Mina Domun Zombileri

Bolum 51: Dunyaya Donus

BÖLÜM 51: DÜNYA'YA DÖNÜŞ

Periler ülkesinde hepsini de oyalayacak ve canlarının sıkılmasını önleyecek o kadar çok şeyler olmasına rağmen hepsi de Mina'yı, Sadık Bey'i ve dünyadaki diğer tanıdıklarını çok özlemişlerdi. Dile kolay, onlar için iki aydan fazla süre geçmişti. Ne seslerini duymuşlar ne de bir kez görebilmişlerdi.

Bir gece uyurken Ece'nin hıçkırıklarını yan odadan duyan Efe ve Seymen ne yapacaklarına karar veremediler. Odasını açıp teselli etmeye kalksalar belki daha büyük bir sorunla karşılaşabileceklerini düşündüler ve bundan vazgeçip o geceyi uykusuz da olsa geçirmek zorunda kaldılar.

Ertesi gün Ece okula gittikten sonra Seymen ve Efe, durumu Gülperi ve Ayperi'ye açtılar. İkisi de Ece'nin neden ağladığını hemen anlamışlardı ve Efe ve Seymen'le birlikte Düş Perileri ülkesinin Kraliçesine gittiler. Kraliçe onları dinledi ve hemen birkaç düş perisiyle görüşerek onlardan Ece için en güzel düşleri hazırlamalarını istedi. Akşama Ece uyuduğunda bu düşleri görecek ve huzur içinde uyuyacaktı.

Bu durum bir süre Ece için etkili olsa da artık son günlere doğru dayanılmaz bir hal almıştı. Mina ablasıyla tanıştığından beri ondan hiç bu kadar ayrı kalmamıştı. Okulundan izin alıp dünyaya gidip dönmesi de mümkün görünmüyordu. Bu nedenle zor da olsa katlanmaya karar verdi ve kendisini derslerine öyle kaptırdı ki bütün sınavlardan tam not alarak okulunu birincilikle bitirmeye hak kazandı.

Mezuniyet töreninde diplomalar dağıtıldı, Padişah Leon her öğrenciye diplomalarını kendi elleriyle verirken Ece'yi övdü ve kutlayarak hayatta başarılar diledi. Okul arkadaşları ve öğretmenleri de Ece'yi birinci olarak okulunu bitirdiği için tebrik ettiler, tekrar buluşmaya söz verip ayrıldılar.

Üçü de mezuniyet töreninden sonraki kutlamalara katılmayıp aynı gün evlerine dönmeye karar vermişlerdi. Efe ve Seymen ise çoktan kitaplarını hazırlayıp valizlerine yerleştirmişlerdi. Ece de eve gelir gelmez kitaplarını ve özel eşyalarını toplayıp birlikte saraya gittiler. O gün hemen ayrılmak istediklerini söylediler. Oysa Kraliçe Sera onlara hem Ece'nin mezuniyeti ve üstün başarısı için hem de dünyaya dönüşlerinde moral olsun diye büyük bir şölen düzenlemişti. Ancak üçünün de artık bir dakika bile burada durmaya niyetleri yoktu. Bir an önce dünyaya dönerek sevdiklerine kavuşmak istiyorlardı.

Kraliçe Sera da Padişah Leon da onları anlayışla karşıladılar, dünyaya dönüşleri için arabanın hazırlanması emrini verdiler. Sera, onlar gitmeden yanlarında götürmeleri için bahçedeki çeşitli meyvelerden toplamaları konusunda Gülperi ve Ayperi'ye talimat verdi, onlar da hemen ellerine birer sepet alarak bahçedeki en güzel meyvelerden toplamaya başladılar. Araba hazırlandığı anda sepetleri getirerek arabaya koydular ve hepsi birbirlerine sarılarak vedalaştılar. Biraz sonra Evindal da gelip davetli olarak Dünya'ya gitmek için Leon'dan izin istedi, Leon da bunu memnuniyetle kabul etti.

Ece, Seymen ve Efe'nin ayrılık üzüntüleri dünyadaki sevdiklerine kavuşma özlemlerinden fazla değildi. Hatta ayrıldıkları için sevindiklerini bile belli ettiler ama Gülperi ve Ayperi neredeyse ağlayacaklardı. Üç aydır üçüne de çok alışmışlardı ve bu ayrılık onlar için oldukça zor olmuştu. Araba havalanıp gözden kaybolurken hepsi de arkalarından el salladılar.

Hepsini de artık dünyaya dönüş heyecanı sarmıştı ve birbirlerine şakalar yaparak gülüşüyorlardı. Evindal da ilk kez gideceği Dünya'yı merak ediyor, kitaplarda okuduğu gibi olup olmadığını öğrenmeye ve yolculuk boyunca onlardan bilgi edinmeye çalışıyordu. Ece de bir aydan fazladır hiç gülmemiş, neredeyse gülmeyi unutmuştu.

Sabahın erken saatlerinde, evlerinin yakınındaki parka görünmeyen araba iniş yaparken yine de dikkatle etrafı kontrol edip kimsenin olmadığından emin olduktan sonra eşyalarıyla birlikte arabadan indiler. Ece önden koşar adımlarla yürüyor, adeta uçuyordu. Ancak dünyada yürümek ya da koşmak hepsine de zor geldi. Kendi ağırlıklarını hissettiler, Efe ile Seymen valizlerin içine hafifletici koymayı unuttukları için taşımakta oldukça zorlandılar. Evindal ise en arkadan asasıyla birlikte yavaşça yürüyerek onlara yetişmeye çalışıyordu.