Chapter 1

7.3K 110 0
                                    

Only Love will Remain

အခန္း ၁။ ဘဝထဲကဘူလီႏွစ္ေကာင္

အ​ေ႐ွ႕အရပ္မွစတင္ၿပီး ​ကမၻာေလာကတခြင္တြင္ ​ေရာင္ခ်ည္ျဖာ၍ အလင္းေဆာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေအးဓာတ္လြန္ကဲေနသည့္ အခန္းတစ္ခုထဲမွာေတာ့ လိုက္ကာထူထူႀကီးမ်ားေၾကာင့္ ေနေရာင္မဝင္နိုင္ပဲ စာၾကည့္မီးရဲ႕အလင္းေသးေသးသာ႐ွိေနပါသည္။

ကာတြန္း႐ုပ္ညအိတ္ဝတ္စံုနဲ ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သခ်ၤာအထူးထုတ္ စာအုပ္အထူႀကီးကို ​ေမးခြန္းဖြင့္ၿပီး အေျဖပိတ္ကာ တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္တြက္ခ်က္​ေန​ေလရဲ႕။ သူ႔ေဇာနဲ႔သူမို႔ အၾကမ္းခ်တြက္လိုက္ အေခ်ာတြက္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္​ေတြကုန္သြားမွန္းမသိခဲ့ပါ။

"ေဒါက္ ေဒါက္"

အခန္းတံခါး​ေခါက္သံ​ေၾကာင့္ ​ေကာင္မငယ္​ေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္တတ္သြားၿပီး သူခိုးမေလးတစ္ေယာက္လို မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားသည္။ အေနာက္လွည့္ကာ နံရံေပၚကနာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီ။

"အိုး...ေသၿပီ"

စာပြဲခံုကေနျမန္ျမန္ထၿပီး အိပ္ရာထဲသို႔ သူဒိုင္ဗင္ပစ္ဝင္လိုက္သည္။ ေစာင္ပံုေတြၾကားထဲတိုးဝင္ရင္း မ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။

"ေဒါက္ ေဒါက္"

ဒုတိယအႀကိမ္ အခန္းတံခါးကို ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ၿပီးေနာက္ အခန္းေ႐ွ႕ကအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အခန္းထဲကအသံျပဳလာမည္ကို ရပ္၍ေစာင့္ေနေလသည္။ မၾကာခင္အခန္းထဲက ဟန္ေဆာင္ထားသည့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေသးေသးေလးထြက္လာသည္။

"ယုယ ႏိုးၿပီ ႀကီးျကီး"

အခန္းေ႐ွ႕က ႀကီးႀကီးေခၚ ဝဝထြားထြားအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ တံခါးဘုသီးကိုလွည့္ဖြင့္ကာ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ တစ္ညလံုးမနားတမ္းအခိုင္းခံထားရသည့္ အဲယားကြန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီး လိုက္ကာမ်ား စုသိမ္းကာ​မနက္ခင္းရဲ႕ ​ေရာင္ျခည္သစ္မ်ားကို ​ေခၚ​ေဆာင္လိုက္ပါ​ေတာ့သည္။

ကာတြန္း႐ုပ္ညဝတ္အက်ႌဝမ္းဆက္နဲ႔ ကေလးမေလးက​ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေစာင္ပံုထဲကေနထလာၿပီး လက္ေတြေျမႇာက္ကာ အေၾကာဆန္႔လိုက္သည္။ တစ္ညလံုးနီးပါး ပုဒ္စာေတြတြက္ထားရတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ​ေညာင္းညာေနၿပီ​ေလ။ ခဲတံကိုဖိကိုင္တတ္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ လက္ခလယ္မွာဆိုရင္ အသားမာတတ္ေနတဲ့ဘုသီးႀကီးတစ္ခုေတာင္႐ွိေလရဲ႕။

အချစ်တစ်ခုတည်းသာကျန်ရစ်တော့မည်Where stories live. Discover now