ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 132 (unicode)

Note; MTLကိုဘာသာပြန်ဆိုထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။

Chapter 132 ;

ကုဖေးတစ်ယောက်မနက်အိပ်ရာနိုးလာသော
အချိန်တွင်တိုက်အောက်ထပ်ရှိမနက်စောစော
စီးစီးလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေသော သက်ကြီးပိုင်း
အချို့ကြောင့်နိုးနိုးကြားကြားဖြစ်လာသည်။

သူအငှာတိုက်ခန်းမှာအိပ်ဖြစ်သည့်အချိန်တိုင်း
နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်တတ်ပြီးမနက်ခင်း
တွင်ဘာလှုပ်လှုပ်ရှားရှားမျှမရှိလျှင် ပုံမှန်ထက် နောက်ကျပြီးမှ အိပ်ရာကထလေ့ရှိသည်။

သူသည်ဖုန်းကိုလှမ်းယူ၍အချိန်ကိုကြည့်လိုက်
ပြီးနောက်အိပ်ယာမှထကာပြတင်းပေါက်ဆီသို့
လျှောက်သွားပြီးအပြင်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

အောက်ထပ်ရှိလမ်းပေါ်တွင်သက်ကြ​ီးရွယ်အိုများစွာရှိသည်။ သူတို့သည​်​ သူတို့ဘေးမှ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်စေ
သောအားကစားပစ္စည်းကိရိယာမ​ျားကို လုနေကြ၏။ဒီနားတစ်ဝိုက်တွင် အားကစားပစ္စည်းကိရိယာများစွာမရှိသော်လည်းအောက်ထပ်တွင်ပစ္စည်းအနည်းငယ်ရှိသည်။ဤသည်မှာ သူတို့အတွက် လုံလောက်တယ်ဟူ
၍ပြောလို့ရ ေပမယ့်၊ယခုအခါအဘိုးကြီးနှစ်ယောက်သည်အားကစားပစ္စည်းလုနေလျှက်ရှိ၏။

အတူတူပဲ…….

ကုဖေးသည်ထိုမြင်ကွင်းအားပြတင်းပေါက်မှ
စိတ်ဝင်တစားနှင့်အချိန်အတန်ကြာအောင်ထိ
ကြည့်နေခဲ့၏။ ဤနေရာ၌ လူတိုင်းကဒီလိုမျိုး
ဦးခေါင်းထက်မှာဒေါသတလူလူနှင့်ဖြစ်သည်။
မနက်စောစောစီးစီး လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခြင်းကကျန်းမာရေးကောင်းဖို့အတွက်ပင်။ဤအတိုင်း
သာရန်ဖြစ်ရင်း ၊လနှင့်ချီပြီးတော့နာရီဝက်ခန့်
လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်လျှက်အသက်ဆုံးရှုံးနိုင်၏။

ဒါပေမယ့် ,အရင်ကရွှီရှင်းကျီနှင့်ဒီမြို့ကလူများ၏
အကြောင်းစကားပြောတုန်းက လူတိုင်းက ဒီလိုမျိုးမဟုတ်ပေမယ့်လည်း၊ဒီနည်းလမ်းကလူတော်တော် များများအတွက် ရင်ဖွင့်စရာနည်းလမ်းတစ်ခုပဲဖြစ်
ကြောင်းပြောခဲ့သည်။သူတို့ ရင်ထဲရှိမကျေနပ်ချက်များနှင့်ဒေါသများကိုထွက်ပေါက်ရှာပြီးနောက်တွင်၊အိမ်ပြန်ဖို့နှင့် ဘယ်လို ရှာဖွေစားသောက်နေထိုင်ရမ
လဲ ဒါမှမဟုတ် ဘယ်လိုရှင်သန်နေထိုင်သွားရမလဲစသဖြင့် ပြန်တွေးမိကြသည်။