Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XLVIII

P.o.v. Sofie
Ik lag in mijn bed. Ik staarde naar het plafond. Ik lag al uren wakker, maar eerlijk gezegd vond ik het niet erg. Ik dacht na en begon alles een plekje te geven. Alles begon ik te accepteren en deels te vergeten. Behalve Daniëlle... Ik kon het maar niet accepteren dat ze er niet meer was. Ze was nog jong, en had nog een heel leven voor zich... Maar nu... Nu is haar leven al beëindigd... Niet normaal...
Mijn kamer deur ging open en ik zag dat Niall mijn kamer binnen kwam. Hij sloot de deur achter zich en liep naar mijn bed toe. Of nou ja... Liep... Hij wankelde naar mijn bed toe. Hij deed zijn shirt en broek uit en stapte met zijn boxer aan mijn bed in. Ik had hem zelf gevraagd of hij bij me kwam liggen, dus ik vond het niet raar. Hij opende de dekens en stapte in bed. Hij kroop naar me toe en ging half boven me hangen. 'Ben je wakker, prinses?' Vroeg hij. Ik rook dat hij gedronken had, en niet zo'n beetje ook. 'Niall, je bent dronken. Ga please slapen' zei ik. 'Baby, ik wil niet slapen! Ik wil jou!' Zei hij terwijl hij dichter bij me kwam. Ik rook de sterke geur van drank. Hij had echt veel gedronken. Hij zette zijn lippen op de mijne en begon me ruw te zoenen. Ik duwde hem zo veel mogelijk van me af. 'Honey, je bent dronken!' Zei ik. 'So what? C'mon baby! I want you now!' Zei hij. 'Nialler! Morgen mag het! Niet nu!' Zei ik. Ik hoorde hem geïrriteerd zuchten. 'Ik ben het nog steeds! Baby c'mon!' Zei hij. Hij lag naast me en begon me aan te raken. Normaal zou ik dat niet erg vinden, maar niet als hij dronken is! Ik duwde hem weg en draaide me met mijn rug naar hem toe. 'Doe niet zo saai!' Zei hij boos. Hij pakte me bij mijn arm en draaide me weer op mijn rug. 'Now or never baby!' Zei hij boos. Voordat hij de kans had om boven me te komen hangen, stapte ik het bed uit. Ik liep op een snel tempo naar de deur en liep mijn kamer uit. Voordat ik de deur sloot hoorde ik Niall nog iets zeggen, maar ik verstond hem niet. Ik liep op een snel tempo naar de kamer van Louis. Nu hij mijn broer is kan ik vast wel bij hem terecht. Ik klopte op zijn kamer deur en opende hem. 'Lou? Ben je nog wakker?' Vroeg ik zacht. De kamer was donker en ik zag dat hij in zijn bed lag. 'Soof? Ben jij dat?' Hoorde ik hem vragen. Hij klonk niet echt alsof hij net wakker werd. 'Ja ik ben het' zei ik. Ik zag dat hij recht op ging zitten. 'Wat is er girl?' Vroeg hij. Ik liep zijn kamer in en sloot de deur achter me. 'Niall is dronken... En hij begon aan me te zitten...' Vertelde ik. 'Awh sissie! Kom maar!' Zei hij terwijl hij zijn armen wijd deed. Ik liep snel naar hem toe en omhelsde hem. 'Mag ik bij jou blijven?' Vroeg ik zacht. 'Tuurlijk!' Zei hij. We lieten elkaar los en ik stapte bij hem in bed. 'Ben je bang?' Vroeg hij. 'Ja... Hij heeft echt veel op! Straks...' Louis onderbrak me, 'nu zal dat niet gebeuren'. 'Dankje Lou' zei ik. 'Maar lag je al te slapen?' Vroeg ik. 'Nee, ik lag te denken. Sliep jij al?' 'Nee, ik lag ook te denken'. Ik hoorde Louis glimlachen. 'Ineens heb je er een grote broer bij' zei hij. Ik knikte. 'Het is een raar, maar leuk gevoel. Ik weet nu dat ik veilig ben bij jou' zei ik. 'Was dat dan eerst niet zo?' Vroeg hij. 'Jawel! Maar nu extra! En het voelt anders dan eerst...' Vertelde ik. 'Ik snap het' zei hij. 'Das ook voor het eerst' lachte ik. Hij keek me met grote ogen aan. 'Wat zei je?' Vroeg hij verbaast. Ik lachte en sloeg een arm om hem heen. 'Grapje!' Lachte ik. 'Dat zal wel weer ja!' 'Hé! Ik wil wel kunnen dollen met mijn grote broer, hoor!' Zei ik. Louis glimlachte en gaf me een zoen op mijn kruin. 'Ga jij maar slapen, sissie! Het was een rare en drukke dag vandaag' zei hij. 'Jaja' ik lachte en draaide me op mijn zij. 'Zit niet te veel over Niall in. Als hij zo dronken is doet hij altijd raar. Morgen is hij weer zichzelf! Geloof me!' Fluisterde Louis. 'Dankje Lou' fluisterde ik terug. 'En als er iets is kan je altijd bij mij terecht' 'i know. Dankje' zei ik. Ik sloot mijn ogen en trok de dekens ietsjes meer over me heen. Al snel viel ik in slaap.

P.o.v. Niall
Ik werd wakker en keek om me heen. Ik zag dat ik in de kamer en in het bed van Sofie was. Ik keek op de wekker en zag dat het nog maar 8:46 was. Ik keek naast me, maar Sofie was nergens te bekennen. Normaal slaapt ze uit tot 10 uur... Zou ze al wakker zijn? Het zal wel. Ik stapte uit bed en rekte me uit. O nee... Hoofdpijn... Heb ik weer... Ik herinnerde me dat ik gister tijdens het film kijken met Harry, Zayn en Liam ook hebben gedronken. Zou ik dan zoveel gedronken hebben? Blijkbaar wel... Ik liep naar mijn eigen kamer en deed een trainingsbroek aan. Ik had geen zin om een shirt aan te doen, dus deed ik dat ook niet. Ik liep mijn kamer uit, de trap af en de woonkamer in. Ik zag dat Harry en Louis rustig op de bank zaten. 'Moge' zei ik. 'Moge' zeiden ze. 'Hebben jullie Soof gezien?' Vroeg ik. 'Ja, die ligt in mijn bed te slapen' zei Louis vrolijk. Mijn ogen werden groot. 'Wat? Waarom?' Vroeg ik. 'Rustig aan Horan. Ik had haar gisteravond toen ik thuis kwam alles verteld over vroeger' zei hij, 'en we gaan vandaag naar mijn huis toe. Dan kan Sofie haar echte gezin zien'. 'Dus ze weet dat jullie broer en zus zijn?' Vroeg ik. 'Ja! En toen ben ik naar mijn eigen kamer gegaan, maar even later kwam ze mijn kamer in en vroeg ze of ze bij me mocht slapen. Ze vertelde dat jij dronken was en dat je aan haar begon te zitten terwijl ze zei dat ze dat niet wilde' vertelde hij. Mijn hart stopte en mijn mond viel open. 'Wat heb ik gedaan?!' Riep ik geschrokken uit. 'Rustig maar. Ze is niet boos en vergeeft het je! Ze wilde alleen even bij mij slapen omdat ze bang was dat je nog verder ging' legde hij uit. Ik zuchtte en liep naar boven. Ik moet echt niet zo veel gaan drinken als Sofie er is... Ik sloop naar Louis' kamer toe en opende zachtjes de deur. Ik zag dat Sofie nog heerlijk lag te slapen. Ik glimlachte en sloop naar binnen. Ik sloot de deur achter me en sloop naar haar toe. Ik ging naast haar zitten en bekeek haar. Ze is zo mooi als ze slaapt. Hoe kon ik zo dom zijn om haar iets aan te doen?! Ik kreeg tranen in mijn ogen bij de gedachten dat ik haar misschien wel had verkracht als ze niet weg was gegaan... Ik legde mijn hand op haar been. Ik zag dat ze langzaam wakker werd. Ze opende haar ogen en keek me aan. Ze zag er slaperig uit. 'Hey' zei ze zacht. 'Hey, heb ik je wakker gemaakt?' Vroeg ik. 'Nee' zei ze. Ze ging rechtop zitten en schoof naar me toe. 'Gaat het?' Vroeg ze bezorgd. Ze legde haar hand op mijn hand. 'Dat zou ik eerder aan jou moeten vragen' stamelde ik. 'Honey, er is niets gebeurt! En je was dronken, dus jij kan er niets aan doen' zei ze. 'Natuurlijk kon ik er wel iets aan doen! Ik had niet zo veel moeten drinken' zei ik. 'Nialler, jij moet ook kunnen drinken als je dat wilt! Het maakte me echt niet uit!' Zei ze. Ik zuchtte en stond op. 'Soof, wat ik gedaan heb was fout! En dat zou nooit meer mogen gebeuren!' Zei ik. Ik hoorde dat ze uit bed stapte en nog geen 5 seconde later stond ze voor me. 'Geef jezelf de schuld niet! Het is toch goed afgelopen?' Zei ze. 'Gelukkig wel ja...' Zuchtte ik. Ze legde een hand op mijn wang. 'Waarom vind je het niet erg wat ik heb gedaan?' Vroeg ik. 'Nee, omdat ik weet dat je jezelf niet was!' 'Alsnog...' 'Honey! Het is gebeurt! Je kan er niets meer aan veranderen! Laten we het achter ons laten en blij zijn dat het niet te ver is gegaan' zei ze. 'Je heb gelijk!' Zei ik. Ik legde mijn handen op haar heupen en trok haar rustig aan dichter tegen me aan. 'I love you, Honey' zei ze. 'I love you too, prinses' zei ik voordat ik mijn lippen op die van haar zette.