Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

VI

P.o.v. Sofie
Liam trok me mee de woonkamer in en sloot de deur achter mij. 'Wat was jij van plan?' vroeg hij kwaad. Hij ging tegenover me staan en keek me recht aan. 'Niets! Danny wilde vluchten, ik niet' zei ik. Ik durfde hem niet aan te kijken. 'Als je nu tegen me liegt...' begon hij, maar ik onderbrak hem. 'Ik lieg niet! Ik ben er toch nog' zei ik. Hij zuchtte diep en keek weg. 'Wat is er gebeurt?' vroeg Niall verbaast. 'Danny was hier en wilde Sofie mee nemen' zei Liam zuchtend. Harry, Louis en Niall keken me geschokt aan. Ik keek naar de grond. 'en je bent gebleven?' vroeg Harry verbaast. Ik keek hem aan en zag dat hij verward keek. 'Ja...' zei ik zacht. Harry stond op en liep naar me toe. 'Dankje' zei hij. Ik keek hem verbaast aan. 'Waarvoor?' 'Omdat je bij ons blijft en het ons niet zo moeilijk maakt' zei hij en hij glimlachte. Ik glimlachte terug. Op dat moment kwam Zayn de kamer weer in. 'Zo dat is geregeld' zei hij. 'wat heb je gedaan?' vroeg ik bang. 'Ik heb hem duidelijk gemaakt dat hij niet meer terug mag komen' zei hij. 'Heb je hem in elkaar geslagen?!' riep Louis geschokt. 'Misschien een beetje' lachte Zayn. Louis keek meteen mij aan, 'sorry voor hem' zei hij. 'Geen probleem. Ik ben helemaal klaar met Danny' zei ik.

Zayn liep naar me toe en pakte me bij mijn schouder. Ik keek hem bang en vragend aan. 'Kom' zei hij. Ik knikte maar en liep achter hem aan naar boven. Hij liep voorop mijn kamer in. Ik vroeg me af waarom, maar dat zal ik zo wel merken. Hij deed de deur achter me op slot. Ik schrok daarvan en was meteen bang. 'Zo, Sofie' begon hij. Ik weet niet waarom, maar hij deed me op dit moment denken aan het spel Lucius. Ik weet niet of jullie dat spel kennen, maar dat gaat over de zoon van de duivel. 

Zayn liep naar me toe. Ik liep automatisch naar achter. 'W-wat is er?' Vroeg ik bang. 'Wat er is?! Je probeerde via een vriend te ontsnappen en je vraagt wat er is?' Zei Zayn boos. Wacht! Dacht hij nou echt dat dat mijn ontsnappingspoging was? 'Dat was niet mijn ontsnappingspoging! Ik haat die gast! Danny is echt een klootzak!' Riep ik. Ik kreeg meteen een klap in mijn gezicht. 'We weten dat dat je ontsnappingspoging was! En je komt er echt niet zomaar mee weg! Ondanks dat het is mislukt' zei hij boos. Ik wilde wat zeggen, maar ik zei maar niets omdat ik wist dat dat niet goed zou aflopen voor mij. Zayn ging vlak voor me staan. Hij pakte mijn kin vast zodat ik hem recht aan moest kijken. 'Vanaf nu ga jij naar ons luisteren! En waag het niet om te ontsnappen!' Zei hij doordringend. Hij legde zijn beide handen op mijn wangen. In een snelle beweging trok hij mijn hoofd naar beneden en tilde hij zijn knie op. Met als gevolg dat zijn knie keihard tegen mijn hoofd aan kwam. Vervolgens maakte Zayn van zijn hand een vuist en stompte me hard in mijn maag. Hij gaf me nog een klap in mijn gezicht en ik viel op de grond. Zayn liep mijn kamer uit en ik bleef achter. Ik kroop naar de hoek van mijn kamer. Ik trok mijn knieën op en legde mijn hoofd op mijn knieën. Ik was bang, bang voor wat er met me ging gebeuren, en bang wat de jongens nu over mij dachten. Denken ze echt dat ik Danny heb verteld waar ik zit? Denken ze echt dat ik ze zou verraden?
Na een lange tijd zitten huilen in een hoekje, hoorde ik de deur zachtjes open gaan en niet veel later weer dicht gaan. Vervolgd door voetstappen die langzaam dichterbij kwamen. Ik besteedde er geen aandacht aan. Ik zat nog steeds te huilen met mijn hoofd op mijn knieën. Ik schrok van een hand die plotseling mijn schouder raakte. 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken' hoorde ik een zacht Iers accent zeggen. Ik keek op en zag de blonde haren en zeeblauwe ogen van Niall. Hij was naast me neer geknield en keek bezorgd. 'Ik hoorde wat Zayn deed...' Zuchtte hij. Ik keek weg en wilde niet weer in tranen uitbarsten. 'Sorry daarvoor' vervolgde Niall. 'Ik weet niet wat er met hem is de laatste tijd...'. Ik voelde 2 sterke armen om me heen. De ene arm om mijn rug en de andere onder mijn knieën. Ik werd voorzichtig opgetild en ik werd tegen Nialls lichaam aan gelegd in zijn armen. Hij liep voorzichtig met mij naar mijn bed en ging daar op zitten. Hij zette mij op zijn schoot en sloeg zijn armen om me heen. 'Gaat het?' Vroeg hij voorzichtig. 'Ja... Het gaat wel...' Zuchtte ik.
Opeens vloog de deur open. Ik keek bang op en zag een bezorgde Liam in de deur opening staan. Ik zag hem opgelucht zuchten toen hij Niall en mij zag. 'Ik zocht jullie al... Maar gelukkig zijn jullie ongedeerd. 'Nou... Ik ben ongedeerd...' Begon Niall, 'Soof niet'. Liam liep de kamer in en ging naast Niall en mij zitten. 'Wat is we gebeurt?' Vroeg hij bezorgd. Niall keek naar mij, hij wilde waarschijnlijk dat ik het uitlegde. 'Ik was zo onhandig en viel in de badkamer nadat ik naar mijn kamer ging...' Zei ik snel. 'Maar Soof...' Begon Niall, maar ik onderbrak hem, 'zo is het gegaan Niall'. Ik keek hem een klein beetje dreigend aan. Niall knikte lichtjes. 'O... Gaat het wel?' Vroeg Liam die niks door had. 'Ja... Het gaat...' Zuchtte ik. 'Kom je anders naar beneden, wat eten of wat drinken?' Vroeg Liam. 'Ja is goed' ik stond op en liep met Liam mee. Voordat ik mijn kamer uit liep hielt Niall me tegen. Hij wachtte totdat Liam weg was en deed toen de deur voor mijn neus dicht. 'Waarom zei je niets?' Vroeg hij. 'Daarom niet' zuchtte ik. 'Wil je ze niet laten weten wat Zayn heeft gedaan?' 'Nee, het is gebeurt en het is mijn eigen fout' 'was het wel een ontsnappingspoging?' Vroeg Niall. 'Nee, dat niet... Maar ik had Liam en Louis niet weg moeten sturen uit de hal' 'dat was niet jouw fout!' 'Niall, het is gebeurt. En nu wil ik eten' 'ik ook!' Niall trok me mee naar beneden. Die jongen is echt raar. De ene keer is hij serieus, maar als het om eten gaat, is hij ineens vrolijk.