ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း] {Completed}

Part 143 (zawgyi)

Note; MTLကိုဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Chapter; 143

ဤသည္မွာက်န္ခ်န္၏အေမႊးအေတာင္စုံလင္ေသာပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ညလုံးတစ္စကၠန့္ေလးေတာင္မ်က္လုံးမွိတ္ျခင္းမရွိေပ။

ကုေဖးႏွင့္အတူၾကယ္ေရာင္စုံေနေသာ ေကာင္းကင္
အားဓါတ္ပုံရိုက္ရန္၊ေမွာင္မိုက္ေနေသာညလယ္တြင္အလင္းကိုေနာက္ခံျပဳလ်က္ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ အရာတို႔
၏ပုံရိပ္မည္းမည္းမ်ားအားဓာတ္ပုံရိုက္ဖို့္အေဖာ္ျပဳေပးေနခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ ျမက္ခင္းကုန္းေလွ်ာထက္တြင္လွဲေလ်ာင္းကာၾကယ္မ်ားကိုအတူတူၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္အလြန္ေအးလာေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား႐ြက္ဖ်င္တဲသို႔ျပန္သြား၍လူတစ္ကိုယ္ဝင္အိပ္ရန္ဆန့္ေသာအိတ္ကိုဝတ္လ်က္ ေခါင္းကိုအျပင္ထုတ္ကာလွဲေလ်ာင္း၍

ၾကယ္မ်ားကိုၾကည့္ခဲ့ၿပီး၊ လကိုလည္းၾကည့္ခဲ့၏။

ေကာင္းကင္ႀကီးထိန္းလင္းလာသည္အထိ...

ကုေဖးကကင္မရာစက္ပစၥည္းမ်ားကိုသယ္ၿပီး
တပ္ဆင္ရန္ကုန္းေစာင္းထိပ္သို႔တက္သြားသည္။

က်န္ခ်န္ သူ႕ေနာက္မွလိုက္လာခဲ့လိုက္တယ္။
"ဓာတ္ပုံရိုက္မလို႔လား!။"

"ဟုတ္တယ္။"
ကုေဖးသည္ ခါးၫႊတ္ကာ ကင္မရာရိုက္ကြင္း
ရိုက္ကြက္ျပကိရိယာကိုၾကည့္ရင္းျပန္ေျဖ၏။
"မင္းၾကည့္ဖို႔အတြက္ ၾကက္ဥအႏွစ္ႀကီးရိုက္မလို႔။"

"ၿပီးရင္ငါ့ကိုဓာတ္ပုံနည္းနည္းရိုက္ေပး။"

"ေကာင္းၿပီ။"
ကုေဖးက ဆက္ေျပာလာသည္။
"တစ္ဖက္ကကုန္းေစာင္းေပၚ ခုန္ေပါက္ေနလို့္
ရတယ္။ဒါဆို ေနလုံးကိုမင္းရဲ႕ေက်ာေနာက္ခံ
အျဖစ္ ၾကည့္လို႔ရတယ္။"

က်န္ခ်န္ေမးလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုခုန္ရမွာလဲ?"

ကုေဖးက ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ေျမႀကီးနဲ႕လြတ္
ေအာင္ခုန္လိုက္၊ျမင့္ျမင့္ေရာက္ေလ ပိုေကာင္းေလ။"

"ေကာင္းၿပီ။"
က်န္ခ်န္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ၿပီးအကၤ်ီ
ေပၚရွိေခါင္းစြပ္ၾကယ္သီးကိုတပ္လိုက္တယ္။