The Spotlight of Destiny (A Lover in Paris 1)

Chapter 42

For the last couple of minutes, we finally arrived. I can already see Lola Miracle waiting for us inside as the guard opened the gate for the car to get in.

"Ma petite-fille est là! Oh, tu me manques tellement!" Salubong agad sa'kin ni Lola nang nauna na akong bumaba. "Tu m'as tellement manqué aussi, mamie!" I hugged her.

"Oh, qui est cet homme bien que je vois en ce moment? C'est ton prétendant dont ta mère n'arrête pas de me parler?" Saka lang napabitaw si Lola sa pagkakayakap namin nang mapansin niya rin si Niel. Malapad akong ngumiti at tumango sa kanya nang lapitan ko ulit ang mahal ko. "Don't worry, I got you." Hinila ko na siya papalapit kay Lola.

"Ma!" Kumaway agad ako kay Mama nang makita ko na rin siyang lumabas ng bahay at naglalakad na papalapit dito sa pwesto namin. "Mama, I miss you!" Humalik ako agad sa pisngi niya at gano'n din siya sa'kin.

"Asan na manugang ko?" sabi niya agad na parang nananakot pa ang tono. I just pointed Niel at her back for her to turn around. Gulat pa siya nang makita niya rin. "Mon dieu, Myranda!" Napahawak siya sa kanyang dibdib nang lingunin niya ako ulit, parang mawawalan na ng hininga. "Bakit hindi mo naman agad sinabi?!"

"You know him already?"

"I met him a year ago! Bonsoir, Niel! Comment as-tu été?"

Bago pa ako makapagsalita ulit kay mama ay binati niya na si Niel. Gulat pa ako nang marinig kong alam niya na rin ang pangalan niya! Bumeso si Mama sa kanya saka siya nito inakay papasok sa loob para mag dinner. Parang nagmukha tuloy siyang anak kaysa sa'kin ngayon.

"Pasado na po ba agad 'yon kay mama?" tanong ko nang malingon ko rin si Lola. Natatawang tumango naman siya sa'kin. I haven't introduced him properly to her yet.

"Don't worry, I heard about him before. Your mom told me." Inakay niya na rin ako papasok sa loob. Nakita na rin naming naghihintay na ang dalawa sa'min para sabay-sabay kumain. Nang makita rin ulit ni Niel si Lola ay nagmano siya agad. "Hindi ko po kasi nagawa kanina." Matamis siyang ngumiti kay Lola bago niya ito paupuin.

"Dieu te bénisse. Mangeons." She gestured him to have a seat. He even pulled me another chair next to him. "Are you okay?" I mouthed. He gave me thumbs up as an answer. "I'm happy," he whispered.

"L'heure du dîner et profitez de la nourriture! Niel, 'wag ka na mahiya. Kasabay mo rin kami kumain sa mga susunod," sambit ni mama ng abutan niya ito ng baso. "At sa mga susunod na 'yon, 'di lang din ikaw ang kasabay namin. Kasama na apo namin." Tawa niya pa.

Napasapo na lang ako sa noo ko dahil sa kadaldalan ni Mama na sinasabayan din naman ng Lola ko. Simula noong naging bente-singko ang edad ko ay sinimulan niya na ako hingian ng apo.

Jowa nga wala ako no'ng mga panahon na 'yon, e. Paano ko siya bibigyan no'n? Now that I'm already 28, hinihingian niya na 'ko ng lima pa! Mukhang madagdagan pa yata 'yon ngayon na may pinakilala na akong lalaki sa kanya.

🩷

Nang makatapos kami doon ay pumunta sila ng living room nina Mama habang naiwan ako rito para maghugas ng pinggan. Rinig na rinig ko pa ang nakakahawang tawa ni Mama kaya hindi ko na natiis at sumilip ako saglit sa kanila. She's showing Niel my baby pictures!

Napasapo na lang ako lalo sa noo ko nang marealize kong karamihan doon ay 'yong mga pictures kong ang dungis ko! "Mama naman." I groaned before continuing with the dishes.