အလ်ိဳလ်ိဳေရာက္လာၾကတဲ့လူစုလူေဝးႀကီးက ဘုန္းႀကီး
ေက်ာင္းတစ္ခုလံုးမွာအျပည့္အႏွက္ႏွင့္ စကားသံအခ်ိဳ႕က
လည္း တြတ္စီတြတ္စီျဖင့္ ေဝစည္လ်က္။
ကိုယ္စီ၌အဝတ္တစ္ထည္ကိုယ္တစ္ခုႏွင့္အေရးႀကီးစာရြက္
စာတမ္းတခ်ိဳ႕သာယူလာၾကတာမို႔ တေဝါေဝါတိုက္ခတ္ေနတဲ့
ေလျပင္းနဲ႔မိုးေရစက္ေတြကို နားစိုက္ေထာင္ေနၾကရင္းမွ ရင္
တြင္းျဖစ္မ်ားကို တီးတိုးစကားဆိုလ်က္။
ထိုအခ်ိန္......။
လက္ကိုရဲရဲမလႊတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္လ်က္ တည္ၾကည္လြန္းစြာ
ဝင္လာတဲ့ အမိန္႔ေၾကာင့္ အားလံုးရဲ႕မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြက
ထိုသူ႔ဆီမွာပံုလ်က္သား။
အမိန္႔ကေတာ့ ထိုမ်က္ဝန္းေပါင္းစံုရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုပင္အာ
ရံုထဲမထားနိင္...သူစိတ္ဝင္စားဆံုးနဲ႔ယခုခ်ိန္ေကာ ထာဝရထိ
ကာကြယ္ေပးခ်င္တဲ့သူက သခြပ္႐ိုးမို႔ မ်က္ခံဳးမ်ားစုၾကံဳ
လ်က္ သခြပ္႐ိုးဘက္သို႔လွည့္၍ ပိုမိုစူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
ေနာက္ ထိုလူအုပ္ၾကားထဲသို႔ ခပ္တင္းတင္းပင္တိုးဝင္လိုက္
ေလသည္။
အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ အရီးေလးတို႔လင္မယားကရြာခံေတြ
မို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီးသား မုန္တိုင္းဒဏ္မွ
လာခိုၾကတဲ့ ရြာသားေတြႏွင့္ စကားေကာင္းၿပီးက်န္ခဲ့ေလၿပီ။
ရြာသားေတြစိတ္အဝင္စားဆံုးကေတာ့ သခြပ္႐ိုးရဲ႕ေယာက်္ား
မင္းအမိန္႔စည္းပင္။
"ေမာင္"
"........"
စကားျပန္တုန္႔ျပန္႔ျခင္းမ႐ွိပဲ ေမာင္ကအလိုက္သင့္အေနျဖင့္
သူအားမ်က္ဝန္းအၾကည့္မွတဖန္ ေမးဆပ္၍ ဘာလဲဆိုတဲ့
အထာျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳပါ၏။
"ဟိုေထာင့္ေလးမွာ ေနရာလြတ္တယ္..႐ိုးတို႔သြားနားၾကရ
ေအာင္"
႐ိုးၫႊန္ျပတဲ့ေနရာကို ေမာင္ကၾကည့္ၿပီးအကဲခတ္ေနပါ၏။
မဆိုးပါဘူး...ဒီေလာက္တရြာလံုးနီးပါး မုန္တိုင္းဒဏ္ကေန
လာခိုၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကအနည္းငယ္က်ယ္လို႔သာ
ေပါ့။ ျပည့္က်ပ္ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္သလို က်ယ္ဝန္းေန
တာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ အေနေတာ္ျဖစ္သလို လူတေယာက္
ေက်ာတစ္ခင္းစာႏွင့္ ဟိုဘက္ဒီဘက္လွည့္အိပ္ရံုမ်ွေတာ့ရနိင္
ေသး၏။
YOU ARE READING
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)
Romanceအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
