ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 118 (zawgyi)

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter 118;

ကုေျမာင္က စာသင္ခန္းထဲမွထြက္လာခ်ိန္၌
သူမႏွင့္စကားေျပာခ်င္ေနေသာကေလးတစ္ေယာက္ကိုတြန္းလႊတ္ၿပီးေတာ့၊လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လာသည္။

သူမကိုအျပင္မွာေစာင့္ေနေသာကုေဖးသည္
သူမမ်က္လုံးႏွင့္တစ္တန္းတည္းျဖစ္ေအာင္
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ သူမကိုတားလိုက္၏။
"အားေျမာင္,အခုခ်က္ခ်င္းအဲဒီညီမေလးကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ"

ကုေျမာင္က သူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။ သူမက ကုေဖး၏ဆိုလိုရင္းကိုနားလည္သင့္ေပမယ့္ သူ႕ေတာင္းဆိုမႈအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုတဲ့
ဆႏၵမရွိခဲ့ပါေခ်။

ကုေဖး ေျပာလိုက္တယ္။
"သူ(မ)က မင္းနဲ႕စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္၊ မင္းသူ႕ကိုလ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ မင္း သူ႕ကိုႀကိဳက္ဖို႔မလိုဘူး။ဒါေပမယ့္,ယဥ္ေက်းရမယ္။တျခားသူေတြကိုမတြန္းထုတ္ရဘူး။"

ကုေျမာင္က အေနာက္သို႔လွည့္သြားၿပီး သူတို႔ဆီေလွ်ာက္လာေနသည့္ကေလးကို လက္ေဝွ႕
ယမ္းျပၿပီးေနာက္ ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ လွည့္ထြက္သြားသည္။

ကုေဖးသက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္၍
သူမေနာက္သို႔လိုက္သြားလိုက္တယ္။

ယခုအခါတြင္ကေလးမေလးသည္အဖြဲ႕လိုက္လႈပ္ရွားမႈမ်ား၌ ပါဝင္ရန္တြန့္ဆုတ္ေနလွ်က္ရွိသည္။သူမဒီေနရာကိုလာသည့္အခ်ိန္တိုင္းကုေဖးသည္ သူမကိုဒီေနရာေခၚလာဖို႔အခ်ိန္အၾကာႀကီးစကားေျပာရလိမ့္မည္။

ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ပါဝင္ေသာကေလးဆယ္ဦးေက်ာ္မွာငယ္႐ြယ္လြန္း၏။ကုေျမာင္က သူမ
၏႐ြယ္တူခ်င္းမ်ားႏွင့္ မႏွိုင္းယွဥ္နိုင္ေပမယ့္ သူမကအရာမ်ားစြာကိုနားလည္၏။ေက်ာင္း
တက္တုန္းကေတာ့ သူမကလုံးဝလိုက္ေလ်ာ
ညီေထြေအာင္မေနနိုင္ခဲ့ဘူး။

ယခုတြင္မူ ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ပဲရွိေသးသည့္ကေလးငယ္မ်ား၊ထို႔ထက္ပင္ငယ္ေသး
သည့္ကေလးမ်ားျဖစ္၍ သူမႏွင့္အတူကစားလို႔မရေခ်။

ဒါေပမယ့္ သူ ဘာလုပ္နိုင္မွာမလို႔လဲ။

ကုေဖး ဆိုင္ကယ္နားသို႔ေလွ်ာက္သြားလွ်င္ကုေျမာင္က သူမရဲ႕စကိတ္ကိုပိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေဘးမွာသူ႕ကိုေစာင့္ေနသည္။