အပိုင္း ၁၆။ ပြဲလန့္တုန္းဖ်ာခင္းတာအျပစ္မဟုတ္
ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ေျပာေနတဲ့စကားမ်ားက အဆိုးဘက္သို႔ဦးတည္ကုန္သည္။ သူရိန္ကေတာ့လက္ေလ်ွာ့မည္မဟုတ္။ ေဖေဖကလည္းခြင့္ျပဳမည္မဟုတ္။ ေခါင္းမာသည့္ေနရာ၊ အေလ်ာ့မေပးတတ္သည့္ေနရာမွာ အသြင္တူတဲ့လူသားႏွစ္ေယာက္ အဆံုးအစြန္ထိသြားၾကေတာ့မည့္ပံုပင္။
သားအဖႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ စိမ္းကားၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားလံုးေတြနဲ ႔ေအးစက္သြားေတာ့အံ႔ဆဲဆဲ ေမေမေရာက္လာသည္။ သူရိန္႔ေဘးမွာထိုင္လိုက္သည္။ သူရိန္တို႔ေျပာေနတဲ့စကားေတြကိုခဏေလာက္နားေထာင္ေနၿပီးသက္ျပင္းအသာခ်သည္။
သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ႔တဲ့ေမေမ့ေလသံေလးက စစ္ပြဲၾကားကေတးငွက္သံေလးလိုမ်ိဳး
"အစ္ကိုရယ္...အေသးစားေစ့စပ္ပြဲေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လိုက္ရေအာင္ပါ"တဲ့
သူရိန္ ေမေမ့ကိုအံ႔ျသစြာၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေမေမကသူ႔လက္ဖဝါးေႏြးေႏြးနဲ႔သူရိန္႔ေက်ာကိုေႏြးေစသည္။ ေဖေဖ့ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးမ်ားမွိတ္၍ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ေခါင္းမာတဲ့ေဖေဖ့ကို အညံ႔ခံလိုက္ပါဟုေတာင္းဆိုေနသေယာင္
"ဟန္နီ"
ေဖေဖကမယံုၾကည္ႏိုင္စြာျဖစ္ေနသည္။
"အစ္ကိုမ်က္ႏွာပူရင္ ညီမအကုန္လုပ္လိုက္ပါမယ္"
"သူမ်ားသမီးကိုေတာင္းဖို႔ မ်က္ႏွာပူရံုတင္မဟုတ္ဘူး ဒီကိစၥက...ငါ့သားရဲ႕အနာဂါတ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ကိစၥပဲ..."
"ေဖေဖ...ေက်းဇူးျပဳၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ဘာေတြေတာင္းဆိုေနတာလဲေသခ်ာနားလည္ပါတယ္"
"အစ္ကိုရယ္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး လက္ထပ္မွာမွမဟုတ္တာပဲ သူတို႔သမီးနဲ႔ေစ့စပ္ထားတယ္ဆိုတဲ့ခ်ည္ေႏွာင္မႈေလးတစ္ခုပဲသူရိန္ကလိုခ်င္တာပါ"
ေဖေဖကမ်က္မွန္ကိုခြၽတ္ကာသူ႔မ်က္လံုးမ်ားကိုႏွိပ္ေနရင္း သက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးခ်လိုက္သည္။ သူရိန္နားလည္လိုက္ပါသည္။ ဒီျငင္းခံုပြဲမွာ သူလက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီ။
ESTÁS LEYENDO
အချစ်တစ်ခုတည်းသာကျန်ရစ်တော့မည်
Romanceသူ့အပေါ်အနိုင်ကျင့်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ ဘူလီကောင်လေးနဲ့မှ ချစ်မိပြီးတဲ့နောက်... _______________ သူ႔အေပၚအႏိုင္က်င့္ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့ ဘူလီေကာင္ေလးနဲ႔မွ ခ်စ္မိၿပီးတဲ့ေနာက္...
