Look At Me

Chapter 11

Silent cries. Screams in pain and longing. That's what I heard this morning.

My brother's arm is wrapping around my shoulder, he's crying silently so do I. We're holding our mom's back because she's crying in silent nonstop. If everyone around me was calling my grandfather, I'm just crying silently.

Nagsimula ang libing, naglalakad kami papunta sa simbahan. Pumunta nang maaga sila Reanne para makipaglibing, alam nila na hindi ako makakasama sa kanila ngayong araw pero pumunta pa rin sila to give me strength.

"Give your parents love and support always. Hindi natin hawak ang oras.. we might lost anything in a snap.. Hindi pera.. hindi materyal na bagay ang makakapagpasaya sa'tin. H'wag niyo sana talikuran ang magulang niyo dahil sa pera.. dahil sobrang sakit.. masakit mawalan ng magulang." my mom said in her eulogy. Some of her sisters avoided her eyes, 'yung mga kapatid niyang naghahabol sa lupa ni Lolo.

Daddy assist my mom to sit down next to me, I hold her hand and caress it. Tahimik sila Kuya na nakaupo sa likod namin. Kuya Cloud is with his wife, ate Elora. Kuya Calyx is with his girlfriend, ate Vey. Kuya Bryle is with his girl friend, ate Hannah. Nakaupo si Kuya Raze sa tabi ni Kuya Bryle, he's crying. I knew how close he is to our lolo because he's the fave grandson.

Bago ibaon ang coffin ni Lolo ay binigyan pa kami ng oras para tignan siya sa huling pagkakataon. Lumapit sa kanya ang mga Tita at Tito ko, pati mga pinsan ko. Samantalang ako ay nanatili sa gilid kung saan malaya akong masdan ang mukha niya.

'Goodbye, Lo. I'm sorry for disappointing you.. Sorry for everything I've done. Sorry and I love you.. sana nasabi ko sa'yo 'to noong pwede pa.. sana alam mo kung gaano ako kaswerte na may isang lalaki sa buhay ko na kagaya mo. I'm not your favorite grandchild but I love you so much.. I'll see you soon..'

Pinakawalan ko ang puting lobo na hawak kong at tinitigan 'yon na lumiit nang lumiit sa paningin ko. I hold my chest because of the sudden pain again. I bit my trembling lips and suppress my sobs.

I was waiting for my family to hugged me too but no one came, they are busy comforting each other. I'm strong.. so I can comfort myself.

"Nandito kami.." bulong ni Reanne at yumakap sa'kin. Binaon ko ang mukha ko sa balikat niya at umiyak nang umiyak. Lei is crying too, Reina holds her best friend and wiping her tears. Xy holds my hand and cried with me. Phillie, our cry baby is crying with me too. Si Reanne lang ang hindi umiiyak sa'ming anim.

"He's okay na, I'm so sure that he's proud of you." Reanne said, maybe she knows how dissapointed I am to myself knowing that I failed my grandfather.

"He doesn't want you to carry all those regrets, Sia. Maniwala ka sa'min.. gusto niyang pakawalan mo 'yang tinatago mo sa puso mo." Phille smiled at me, Xy nodded-- agreeing with Phillie.

"It's gonna be okay, Sia.."

Everyone is silent when we reach our home. Kumakain na ang mga taong nakiramay, nagpapahinga si Mommy sa loob kaya ako ang tumutulong sa mga pinsan ko na mag-asikaso. Busy din kasi sila Kuya dahil may mga kakilala silang pumunta.

"Sorry, 'di ko kayo maharap ngayon.." sabi ko sa mga kaibigan ko nang lumapit ako sa kanila.

"Okay lang, gaga ka." sagot ni Phillie, "kumain ka na rin dito. Kanina ka pa nag-aasikaso d'yan."

"Mamaya na kapag wala nang masyadong tao." sagot ko, umupo ako sa tabi ni Xy. I yawned and massage my shoulders.

"Natulog ka na ba?" tanong ni Reanne, nakatingin sa mukha ko. Ngumiti ako at umiling. Magdamag akong nakatabi sa coffin, may tao sa kwarto ko dahil doon natulog ang pinsan ko.