Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

VII

P.o.v. Harry

We zaten met z'n allen aan tafel. Zayn keek de hele tijd boos richting Sofie en Sofie keek bang weg. 'Is er iets gebeurt tussen jullie?' Vroeg Louis opeens. 'Nee' zeiden Sofie en Zayn tegelijk. 'Zullen we het haar vertellen?' Vroeg Niall na een stilte. Zayn zuchtte en de rest knikte. Sofie keek ons een beetje verbaast en een tikkeltje bang aan. 'Sofie,' begon Liam,' vanaf morgen wonen we in een ander huis'. 'Wat?! Waarom?' Vroeg Sofie bang. 'Er is niets om bang voor te zijn! Het is omdat...' Zayn onderbrak me, 'omdat door jou iemand weet waar je zit!'. 'Kijken jullie daarom zo naar elkaar?' Vroeg Liam boos. Sofie en Zayn keken omlaag. We keken boos naar Zayn. 'Daar kon ze niets aan doen! Hoe zou ze Danny moeten vertellen dat ze hier zat?! Ik heb haar mobiel de hele tijd bij me! Ze kan niet naar buiten en kan niemand bereiken want ze heeft niets om mensen te bereiken!' Riep Niall boos. 'Toch is het haar gelukt' zei Zayn fel. 'Oke jongens, please hou hier over op!' Riep Liam, waarna iedereen stil was. 'Laten we vanavond laat vertrekken' stelde ik voor. 'En zij dan?' Vroeg Zayn. 'Ik hoop dat we erop kunnen vertrouwen dat je mee gaat' zei ik tegen Sofie. 'Anders...' Zei Zayn. Ik zag Sofie meteen wit wegtrekken. 'Zayn!' Zei Liam. 'Ik waarschuw haar alleen' 'nu is het wel genoeg, ze weet het best' zei Liam. Sofie knikte, 'ik beloof dat ik niet wegloop' zei ze.
Een paar uurtjes later stond iedereen met hun koffers in de woonkamer. Sofie had een sporttas van ons en de kleren die Eleanor en Perrie voor haar gekocht hadden. We hadden haar maat aan ze door gegeven en gevraagd of ze iets wilden kopen. We hadden gezegd dat het voor een nichtje van Niall was.
Liam liep buiten. Hij reed de auto voor en opende de achterklep. We hadden een 7 persoonsauto en genoeg ruimte voor alle spullen. Liam, Zayn en Louis waren al onze koffers in de achterbak aan het leggen. Niall, Sofie en ik bleven binnen wachten. Sofie stond voor het raam en keek naar buiten. Ik liep naar haar toe en sloeg een arm om haar heen. 'Sorry dat dit zo loopt...' Zuchtte ik. 'Hoe bedoel je?' Vroeg ze verbaast. 'Dat we je leven afnemen enzo...' Zuchtte ik. 'Ach, ik mis niets van mijn "vorige leven"' zei ze. 'Hoe bedoel je?' 'Ik had geen vrienden, ik had alleen Danny, maar hij dumpte me voordat jullie mij ontvoerden, mijn ouders kijken niet naar me om ze zijn alleen maar bezig met werken... Het enige wat ik mis is Mikky...' Zuchtte ze. 'Hadden je ouders geen tijd voor je?' Vroeg ik verbaast. 'Nope... Mijn vader werkte 's nachts en sliep overdag en mijn moeder andersom... Dus er sliep en werkte altijd wel iemand...' Zuchtte ze. Ik zag dat ze tranen in haar ogen kreeg. Ik sloeg mijn armen om haar heen. 'Ik zou willen dat ik je kon helpen' zuchtte ik. 'Jullie hebben me al geholpen! Ik ben weg uit dat kut leven!' Lachte ze. Ik liet haar los. 'Dus je wilt niet weg bij ons?' Vroeg ik met een glimlach. 'Alleen om Mikky te halen' lachte ze. Louis kwam de woonkamer ingelopen. 'Zijn jullie klaar om te gaan? Wij wel namelijk!' Lachte hij. 'Ja, ik pak nog even mijn schoenen van mijn kamer!' Zei Sofie.

P.o.v. Zayn

'Ik wacht hier wel' zei Harry. Ik stond in de keuken en luisterde mee met het gesprek. Ik hoorde alles wat Harry tegen Sofie had gezegd, en andersom. Ook hoorde ik dat Sofie nog even wat ging pakken uit haar kamer. Ik hoorde haar naar boven lopen en greep mijn kans. Harry wachtte bij de voordeur. Ik sloop de trap op en sloop naar de kamer van Sofie. Ik hoorde haar zachtjes neuriën. Ik liep haar kamer in en liet de deur achter me op een kiertje. 'Zo, daar ben je weer' zei ik met een grijns. Sofie draaide zich snel om en keek me bang aan. 'Zayn...' Zei ze bang. Ze liep voorzichtig om me heen richting de deur. Ik vond het wel grappig dat ze zo bang was. Ik liep naar haar toe en ze liep achteruit. 'Nee Zayn! Ik heb niets verkeerd gedaan!' Riep ze bang. Ik liep sneller naar haar toe. 'I know, maar dit is om juist te voorkomen dat je iets verkeerds doet!' Ik pakte haar vast met haar rug tegen mijn borst aan en mijn hand bij haar gezicht. Met mijn andere hand pakte ik haar armen vast. Ik pakte met mijn ene hand -die dichtbij haar gezicht zat- een doekje met een spul dat je snel bewusteloos maakt (ben de naam kwijt) erop uit mijn zak. 'Nee Zayn!' Ze begon te gillen. Ik legde snel het doekje met op haar neus en mond. 'Ssssst dit is om het reizen makkelijker te maken' fluisterde ik voordat ze bewusteloos raakte.
Sofie viel bewusteloos in mijn armen. Ik gooide haar over mijn schouder -niet letterlijk er OVER HEEN, maar er op- en liep met haar op mijn rechterschouder de kamer uit. Harry keek me met een verbaast en boos gezicht aan toen ik met Sofie langs hem liep. 'Wat heb jij gedaan?!' Riep hij boos. 'Voor het geval dat ze weg zou lopen of ontsnappen!' Zei ik met een grijns. 'Dat zou ze niet doen! Dat zei ze!' Zei Harry nog vol ongeloof door mijn actie. 'En dat geloof jij?' 'Ja!' 'Ik niet' ik liep naar buiten. Ik kreeg meteen allemaal verbaasde gezichten naar me toe toen iedereen Sofie slapjes over mijn schouder zag hangen. Ik liep met haar naar de auto. Harry kwam naar me toe en stapte alvast in. Hij ging helemaal achterin zitten en ik gaf Sofie over. Harry zette Sofie in de stoel naast zich neer en deed de gordel bij haar om. Hij legde haar hoofd op zijn schouder. Nu leek het net of Sofie lag te slapen. Ik ging in de stoel naast de bestuursstoel zitten. Niall ging voor Harry zitten en Liam voor Sofie. Nou, 3 keer raden wie er reed! Precies, Liam! Grapje, natuurlijk rijd Louis, hij was de enige die nog niet ergens was gaan zitten. Niet dat we zo snel mogelijk ergens gingen zitten zodat hij moest rijden. Hij wilde graag eerst rijden. We wisselden het altijd af omdat we toch allemaal een rijbewijs hadden.
Louis startte de auto en we reden weg.

P.o.v. Sofie
Ik schrok wakker en keek om me heen. Ik zat in een auto. Eerste conclusie: ben-in-auto. Ik zag dat er iemand naast me zat die naar me keek. Ik wreef in mijn ogen en zag dat dat Harry was. Perfect: zit-in-auto-naast-Harry. Ik kom steeds verder. 'Hey schone slaper' hoorde ik iemand lachend zeggen. Ik keek in de richting van de stem en zag dat Liam in de stoel voor me omgedraaid naar mee zat te grijnzen. 'Hoi' zuchtte ik. Ik bekeek de binnenkant van de auto en zag de andere jongens ook in de auto zitten. Ik wist niet hoe ik in deze auto terecht kwam, totdat ik Zayn zag. Ik herinnerde dat Zayn een bewusteloosheidsdoekje had gebruikt om me bewusteloos te maken -duh waar zou je zo'n doekje anders voor gebruiken-. Maar wat zei hij nou als laatste? Oja! "Dit is om het reizen wat makkelijker te maken" had hij gezegd. Hij had me dus bewusteloos in de auto gezet. 'Hoelang was ik weg?' Vroeg ik. 'Niet lang, ander half uur' zei Liam. Ik zuchtte en keek naar buiten. 'Je lag heerlijk op mijn schouder te slapen' glimlachte Harry. Ik keek hem een beetje bang aan. 'Fijn' zei ik sarcastisch. Liam lachte en ging weer goed zitten. 'Moest ik nou per se bewusteloos mee?' Vroeg ik meer tegen mezelf. 'Nee, dat was Zayns idee!' Zei Niall. 'En jullie stemde in?' 'Nee, Zayn heeft niets gezegd. Hij kwam ineens met jou bewusteloos over zijn schouder naar buiten gelopen' zei Niall alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Graag gedaan' zei Zayn met een grijns. Ik keek boos naar buiten, ik had geen zin om op hem te reageren. 'Geloof je nog steeds niet dat wij je niets doen?' Fluisterde Harry. Ik draaide me naar hem om en keek hem aan met een meen-je-dit-nou-echt blik. 'Behalve Zayn' voegde Harry er aan toe. 'Eerst zien dan geloven' zei ik. 'Ik beloof het! Niall, Louis, Liam en ik zouden je nooit iets aan doen!' Zei Harry. Ik zag in zijn ogen dat hij het meende. 'Als dat echt zo is, bescherm me dan op z'n minst een beetje voor Zayn' zuchtte ik. 'Deal' fluisterde Harry. Harry en ik praatte op een zacht volume zodat Zayn het niet kon horen. Ik legde mijn hoofd op Harry's schouder. Als ik zo al ander half uur heb gelegen, zou hij het vast niet erg vinden als ik nu weer zo ging liggen.