ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 112(zawgyi)

Note; MTLကို ဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter 112;

တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ,က်န္ခ်န္စာအုပ္မဖတ္ျဖစ္တာျဖစ္၏။လမ္းၫႊန္ကိုသူတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။စာၾကည့္တိုက္
ထဲမွာဘာဖတ္ရမွန္းသူမသိေခ်။ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ရင္းႏွီးေအာင္ အရင္ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

စာၾကည့္တိုက္ကဲ့သို႔ေနရာမ်ိဳးပင္ အလြန္အႏုပညာဉာဏ္ကြန့္ျမဴးေနလွ်က္ရွိ၏။

စာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္လာသည့္အခါ က်န္ခ်န္အနည္းငယ္မွင္သက္သြားတယ္။ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲၿပီသည့္ေနာက္ပိုင္း သူအရမ္းလြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ယခုတြင္မူစိတ္တင္းက်ပ္သြား၏။။

စာၾကည့္တိုက္သည္က်ယ္ဝန္းၿပီးေသသပ္လွ
ပသည္။မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ေရးေလ့ရွိတဲ့ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရဆို,ျပတင္းေပါက္မ်ား
ကသန႔္ရွင္း၏။စားပြဲႏွင့္ထိုင္ခုံမ်ားကေကာင္း
မြန္ၿပီး,သူ ထိုင္ေနရသည့္ ထိုင္ခုံအခင္းလည္း
အရမ္းသက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္သည္။

စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္စာအုပ္ဖတ္ေနေသာလူမ်ားသည္ အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေနၿပီး၊ တခ်ိဳ႕က ဖုန္းအသံပိတ္၍သုံးေနၾက၏။ သူတို႔ ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ စာၾကည့္တိုက္မွ လူမ်ားသည္ အသံတိတ္ျဖင့္ေခါင္းလွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။

ေခါင္းဖ်ားထိမျမင္နိုင္ေအာင္သပ္သပ္ရပ္ရပ္စီထားေသာစာအုပ္စင္ေပၚရွိစာအုပ္တန္းမ်ားေၾကာင့္ က်န္ခ်န္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရမည့္အစား ဖိအားအနည္းငယ္ခံစားလာရ၏။

သူလိုခ်င္သည့္ပန္းတိုင္သို႔ေရာက္ေအာင္ေန႕ေရာညပါ တစ္ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္၊၎သည္ပထမေျခလွမ္းသာျဖစ္ၿပီး အတိအက်ေျပာရလွ်င္ေျခတစ္လွမ္းလို႔ပင္
သတ္မွတ္၍မရေသးေခ်။

ေက်ာက္ခယ္ကစာအုပ္ငွားသည့္လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ရင္းႏွီးေနၿပီးစာအုပ္အနည္းငယ္ငွားယမ္းလာ၏။
"သြားရေအာင္,ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးရင္ညစာသြားစားမယ္။"

"ဘာစာအုပ္လဲ။"
က်န္ခ်န္အသံတိုးတိုးျဖင့္ေမးလိုက္တယ္။သူစာအုပ္တစ္အုပ္ငွားခ်င္ေပမဲ့၊ ဘယ္မွာငွားရမွန္းမသိသလို ဘာမွ်လည္းမသိေသးဘူး။