Extra -4 (zawgyi)

533 25 5
                                    

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter ; 149

"မင္း ေရာက္ၿပီလား?။"
က်န္ခ်န္သည္ဖုန္းေျပာေနစဥ္ေက်ာက္ခယ္ထံ
မွေခါက္ပန္ကာကိုဆြဲယူလိုက္၏။
"ငါတို႔အခုဓာတ္ပုံရိုက္ေတာ့မယ္။ဒီအဝတ္ႀကီး
ၿခဳံထားရတာအရမ္းေနရခက္တယ္။"

"ေက်ာင္းဂိတ္တံခါးေရာက္ဖို႔ငါးမိနစ္ပဲ။"
ကုေဖးကေျပာလာသည္။
"မင္းတင္ထားတဲ့ selfie က အဆင္ေျပတာ
ငါျမင္လိုက္တယ္။ၾကည့္ရတာအဆင္ေျပတဲ့
ပုံပါပဲ ။"

"မင္း မျမင္လိုက္ရလို႔ပါ။"
က်န္ခ်န္သည္ သူ႕ကိုယ္ေပၚရွိမဟာဘြဲ႕ရဝတ္စုံကိုအသာေဆာင့္ဆြဲလိုက္၏။
"ေျခေထာက္မွာထုပ္ေနတာ။ေက်ာက္ခယ္ဆိုရင္
ေလွကားေအာက္ထပ္ဆင္းတုန္းကလဲက်ေသး
တယ္။"

ေက်ာက္ခယ္ကသူ႕ကိုတည့္မတ္ေပးလာသည္။
"လဲက်မလို​ျဖစ္တာပါ။"

က်န္ခ်န္ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
"လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္တာ ။"

ကုေဖးကေျပာလာသည္။
"ငါ့ကို ေအာက္ထပ္မွာပဲေစာင့္ေန။ငါ လာခဲ့မယ္။"

"ေကာင္းၿပီ။"

"မင္းဗိုက္ဆာေနၿပီလား"
ကုေဖးကေမးလာသည္။
"မင္းစားဖို႔ တစ္ခုခုယူလာေပးရမလား။"

"ငါ ဗိုက္မဆာေသးဘူး။ဓာတ္ပုံရိုက္ၿပီးေတာ့မွ အျပင္ထြက္ၿပီး စားရေအာင္။"

ကုေဖးက"ေကာင္းၿပီ" လို႔ျပန္​ေျဖလာ၏။

ဤယေန႕သည္ၿပီးျပည့္စုံေသာဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အခမ္း
အနားအျဖစ္ယူဆ၍ရသည္။ သူ႕ကဲ့သို႔၀တ္ဆင္ထားေသာအတန္းေဖာ္မ်ားအားက်န္ခ်န္ၾကည့္လိုက္သည္
ထိုအတန္းေဖာ္မ်ားရဲ႕ မိဘမ်ားႏွင့္ မိသားစုဝင္ ေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ား၏မ်က္ႏွာေပၚမွာအၿပဳံးပြင့္မ်ားေဝဆာစြာၿပဳံးေနလ်က္ရွိသည္။

ေက်ာက္ခယ္၏မိသားစုမွမည္သူမွ်မလာခဲ့ဘဲ
က်န္းတန္းထုံ တစ္ေယာက္သာေရာက္လာ၏။
ေက်ာက္က်င့္သာမကသူ႕မိသားစုသည္႐ႊယ္ပါ့
မ်ားျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္ခယ္ ၏မဟာဘြဲ႕ႏွင့္ပတ္
သက္၍လုံးဝမခံစားရေပ။

တကယ္ေတာ့ , က်န္ခ်န္တြင္ ဘြဲ႕ရတာႏွင့္ပတ္
သက္ၿပီး ျပင္းထန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳးမရွိေပ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့သူအဆင့္တစ္ဆင့္ၿပီးဆုံးသြားသကဲ့သို႔ခံစားရၿပီး သူ႕ရဲ႕ေက်ာင္းသားဘဝဟာ
လုံးဝအဆုံးသတ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}Where stories live. Discover now