Chapter 56

2.6K 85 14
                                    

Chapter 56. Inside


I stunned, couldn't move when my husband slowly bending down on knees in front of me. Napatauptop ako sa aking bibig at tuluyan nang naestatwa sa kinatatayuan ko.


"T-Treice..." I uttered his name again. "W-What are you doing?" I asked an obvious.


Niyakap niya lang ang aking mga tuhod at hindi sinagot ang aking tanong. I lowered my head and looked at him. Both of his shoulders are moving, a symbol and a sign that he is crying right now. I bit my lower lip just to control my emotion. Seeing him in this situation making me weak.


"I-I am sorry..." he apologized. "I-I can't take it anymore, baby. H-Hindi ko na kayang malayo sa 'yo. I-It's been two months but I keeps missing you. B-Binigyan na kita ng dalawang buwan para makapag-isip-isip at sana... sapat na iyon. P-Please, come back to me, baby. I-I'm begging you..." he begged.


"T-Treice---"


"P-Please... don't push me away, Maris. S-Saktan mo lang ako, sisihin mo 'ko o kahit ano pa'ng gawin mo pero... huwag mo naman akong itaboy. B-Baby... I lose our child, I don't want to lose you, too... I can't."


I bended and held his arms around my knees. Unti-unti at dahan-dahan kong inaalis ang nakapalupot na mga braso niya sa tuhod ko ngunit mas hinigpitan niya pa iyon na halos ikinatumba ko. Good thing that I balanced myself and my body well.


"Treice, let go," I commanded.


"No!" he stubbornly shouted. "K-Kung kaya mong bumitiw, puwes ako, hindi ko kaya! I don't want to let go, Maris! I can't let go! Fuck! Bumalik ka na, please!" he pleaded desperately. "G-Gagawin ko ang lahat basta bumalik ka lang sa akin! Blame me more, Maris! Blame me!"


"T-Treice, tama na 'yan. Tumayo ka riyan---"


"I said no!" His voice thundered. "Desperado na kung desperado pero ayokong mawala ka, Maris! Putang ina naman! Mawala lang sa akin ang lahat, huwag ka lang!"


I gently pushed him away as I bended again. Mabuti na lang ay lumuwag ang pagkakayakap niya sa aking mga tuhod kaya napabitiw siya. I immediately leveled our face and cupped both of his cheeks.


He stared at me with teary eyes. "M-Maris..."


"I love you," I mouthed. "You can't and you won't lose me, Treice, you will never be." I chuckled after I said that. "Don't you remember that we're married, Treice? I am tied to you, there's no way that you'll lose me . I am sorry, hmm? And, baby... I don't want to blame you anymore... Wala kang kasalanan, okay? At hindi ka karapat-dapat sisihin, Treice. Malaking pagkakamali na sinisi kita sa lahat."


"B-Baby..." Bumagsak ang mga luha niya at niyakap niya ako nang mahigpit. "I love you, I love you so much," paulit-ulit niyang bulong.


Hinagod ko ang kaniyang likod. "Don't cry, my husband," I consoled. "Wala nang problema, Treice, wala na..."


Kumalas ako sa pagkakayakap sa kaniya at masuyong sinapo ang kaniyang magkabilang pisngi. I gave him a quick kiss on his lips before wiping his tears that already dried on his cheeks.


"Halatang stress ka na, oh, ang pangit mo na," I joked and chuckled. "Pero mahal pa rin kita..." dugtong ko sa mababang boses. "I am sorry for hurting you, for blaming you and for pushing you away. Nadala na talaga ako sa galit at puot. I didn't mean to throw those harsh words to you. I love you, Treice Von. I do love you and I will always love you, baby..."


"I don't care about it anymore, Maris. Wala akong pakialam sa mga binitiwan mong salita sa akin. Isang salitang mahal mo 'ko, kahit walang-wala na ako... lalaban ako para sa 'yo... Sapat nang sabihin mo na mahal mo 'ko, Maris, sapat na bumalik ka lang sa akin."


Taming A Beast (Passion Series #1)Where stories live. Discover now