Drop the Ball [Completed]

Epilogue (1 of 2)

Epilogue (1 of 2)
Khazzandra's POV

What was the most painful thing than seeing the man you thought you'll end up with being happy with other girl? na iyonh lalaking kasama mo sa pagbuo ng plano about sa future nyo, iyong lalaking akala mo ay kasama mong haharap sa altar at mangangako sa diyos na kayo na habang buhay? nasa piling na ngayon ng iba.

When Moira said 'Ako ang nauna pero sya ang wakas' I really felt that, sobrang sakit kasi umasa ako at pinanghawakan iyong mga salitang 'tayo hanggang dulo.'

I still remember how I begged Hunter not to leave me, alam mo iyonh feeling na pinaliwanag nya sayo nang maayos kung bakit ayaw nya na at hindi na kayo magwo-work pero hindi mo padin maintindihan? or naintindihan mo man pero hindi mo matanggap sa sarili mo ... na bakit ganoon? bakit bigla nalang syang nagising tapos sasabihin nya na hindi nya na daw ako mahal? na wala ng sparks, na hindi na sya masaya? pwede pala iyon ano? na isang araw, bigla nalang mapapagod amh tao sayo.

I know that he loved me, he took good care of me, he respected me and he supported me in everything through out those years we've been together. He did all the things I want kahit ayaw nya ng mga bagay na iyon that he got tired.

Sobra siguro akong nakampante na mahal nya ako na I didn't even bother to check on him.

Sya nalang lagi iyong naga-adjust sa schedule ko kahit na busy din naman sya, I didn't even made a single effort for him kasi palagi nalang sya and then I always pushed him to do things na alam kong ayaw nya naman. I thought na okay lang naman iyon sa kanya kasi alam kong mahal nya ako pero hindi pala ... totoo nga ang sinabi nila na even a heart that always understand also gets tired, because he got tired of me ... sadly, he got tired of me.

Tinitigan ko iyong shower sa taas ng ulo ko, kanina pa ako nakalumpasay dito sa banyo. I always had this mental break downs na para bang gusto ko nalang tapusin lahat. Nobody knows how much I'm hurting right now. Alam ko namang kasalanan ko, he fell out of love with me kasi nagkulang ako.

I didn't love him enough at ngayong nahanap nya na sa iba ang love na deserve nya, nagsisisi ako kasi what if inalagaan ko sya nang maayos? itrinato ko sya nang maayos? what if hindi ako nagagalit sa mga simpleng bagay and what if hindi ko sya sinasaktan kapag paranoid lang ako? siguro nandito padin sya sa tabi ko.

I took him for granted because for once I thought that he love me so much that he didn't bother how I treat him.

"Hunter ... please ... mo naman ako ..." Nagmamakaawang sabi ko nang sinagot nya ang tawag ko, I keep on begging him sa text na sagutin nya iyong calls ko. Naawa na siguro sya kasi ang hahaba ng mga text messages ko sa kanya.

Nakakaawa ka, Khazzandra. Why would you beg for someone's attention? hindi ka naman ganyan dati.

"Khaz, I told Mary na dito lang ako sa birthday ni Zab. I'm not going there to you kasi magagalit ang girlfriend ko. Please stop saying na magpapakamatay ka, I don't like it. Mas lalo lang akong magagalit sayo kapag ganyan ka." Sabi nya, mas lalo lang lumakas ang iyak ko.

"Please kahit ngayon lang ... I'm begging you kasi kapag hindi mo ko pinuntahan ngayon hindi ko na alam ..." Sabi ko, he was about to say something pero in-on ko na iyong shower. Bahala na, I'd die this way.

I'd die drowning in the water kasi sa nararamdaman ko ngayon para din naman akong nalulunod, nalulunod ako and no one wants to save me.

I just cried at hinayaan ang sarili ko na mabasa. Ilang oras akong nandoon pero wala akong balak umahon, I just want to end this pain ...

"What the Hell, Khaz!" Narinig kong sigaw at nang nilingon ko nakita ko si Hunter, mabilis nyang in-off ang shower. Kumuha sya ng towel sa cabinet ko at ibinalot iyon sakin. Halos isang oras din akong nakababad doon na nanginginig at namumutla na ako pero wala padin akong pakialam.