အခန္း ၃။ မႏွစ္ကေႏြရာသီမွာ နင္ဘာလုပ္ခဲ့လဲ ငါသိတယ္
"ယုယ....ယုယ...က်စ္...က်စ္..."
လူေလးေယာက္ထိုင္တဲ့စားပြဲမွာ ယုယနဲ႔ေမသက္ထား ႏွစ္ေယာက္သာ႐ွိသည္။ ေျမပံုဆြဲရတဲ့ပထဝီအခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ ေနရာအက်ယ္ႀကီးယူထားတာမို႔ အသံတိုးတုိးေလးနဲ႔ေျပာေသာ္ တစ္ဖက္လူကမၾကား။ ေမသက္ထားသည္ ထိုင္ခံုေတြေရႊ႔လာၿပီး သူ႔ေျမပံုကိုလွေအာင္ ႐ွယ္သေနတဲ့ ယုယပုခံုးကို႐ိုက္လိုက္သည္။
"ယုယမင္းေမာ္..."
"ဟင္..."
"...ေနာက္တန္းကေကာင္ နင့္ကိုၾကည့္ေနျပန္ၿပီ"
ဆရာမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သင္ပုန္းမွာ စာလွည့္ေရးေနတုန္းမို႔ ယုယအေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
သူပဲ။ ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ ခံုကိုေက်ာမွီထိုင္ၿပီး စာလိုက္မေရးပဲ ယုယကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ သိခၤေက်ာ္စြာေပါ့။
ယုယကို ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ သူသစၥာဆိုထားသလား။ ေက်ာင္းလာၿပီးစာမသင္ပဲ ဒီလိုေတြလုပ္ေနေတာ့မွာလားမသိပါ။ ႏွစ္စတုန္းကလို ေဖာ္ေရြတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရည္ခြံကိုခြၽတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ယုယကိုပဲေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ေတြးေနသလားမသိပါ။
ေန႔တိုင္းသူ ဒီလိုထိုင္ၾကည့္ေနတာကို ယုယမွာ အသားက်ေနရၿပီ။ အရင္ကေလာက္ စိတ္႐ႈပ္ဖို႔မေကာင္းေတာ့ေပမယ့္ ခါတိုင္းလိုပဲ စိတ္႐ႈပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ျပလိုက္ေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့့္ေလး တစ္ဖက္တည္းဆန္းၾကယ္စြာ ေကာ့တတ္သြားသည္။ အၾကည့္ခ်င္းဆံုခိုက္ေလးမွာ သူကမ်က္လံုးတစ္ဖက္ကို ဖ်က္ခနဲမွိတ္ျပေတာ့ ယုယမ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရသည္။
အေ႐ွ႕ကို ျမန္ျမန္ျပန္လွည့္လိုက္ရသည္။ အေပၚထပ္ဆြယ္တာကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ႏွလံုးခုန္သံေတြကိုသတိထားမိသည္။ ေမသက္ထား ေဖေဖရဲ႕ေကာ္ဖီက ကဖင္းဓာတ္မ်ားေနလို႔လား။ ညကအိပ္ေရးပ်က္ခဲ့လို႔လား။ ရင္တုန္လိုက္တာ။
"သူနင့္ကိုမ်ားႀကိဳက္ေနသလားမသိဘူး"
ေမသက္ထားက စာအေရးမပ်က္ပဲ ဆရာမမၾကားေအာင္ တိုးတိုးေလးေျပာေလသည္။ ေမ့စကားေၾကာင့္ ယုယမွာ ရင္တုန္တာေတြေပ်ာက္ျပီး ႏွလံုးခုန္ပါရပ္ရေတာ့မည္။
YOU ARE READING
အချစ်တစ်ခုတည်းသာကျန်ရစ်တော့မည်
Romanceသူ့အပေါ်အနိုင်ကျင့်နှောင့်ယှက်နေတဲ့ ဘူလီကောင်လေးနဲ့မှ ချစ်မိပြီးတဲ့နောက်... _______________ သူ႔အေပၚအႏိုင္က်င့္ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့ ဘူလီေကာင္ေလးနဲ႔မွ ခ်စ္မိၿပီးတဲ့ေနာက္...
