Chapter 52

2.3K 84 35
                                    

Chapter 52. Need



Why do I feel so desolate?



I slowly opening my eyes and I woke up in an unfamiliar place. The place is surrounded and painted by a white. I blinked and gently touched my head when I felt it aching.



Napatauptop ako sa aking bibig nang biglang naalala ang lahat. I panicked and sat on the bed before hugging my knees. Natulala ako nang paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko kung paano ako nabangga ng sasakyan... And... Kissy Imasel was the one who driving the car.



Binaba ko ang aking tingin sa aking tiyan at tinapat ko roon ang aking palad. I can feel that my baby wasn't there anymore. Where is she? Nasaan ang anak ko? Nakalabas na kaya siya? At... anong nangyari sa akin ngayon?



I sobbed and covered my mouth so no one could ever hear me. I don't know why do I feel that everything is not okay right now. Parang may kulang, ramdam na ramdam kong may kulang talaga at hindi ko mawari kung ano iyon.



I gasped and shook my head when everything suddenly flashed in my mind again and again. How the car hit me and how the blood flows down on my legs. Bigla akong nanginig sa naisip ko at luminga-linga ako sa paligid na may namumuong luha sa aking mga mata.



I am aware that I am in a hospital right now but... why am I alone? Where's my child? Where's my husband? Where's my mother? Where are my friends? Where's everyone?



I took a deeply breath and I was about to take off the dextrose when the door suddenly opened. It caught my attention and my eyes suddenly meet the familiar blue eyes of my husband.



"S-Steris..." Zani whispered my name and ran to me.



She immediately hugged me and cried on my shoulders. My forehead creased because of astonishment but I managed to caress her back. Humihikbi si Zani sa aking balikat at hindi ko alam kung bakit.



Samantalang sina mommy, daddy Gio, Strawberry, Jake, manang Emily, Jessica, Phoenix at Treice ay tila natulos sa kanilang kinatatayuan.



"A-Akala ko... A-Akala naming lahat ay hindi ka na magigising pa, Steris..." Zani sobbed hardly. "W-We lost our hopes..."



"W-Where's my baby?" I asked shakily and looked around, ignoring what she just said.



"S-Steris..." mommy stuttered my name.



She caught my attention. Tumingin ako sa kaniya na naglalakad patungo sa gawi namin ni Zani. Kumalas kaagad si Zani sa pagkakayakap niya sa akin at humarap din kay mommy na ngayon ay nanginginig na.



Kumunot ang noo ko nang umupo si mommy sa espasyo sa gilid ko at hinawakan ang kamay ko. Marahan niyang pinisil iyon at mapait na ngumiti sa akin. Unti-unting bumagsak ang mga luhang bumabadya sa aking mga mata nang mabasa ko ang puot at sakit sa mga mata ng aking ina.



"I-I am sorry..." she agonised as she broke a voice. "I am sorry, daughter..." she clearly said.



I shook my head. "N-No... M-Mommy... It's not what I've been thinking of, right?" I cracked a voice. "M-Mommy... P-Please... B-Buhay ang anak ko, hindi ba?"



"Darling... I am sorry, I am very sorry..." She sobbed as she apologized.



Umiling ako at tinabig ang kamay ni mommy. Bumagsak ang mga luha ko sa aking naisip ngayon. Bumibigat at sumisikip ang aking dibdib sa paraan nang pagpapaumanhin ni mommy. Thousands of knives stabbed me when I saw what written in her eyes.



Taming A Beast (Passion Series #1)Where stories live. Discover now