Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XI

P.o.v. Sofie
De deur ging open. Ik begon te gillen en sloot mijn ogen. Bang om te sterven in mijn eigen inloopkast. Bang voor degene die nu tegen over mij stond. Bang voor wat hij -ik wist door zijn stem dat het een hij was- met me ging doen.
'Niet zo gillen!' Hoorde ik Louis roepen. Ik opende mijn ogen en keek wie het was. Voor me stond Louis! 'Louis?' Vroeg ik bang. 'Ja' zei hij met een grijns. 'Was jij dat?' 'Was ik wat?' 'Was jij die rare stem?' 'Jep! Leuk he?' 'Nee! Ik dacht dat een een of andere psychopaat me ging vermoorden!' 'O, ik ben het!' Zei hij vrolijk. Ik zuchtte opgelucht, 'gelukkig wel ja'. 'Kom je mee naar beneden? Dan gaan we koekjes bakken!' Zei hij als een klein kind die koekjes wilde bakken. Wacht: Louis en een klein kind? Das eigenlijk het zelfde! 'Oke, ik kom!' Ik stond op en liep met Louis mee naar beneden. We liepen naar de keuken en pakten uit de keukenkastjes de bakspullen.
Toen alles klaar stond begonnen we te bakken. Ik pakte het poeder voor het beslag en maakte het zakje open. Inplaats van dat ik het in de kom deed, strooide ik wat van dat poeder in mijn handen en gooide het over Louis heen. 'Hah! Nu ben je een sneeuwpop!' Lachte ik. Zijn haar en gezicht waren helemaal wit. 'Hier krijg je spijt van!' Louis pakte de rest van het poeder en gooide het over me heen. Ik pakte het beslag die Louis aan het maken was met een ander pakje en gooide dat in zijn gezicht. 'Je leert het niet he? Ik zal je wel helpen!' Hij hing me over zijn schouder en liep met hem naar buiten. Richting het zwembad. 'Nee Louis please!' 'Too late baby!' Hij gooide me in het zwembad. Ik liet een klein gilletje toen ik in het water belande. Ik zwom snel naar boven en hapte naar lucht. 'Hier ga je voor boeten Tommo!' Ik klom snel uit het zwembad. Louis liet een hoog kort gilletje en rende weg. Ik rende achter hem aan en pakte zijn pols. Ik duwde hem snel in het zwembad. 'Potver' zei hij toen hij boven kwam. 'Lekker voor je Tommo!' Lachte ik en ik liep weer naar binnen.
Na een kwartiertje serieus bakken -ja wij kunnen best serieus bakken!- waren de koekjes klaar. Louis en ik hadden ons omgekleed en zaten tv te kijken in de woonkamer. 'Hoop dat de koekjes lekker zijn' zei ik na een stilte. 'Natuurlijk zijn ze lekker! Ik heb ze gemaakt!' Zei Louis. Ik gaf hem een duw en lachte. 'Waarom denk je dat ik bang ben dat ze niet lekker zijn' lachte ik. Louis lachte.
De bel ging. Louis sprong op en rende naar de deur. Ik lachte en keek weer naar de tv. Ik hoorde wat geroezemoes bij de voordeur vandaan, gevolgd door voetstappen richting de woonkamer. 'Soof, stil blijven zitten!' Zei Louis. 'Wat ben je van plan?' Vroeg ik verbaast. Louis ging achter me staan en deed een theedoek voor mijn ogen. 'Lou!' Riep ik. Ik wilde meteen de theedoek van mijn ogen afhalen, totdat ik handen om mijn polsen voelden die mijn armen vast hielden. 'Stil blijven zitten' zei Louis. 'Waarom vertrouw ik je niet?' 'Nu moet je me echt vertrouwen, Soof! Promaise!' Zei Louis. 'Als je dit verpest...' 'Doe ik niet!' Onderbrak hij me. Ik bleef stil zitten en deed niets. Opeens voelde ik iets op mijn schoot. Het was niet iets van een doos ofzo, het was een levend wezen. 'Louis!' Riep ik meteen. Ik voelde vier pootjes op mijn benen trappelen, het kietelde een beetje. 'Aah! Haal het van me af!' Riep ik. 'Oke,' hoorde ik Niall zeggen. Het beest werd van mijn schoot afgehaald en de theedoek ging bij mijn ogen af. Nu zag ik wat Niall in zijn armen had en wat net op mijn schoot stond. 'Mikky!' Ik sprong op en nam Mikky van Niall over. 'Mijn lieve meid!' Ik knuffelde Mikky en Mikky likte vrolijk mijn gezicht. Ik ging weer op de bank zitten en zette Mikky op mijn schoot. 'Meisje! Wat heb ik jou gemist!' Ik aaide Mikky over zijn bolletje. Louis en Niall kwamen naast me zitten. 'Ben je blij?' Vroeg Niall. 'Heel blij! Dankje Nialler!' Ik sloeg een arm om hem heen en legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Dit betekent heel veel voor me' fluisterde ik. Ik ging weer rechtop zitten en keek naar Mikky. Je bent een beetje mager Meis' zei ik bezorgd. 'Ik heb al meteen eten gehaald!' Niall rende weg en kwam terug met ongeveer 5 grote zakken hondenvoer. Hij rende met de zakken naar de keuken en kwam even later terug met een bakje vol met hondenbrokken. Ik zette Mikky op de grond en ze begon meteen te eten. Ik stond op en liep naar Niall toe. 'Heel erg bedankt Niall! Ik weet niet hoe ik je kan bedanken!' Zei ik terwijl ik hem omhelsde. 'Dit is juist een bedankje dat je niet ben weggegaan' zei Niall. 'Awh, dankje!' Ik gaf hem een zoen op zijn wang. Louis kuchte overdreven. Ik liep naar hem toe. 'Jij ook bedankt Lou!' Ik omhelsde Louis en drukte ook een zoen op zijn wang. 'Graag gedaan babe! Jij bedankt dat je bij ons bent gebleven' zei Louis. 'Tuurlijk! Jullie zijn familie voor me geworden' zei ik. Ik zag dat Louis' ogen begonnen te glinsteren en hij glimlachte. Langzaam vulde zijn ogen met tranen. Ik hoopte van blijdschap. 'Jij bent ook familie voor ons!' Zei hij en hij sloeg zijn armen om me heen. Niet veel later voelde ik nog 2 armen om me heen. Ik keek op en zag dat Niall zich bij onze groepsknuffel had gevestigd.
Na een tijdje lieten we elkaar los. Mikky was klaar met eten en keek ons aan met haar schattige ogen ogen. 'Wil je wandelen meis?' Vroeg ik. 'Mag ik mee?!' Riep Niall meteen. 'Tuurlijk! Door jou heb ik haar terug!' Lachte ik. Voor ik het wist had Niall Mikky's riem al bij Mikky omgedaan. Niall en ik deden onze schoenen en jas aan en liepen met Mikky naar buiten.