ထံုထိုင္းေအးစက္ေနတဲ့ လက္ဖဝါးျပင္ႏုႏုကို အျပန္အလွန္
ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ရင္း ရင္ေမာေနရတဲ့အျဖစ္ရယ္ပါ။
ပန္းရဂံုစံအိမ္ႀကီးဆီ ႐ိုးပထမဆံုးစေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွစၿပီး
သခင္မႀကီးက ဘယ္သို႔မ်ွ ျပန္မလႊတ္ေတာ့ေခ်။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
လည္း အမိန္႔စည္း ဆိုသည့္ လူကိုလည္း ႐ိုးစိတ္ထဲက ရင္မ
ဆိုင္ရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ေနမိသည္။
အခုထိ လူခ်င္းမဆံုေသးသည့္သူတစ္ေယာက္ကို ဘာအ
ေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ရင္တုန္ေနမိမွန္းအေျဖမ႐ွာတတ္။ရင္တုန္
ရင္ခုန္မူေတြက ႏိူင္းဆလို႔ပင္မရ ခက္ေခ်ေတာ့သည္။
"႐ိုး"
ဟု အေနာက္မွ အသံေၾကာင့္သမင္လည္ျပန္ေလး ႐ိုး လွည့္
ၾကည့္မိေလသည္။
"ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား"
ေဒၚေလးႏြယ္ရဲ႕ အေမးကို ႐ိုး မေျဖခင္ၾကားေလးမွာတင္
သက္ျပင္းေလးခိုးခ်ကာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးေပၚရံုမ်ွသာျပံဳးျပရင္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္၏။
"ဟုတ္ ေဒၚေလးႏြယ္"
တကယ္တမ္းေတာ့ ႐ိုး မနက္အေစာႀကီးတည္းကႏိုးေနျဖစ္
၏။ ညကလည္းေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရခဲ့။ တညလံုး အမိန္႔
စည္းဆိုသူႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေတြးေနခဲ့၏။
ဒီမနက္ခ်က္ခ်င္း အမိန္႔စည္းက ျပန္ေရာက္လာမည္ဟု သိရ
ေသာေၾကာင့္ ပန္းရဂံုစံအိမ္ႀကီးမွာ လူမ်ား႐ႈပ္ယက္ခတ္ေနၾက
ေလ၏။
အဲ့ေလာက္ေတာင္ အမိန္႔စည္းဆိုသူကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္း
ေနေလသလား။
ဟြန္႔ လူကျဖင့္ အသက္18ႏွစ္ပဲ႐ွိေသး ဘယ္ေလာက္ေတာင္
အာဏာပါဝါေတြ႐ွိေနလို႔မ်ားလဲ၊ ေအးေပါ့ေလ သခင္မႀကီး
ကိုယ္တိုင္ကိုက ဖူးဖူးမႈတ္ေအာင္အလိုလိုက္ထားမွေတာ့
ဆိုးသြမ္းေနေတာ့မေပါ့။
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ ေတြေတြေလးေငးရင္း စဥ္းစားမိလိုက္
ကာ အေတြးထဲတေငးတေမာ။
"႐ိုး...႐ိုးေရ"
လက္ေမာင္းေလးကို ကိုင္လႈပ္ကာဖ်စ္ညႇစ္ရင္း စိတ္ပူဟန္ျဖင့္
ေဒၚေလးႏြယ္က ေမးျမန္းေလေတာ့၏။
YOU ARE READING
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)
Romanceအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
