Who are you Miss Dela Vega? (University Series #I)

Chapter XXIX

Danielle

I heaved a sigh while staring at her reaction. Stunned, she looked at me blankly. Then suddenly she remove herself from my grip. Tinry kong hawakan sya ulit pero tinalikuran nya ako. I smiled weakly when I realized na  hindi nya nagustuhan ang mga sinabi ko.

Ramdam ko ang pagbabago ng atmosphere sa loob.  Malungkot lang akong nakatingin sa likod nya. I know I come too far. I know I made a mistake for confessing. I know alam kong may mababago.

"M-maam" I gulped hard when she looked at me colder than ever.

"Forget it"

"W-what?" Ang alin ba? Yung sinabi ko?

"I said forget whatever you feel about me"

"Are you for real? Akala mo madali lang kalimutan ang nararamdaman sa isang tao?" I can't believe her. Ano akala nya sa feelings, damit? Na kapag ayaw na suotin pwedeng pwede wag gamitin?

"Stop bluffing Halverson, for fuck sake" nanlilitid na ang ugat nya leeg. Alam kong pinipigilan nya lang akong sigawan.

"I am not bluffing here Blaire!' pasigaw kong sagot sa kanya. I can't help it. Naiinis nako. How dare she para sabihing nagbibiro ako sa nararamdan kong to? Akala nya ba madali lang to?

"It's just a phase or rather than infatuation. So stop. Mali to" malamig nyang sabi

Pagak akong natawa "Are you kidding me? Sino ka ba para malaman ang nararamdaman ko ngayon?"

"You're just confused"

"But I thought it's okay with you if ever I'll like you? Ano yung mga maybe mo ha? Ano yun?" Madiin ko sagot sa kanya. Umasa ako kahit papano dun tangina!

"Oh God didn't you notice, I thought you're just joking around kaya nakisabay ako!"

"Miss Dela Vega I'm serious" malumanay kong sagot. Alam ko naman na wala akong pag asa sa kanya. Ang akin lang sana naman maniwala sya sakin na totoo ang nararamdaman ko at hindi lamang pagbibiro o paglalaro itong ginagawa ko. Kasi sa totoo lang ang hirap umamin. Nilalakasan ko nga lang loob ko dahil hindi ko din kayang itago pa.

"Why would you even like me in the first place? I'm your professor Halverson. This is wrong!"

"Do you really want to know? Bakit ang hirap sayo paniwalaan na gusto nga kita? Kasi ano estudyante mo lang ako ganun?"  Oh please wag kang umiyak sa harap nya. Wag mong ipakita na mahina ka. Danielle stop your tears. Hindi yan makakatulong sayo.

"Cause you're that person na hinding hindi magkakagusto lang sa isang tao ng ganun ganun lang" Tangina naman.

"Blaire" malumanay kong tawag sa pangalan nya.

I exhaled deeply at kinuha yung mga kamay nya. I kissed it first at tumingin sa mga mata nya hoping she could see my pure intention.

"Because you trap me inside you. I thought I was curious at first. Akala ko nung una naninibago lang ako kasi ngayon lang ako nakakita ng kagaya mo. It's rare for someone na may mga matang kagaya mo. Patay at walang kabuhay buhay. Everyday I discovered something in you. I see the glimpse of you and that made me wonder what if I make you smile, what if malagyan ko ng kulay yang mga mata. All those what ifs and curiosity leads me to discovery. To discover this feeling that's all new to me. I'm serious Blaire. I like you. I don't know why but I'm happy whenever your around. I like annoying you, I like to tease you, I like everything about you Professor Dela Vega. I know it's hard to process everything I said but please wag mo naman sanang baliwalain tong nararamdaman ko. Hayaan mo kong ipakita sayo lahat. But then again I will give you time you want. "