo papunta doon.

Mukha pa syang nagulat ng makita ako pero agad din napalitan ng malamig na titig.

"What are you doing here Halverson" she coldly asked.

"Blaire please, gusto ko lang magsorry sa ginawa ko kanina". Lumapit ako sa kanya pero humakbang naman sya papalayo.

"Wag mo kong kausapin, umalis kana"

"Ma'am" tumingin ako sa kanya na parang nagmamakaawa.

"You already said sorry, ano pa ba ang kailangan mo?"

"Your attention-- and yes I already said I'm sorry pero galit ka padin!"

"What do you want me to do then? I'm your professor Halverson, I'm not your girlfriend. What did you even say that to my friends?" Ouch.

I closed my eyes and breathe slowly. Feeling ko yung puso ko paonti onting sinasaksak ng kung ano ano. It hurts

When I opened my eyes agad akong lumapit sa kanya. Pero agad din nyang inalis ng tumunog ang elevator. Nandito na pala kami sa floor nya.

Agad agad syang naglakad palabas ng elevator na sinundan ko naman. Mabuti na lang at mabilis ako kaya agad akong nakapasok sa loob. Yung mata nya mas lalong nagalit sa ginawa ko. Kung nakamamatay lang ang bawat titig nya, kanina pako nakahandusay dito. But she can't do anything dahil andito nako, I can be stubborn too if  want to.