TAKINTILI +18(tamamlandı)

7.bölüm

Gözlerimi zorlukla açtım. Kavga sesleri vardı ama kim olduğunu bir türlü idrak edemiyordum. Yataktan kalkmaya çalıştım. Ne ara buraya gelmiştim acaba?

Odadan güçlükle çıktım, sesler arttı.
"kuzey",
üzeri çıplak olan Aron kapıda duruyordu, kapının önünde elinde çantayla Kuzey vardı. İkisi de aynı anda döndü.

"simge, bu adamın burada ne işi var? Ne oluyor burada" dedi.

Oha, evet ne oluyor burada. Aron gece burada mı kalmış?

"bak göründüğü gibi değil gel içeri gir konuşalım, Aron sende üzerini giyin. Çık evimden" dedim.

"o adam bu eve giremez" dedi. Sesi sertti. Bir an ne yapacağımı bilemedim. Ettiği tehditler aklıma geldi.

"sen kimsin lan beni kovuyorsun, siktir git çekil kenara" deyip içeri girmek istedi ama Aron tekrar karşısına geçti.

"Sevgilimin evine öyle kafana göre giremezsin" dedi. Kuzey de ben de  aynı şaşkınlığı yaşadık. Kuzey bana baktı. Kafamı iki yana salladım.

"saçmalama Aron, ne sevgilisi? Ben üzerimi giyiyorum lütfen 2 dakika kavgasız beni bekleyin" dedim. Koşarak içeri girdim. Üzerimi fırlatır gibi çıkardım hemen gri eşofmanımı ve beyaz sweatshirt ü giydim. Banyodaki tokayla saçımı topladım. Beyaz sporlarımı ayağıma geçirirken koridora doğru koşuyordum.

Aron bana baktı ve "niye uzun bir şey giydin bacağının acısı geçti mi" dedi.

Kuzey tekrar üzerimdeki kıyafetlere baktı, Aron a döndü.

"geçti, ben gelene kadar sen de üzerini giyip gitmiş ol. Döndüğümde burada olmanı istemiyorum. Dün için teşekkür ederim, sonra konuşuruz. " dedim.

Vestiyerden anahtarları aldım,arabanın anahtarını da alıp kapıyı çektim. Kuzeyin hızlı nefes alışlarını duyuyordum ama ondan tarafa bakmadım. Asansöre binip peşpeşe binadan çıktık.

A bloğa doğru gidecektim ancak böyle evini görsün istemedim. Arka bahçeye yöneldim. Kuzey sessizce beni takip ediyordu.

En yakın banka oturdum. Yanıma geldi. Çantasını yere bırakıp o da oturdu.

"nasıl görünüyor dışarıdan farkındayım ama öyle değil. O bir arkadaşım, dün gece ben sakarlık yaptım yine çay döküldü üzerime. O da tesadüfen gelmişti. Yardımcı oldu. Sonra zaten uyuyakalmışım."

"aradım"

"telefonum arabada kalmış, dünden beri inip alamadım. Gerçekten canımın acısıyla aklımdan çıkıp gitmiş."

"iyi misin" dedi. Dönüp gözlerine baktım. O da bana bakıyordu.

"iyiyim, daha iyiyim. Acımıyor zaten krem iyi geldi" dedim. Kollarını açtı sarıldım.

"yanlış anlama" dedim.

"ben seni tanıyorum yanlış bir şey yapmazsın sen. Sana güveniyorum. Ama sevgilim diyor sana simge, nasıl arkadaşsınız? Ya da o seni arkadaşı olarak görmüyor, niye mesafe koymuyorsun. Adam beni senin evine almadı, simge. Senin evine" dedi.

"onu savunmuyorum, biliyorum. O, biraz nasıl desem ısrarcıdır. Ama halledeceğim merak etme. Sen de gördün, gidecek zaten. Bir daha gelemez."

"umarım simge, dediğin gibi olur. Bir daha bu adamı etrafında görmek istemiyorum."

"tamaaaam, hadi evine bakalım, önce arabadan telefonumu alalım sonra yukarı çıkalım. Kuzey çok güzel hadi gel." deyip çekiştirdim. Başta suratını astı ama ayak uydurdu.