Waiting You To Love Me (Waiting Series #2)

20

"Bakit ka umiiyak?" Walang emosyon kong tanong na naman sa kaniya.

Maluha-luha ang mata niyang tinitigan ako. Huwag kang nagpapaepekto, Jessica. "Mahal na kita, Jessica."

My eyes winded and my heart is now reacting. Feeling ko, bigla akong lumutang. Parang naramdaman ko ang saya na sinasabi ng iba. Umiinit ang mga mata ko at gusto kong umiyak. Umiyak sa tuwa o umiyak sa sakit. Hindi ako naniniwala o hindi ako makapaniwalang sinabi niya 'yun sa'kin.

Totoo ba ang mga lahat ng 'to? Wala bang halong biro ang mga nagaganap ngayon? Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang i-replay ko sa utak ko ang sinabi niyang 'yun habang nakatingin sa mga mata ko.

He really mean those words? Or I just miss hearing?

"M-Mahal na kita, C-Coraño."

Napatitig ako sa kaniya habang bumabagsak na ang mga luha sa mata ko at ganon na din sa kaniya. Kuryosidad ang gumuhit sa mukha ko. "Anong sinasabi mo?" Takhang tanong ko sa kaniya.

Nanlaki ang mga mata niyang pinakatitigan ako. "I-I confessed to you."

"Sa tingin mo kapani-paniwala?" Agad kong sambit na ikinatigil niya.

"I love you.."

Mas naiyak ako sa sinabi niyang 'yun. Hinihintay ko ang mga katagang iyon mula sa kaniya pero.. "B-Bakit ngayon p-pa?" Maiyak-iyak kong saad. Nasasaktan ako. "P-Pagod na ako e.. s-sawa na ako e.. bakit ngayon, Mart? B-Bakit ngayong.. h-hindi na ako umaasa sa'yo? B-Bakit ngayon!?" Hindi ko na mapigilan ang maiyak sa mga sinabi ko sa kaniya.

Lumapit siya sa'kin at hinawakan niya ang dalawang braso ko. "N-Ngayon na ako nagkaroon ng l-lakas ng loob para umamin sa'yo, Jessica." Natigilan ako. Kinuha niya ang dalawang kamay ko at itinapat sa magkabilang pisngi niya na ikinataka ko. "Sampalin mo ako. Saktan mo ako. Please.. h-hindi ko kayang magalit k-ka sa'kin, Jessica.."

Sa unang pagkakataon, nahawakan ko na ang pisngi niya na dati ay pinagmamasdan ko lang. Ang lambot sa palad pero.. ang kaisa-isang tanong ko. Bakit ngayon pa?

"Sa tingin mo, magiging okay na ang lahat kapag sinampal kita?" Hindi siya sumagot. "Hindi naman ako masyadong tanga, diba? Sa'yo lang ako naging tanga." Tumikhim ako at hinila ko ang kamay kong hawak niya na nakadikit sa pisngi niya. "Pss," I sarcastically smirk. "Akalain mo 'yun, 5 years akong naging tanga sa'yo. Naging stalker ako, naging agent ako para malaman lahat ng status mo sa buhay, naging secret admirer mo ako." Natawa ako.

"Pinana nga ako ni kupido, pero mukhang sa maling tao ako natamaan." Natatawa ako at naiyak na ng tuluyan.

"Jessica!" Pinigilan niya ako at niyakap. "Please.."

Nanhina ang tuhod ko sa pagkakayakap niya sa'kin. "Please, Mart, ayaw ko ng maging tanga. At least.. nalaman mong minahal kita ng limang taon--" natigil ako sa pagsasalita ng bigla niya na naman akong hinalikan.

Nanghihina ako sa bawat pag-galaw ng labi niya sa labi ko. Tumitibok ng mabilis ang puso ko na parang gustong-gusto ang nangyayari ngayon. Tinutulak ko siya pero mahigpit niya akong niyakap para hindi ako makawala. Habang tumatagal ay parang sumasabay na ako sa paghalik niya sa'kin. Unti-unti na akong pumipikit at pahina na ng pahina ang tulak ko sa kaniya. Wala sa sarili ko nalang na naramdaman ang pagyakap ng kamay ko sa leeg niya.

Habang naghahalikan kami ay sabay na naghiwalay ang labi namin at nagkatitigan. Hingal na hingal kaming pareho habang kami ay magkatinginan. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ko sinagot ang halik niya sa'kin. Kusa nalang sumangayon ang sarili ko sa ginagawa niya.

Natinag ako at malakas siyang itinulak sa pagkakayakap niya sa'kin. Umiwas ako ng tingin at napa-isip kung ano ang mga nangyari. Lihim kong nakagat ang pang-ibaba kong labi ng maisip kong sumangayon ako sa halik niya. Palihim akong nakaramdam ng pagsisisi nang ma-realize ko lahat-lahat.

Sinabunutan ko ang sarili kong buhok dahil sa katangahan ko. "Arrgghh!" Sinabunutan ko ng sinabunutan ang sarili ko. Naramdaman ko ang kamay ni Mart na pumipigil sa kamay ko. "Bitawan mo ako! Huwag kang lalapit sa'kin! P-Pakiusap.." hindi ko na mapigilan ang hindi maluha.

"Gusto kitang mahalin, Jessica.. please, allow me to love you."

"If I let you, won't I be hurt again?" Umiiyak kong tanong.

Tumikhim ako. "You have lived in my heart for five years. And you are the only man who gave me no hope..."

Lumapit siya sa'kin at pinunasan ang mga luhang bumababa sa pisngi ko at ngumiti siya sa'kin. The smile I don't want others to see. "Give me a chance to love you.. iba ang salita sa gawa. Let me feel you that I love you so much. Please.. I know, there's a hope."

I look down as I shook. He still holds my cheek. "S-Sa tingin mo.. kaya pa ba kitang mahalin.." mahinang tanong ko. Umangat na naman ako ng tingin sa kaniya. "I'm tired. I have lost hope. Ang dami kong 'what if's' noon na nagtapos na sa 'enough' ngayon. I was too focused on you. You are the only one in my mind every day. Wondering what you are doing. What are you busy with. If you have ever eaten. What are your favorite foods. What is your status. K-Kung kailan mo ako mamahalin--"

"I loved you. May nararamdaman na ako noong bumisita ka sa bahay.. I felt special that day because you're in my side. Busy ako sa kaiisip sa'yo, Jessica. Kung paano ba ako aamin sa'yo, paano ba ako magsisimula.. Please, Jessica.. give me a chance.."

"Makukuha mo ba tiwala ko?"

Umayos siya at huminga ng malalim bago ako tiningan sa mata. "Hindi." Seryosong sagot niya. Magsasalita na sana ako ng bigla siyang magsalita. "Pero.. hahayaan kitang pagkatiwalaan ulit ako."

"Sa anong paraan?"

"Liligawan kita."

My eyes winded at what he says. Is he serious? "Ha." Nakangisi kong pinunasan ang mga luha. "Sa tingin mo papayag ako?"

He shook his head and smiled. "I'm not asking you to consent. Liligawan kita pumayag ka man o hindi. Sa ayaw at sa gusto mo."

"Nagsasayang ka lang--"

"There is no waste when it comes to you, Jessica."

Pakiramdam ko ngayon ay namumula na ako. Ang galing naman kumuha ng damdamin ng gagong 'to. First honor sa mga patama words niya. Hindi na ako nakapagsalita sa mga sinasabi niya. Ang galing talaga ng lalaking ito.

"Anong gagawin mo?" Wala sa sariling tanong ko.

"I'll court you. I don't need your permission. Just let me court you until you trust me.." inilapit niya ang mukha niya sa'kin and he kissed me. A smack kiss on my lips.

Pinandilatan ko siya. "You don't have permission to kiss me just like that!"

"But you answered my kiss earlier, didn't you?" Gumuhit ang isang nakakalokong ngisi sa labi niya na nagparamdam sa'kin ng hiya. "I like that pero.. hindi ka marunong humalik.. am I your first kiss?"

Umiwas ako ng tingin sa hiya. Binangon ko ang bisekleta ko at masama siyang tiningnan. "Yes, you're my first kiss." Yung ngisi niya ay nauwi sa ngiti na ang hirap tanggihan. "Tandaan mo, Reindolez, hindi tayo okay." Diniin ko ang bawat pagbigkas ko.

Nakita kong nagiba na ang ngiti niya ngayon. May halong lungkot na nakangiti siya habang tumatango. "I know." Nakangiting sagot niya.

"Alam kong magsawa ka--"

"Alam ko sa sarili kong hindi ako magsasawa,Jess." Putol niya sa sinasabi ko. "Handa akong maghintay sa'yo. I am waiting for you to love me.. again.."

At the same time my heart was pounding with joy as my brain kept me from affecting him.