Look At Me

Chapter 8

May mga bagay na hindi kayang ipaliwanag, o hindi kaya ay hindi lang talaga sapat ang salita para ipaliwanag ang totoo.

Just like how Prince and Zen act right now in front of the girls they like. Since Reanne is watching them, Zen suddenly grab the letter. Prince stared at him, annoyed, because Phillie is watching too. Naglalaban sa tingin ang dalawang lalaki pero sa huli ay binalik ni Zen ang sulat kay Prince. Basti interfere between the two, he was showing his big smile, as usual.

Today is so chaotic. My friends keep on messing up. Well, I'm fine with that. I'm happy to be with them.

"Nagluto ako, kumain ka na." bungad ni Lolo nang makauwi ako, siya lang ang tao sa bahay dahil umalis daw si Kuya Bryle.

"Kumain ka na ba?" tanong ko habang inaalis ang sapatos.

"Oo, nasa mesa 'yung pagkain. Kumain ka na." sabi niya bago lumabas sa bahay, pupunta siguro kila Nanay.

Close kami ni Lolo.. dati. Siya lagi ang kasama ko sa stage noong elementary ako sa tuwing honor ako. He is my protector whenever my mom is mad, sila ni Lola. He's my playmate whenever my brother doesn't want to play with me. Siya rin ang lagi kong kasama sa bahay lalo na sa tuwing gumigimik ang mga Kuya ko, he's my chef, he's my movie marathon buddy. But when I grew up, I isolate myself from them. I choose to build my own world, I choose to build huge wall between me and my family. Why? It's because some of my brothers are blaming me whenever they are fighting. My dad is good at guilt tripping. My brothers are always saying that our parents are always in favor with me.

I ate my dinner before taking a shower, naglinis na rin ako ng bahay dahil ayoko mapagalitan.

"Malaki na pala si Faith, may boyfriend na ba?" I wince at the sudden remark of my uncle.

"Sabi ko nga ay ipakilala sa'min, eh. Kaya lang baka natakot kila Bryle, nand'yan pa ang kuya Calyx niya." tumawa si Lolo, mukhang nag-eenjoy na mang-asar.

I'm still young, sixteen years old pa lang ako!

"Wala po, walang balak." sagot ko bago pumasok sa kwarto. Nakauwi na rin naman si Kuya Cloud.

Nag-facebook na lang ako dahil wala namang gagawin, sunod-sunod ang messages ni Phillie at Reanne sa'kin.

Nag-reply ako sa kanila bago mag log out. Nahiga ako at nagkumot, pinikit ko ang mata ko nang makaramdam ng antok. May music na nakaplay sa isang phone ko kaya hindi ko masyadong naririnig ang mga tao sa labas.

I suddenly feel like something is heavy on my chest, I can't breathe properly. Then, there it is again. The girl I'm always seeing in my dreams, she's still mad at me and trying to kill me! I can't move my body. I gasped for air and trying to move my finger but it's so heavy.

Then I woke up, catching my breath--sweating and crying. Maliwanag sa kwarto ko dahil sa lamp na nakasindi. Ala-una pa lang pero parang ayoko na matulog ulit. Uminom ako ng tubig para kumalma, mabuti na lang nagdadala ako sa kwarto para hindi na ako pumunta sa kusina sa tuwing magigising ako.

The days passed so fast, October na. Malapit na naman ang examination, matatapos na ang first semester.

The teachers are giving us a nonstop final outputs.

"Phillie, bayad mo?" tanong ni Donnalyn kay Phillie na katatapak pa lang sa room.

"Wait lang," Phillie said but simply rolled her eyes afterwards, "putangina naman, hindi ko pa nga nailalapag ang bag ko. Manang mana kay Ma'am Yna." reklamo niya sa'min ni Lei.

"Masaya maging late? Tae kayo ni Xyrill, hanggang ngayon wala pa 'yung isa." pang-aasar ni Lei kay Phillie. Wala si Reina at Reanne dahil nautusan ni Ma'am.