" မစားပဲနဲ့ ဘာလိုလူကိုကြည့်နေတာလဲ ?"
" အခန်းထဲသွားပြီး အ၀တ်ချွတ်လေ..ဘာလိုဒီမှာ ချွတ်နေတာလဲ ? "
မကြည့်လိုရမလား..။ သူ့ရှေ့မှာတင် အ၀တ်အစားချွတ်ချနေတာကို ။ ဘောင်းဘီကိုတော့မချွတ်ရသေးပေ။ သူ့မျက်နှာကိုသာ လွှဲလိုက်ရလေသည်။
" ဒီလိုပဲချွတ်နေကြပဲကို ဘာဖြစ်.."
မလဲချင်လဲချင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို၀င်သွားလေသည်။ ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင် သူ့ကိုဆေးရုံကိုသယ်လာတာမို့ VVIP အခန်းမှာ နေရလေသည်။ ဒါကြောင့်မို့ ထယ်ယောင်းက စိတ်တိုင်းကျကိုနေနေတာ။
" လူစားတာမှ ဟုတ်ရဲ့လား ?"
ဇောက်ပန်ကန်လုံးထဲမှာ ပုဇွန်ဆန်ပြုတ်ကအပြည့်ပေ။ ပုဇွန်ပဲလားဆိုတော့လည်း ကြက်သားအမွတွေမှ အများကြီးပဲ။ ဒီ သုံးပုံတစ်ပုံတောင် သူကုန်အောင်မစားနိင်ပေ။ အစားအသောက်နည်းတာမဟုတ်ပေမယ့် နေမကောင်းဖြစ်ရင် ဆန်ပြုတ်စားရတာကိုမကြိုက်ဆုံးပဲ။
အဖေထက်ကြောက်ရသူမို့ မနည်း၀င် အောင်စားလိုက်ရလေသည်။ မဟုတ်ရင်လည်း ထယ်ယောင်းက အတင်းခွံကျွေးမှာပဲလေ။ ဒါကြောင့် ထယ်ယောင်းကို သူတစ်ခါတစ်ခါ အထင်မှားမိလေသည်။ ထယ်ယောင်းကော့ သူလိုပဲလား...သူ့ကိုများ မသိစိတ်က ...
" ယူခိုင်းတာတစ်မျိုး ယူလာတာကတစ်မျိုး ..ကျစ်..အဆင်ကိုမပြေဘူး "
အင်္ကျီကိုဆို အပွပဲ၀တ်တက်တဲ့ထယ်ယောင်းသည် အခုတော့ အင်္ကျီက ကိုယ်နဲ့အတိအကျကိုဖြစ်နေလေသည်။ ထယ်ယောင်းရဲ့ ဒါရိုက်ဘာ...အမှန်တော့ထယ်ယောင်းနဲ့သူသွားလာစရာရှိတဲ့အချိန်တွေသာ ထယ်ယောင်းက ကားကိုကိုယ်တိုင်မောင်းတာ များလေသည်။ ကျန်တဲ့အချိန်တွေကိုတော့ ဒါရိုက်ဘာနဲ့ပဲ သွားလာတာများလေသည်။ အ၀တ်အစားကို အိမ်မှာပြန်မယူခိုင်းပဲ ဒါရိုက်ဘာကိုထယ်ယောင်းက ၀ယ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ သူအိမ်ပြန်ပါလို ပြောပေမယ့် ထယ်ယောင်းက ဂရုမစိုက်ပေ။
" အလုပ်ထုတ်လိုက်ရ မကောင်းဖြစ်ကုန်မယ် "
" အစကတည်းက ကိုယ့်ဟာကိုယ်မ၀ယ်ပဲနဲ့။ အခုမှ သူများကို အပြစ်ပြောမနေနဲ ။ အိမ်ပြန်ပါလို ပြောနေတာလည်း လက်မခံပဲနဲ့"
YOU ARE READING
ရုန်းထွက်၍ မရသော ခေါင်းစဥ်အောက်တွင် မှီတင်းနေထိုင်သည်။ (Complete)
Fanfictionသူငယ်ချင်းဆိုတာ ဘယ်တော့မှ ချစ်သူမဖြစ်သင့်တဲ့လူပေါ့။
