မိႈင္းဟင္ ရြာေလးရဲ႕မနက္လင္းၾကက္တြန္သံရဲ႕မေ႐ွးမေႏွာင္း
အခ်ိန္ေလးမွာတင္ ကြၽတ္စီကြၽတ္စီျဖင့္ အသံအုပ္အုပ္ေတြနဲ႔
အတင္းခ်ေနၾကတဲ့ အုပ္စုေတြနဲ႔အတူ တစ္ညလံုး ဖိုးကံ
ေကာင္းေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနနဲ႔အဖြဲ႔ရယ္လည္း႐ွိေလ
၏။
"ေမေမ...သားမိုက္ကိုခြင့္လႊတ္ပါတဲ့"
ဟု ဖိုးကံေကာင္း လင္ေနာက္လိုက္မေျပးခင္ ေခါင္းအံူးေပၚ
၌ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ စာေလးကို ဖိုး႐ႈပ္က အစပိုင္းေလးဖတ္ျပရံု
နဲ႔တင္ အေၾကာသိေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္...။
"ဟင္း...လင္ေနာက္လိုက္ေျပးၿပီေနမွာေပါ့၊ ေနပေလ့ေစဦး
ဒင္းကိုက ဆံုးမသြန္သင္လို႔မရတာ..မွတ္ေလာက္ေအာင္ပစ္
ထားျပမယ္"
"အဲ့ေတာ့ သားက စာဆက္မဖတ္ျပရေတာ့ဘူးလား"
"ဖတ္မေနနဲ႔..တစ္ညလံုး႐ွာတာလည္းမေတြ႔တဲ့အျပင္ အခုစာ
ပါထားခဲ့တယ္ဆိုမွေတာ့ လင္ေနာက္လိုက္ေျပးတာပဲေနမွာ"
"အေမ့သားအငယ္ေကာင္က အမွတ္တရေတာ့႐ွိသား သူခိုး
ႀကီးညမွခိုးရာလိုက္ေျပးတာဥစၥာ"
"နင္ကလည္းတစ္မ်ိဳးေအ...အႀကီးေကာင္ နင့္ညီေလး မွာ
ရည္းစားဘာညာ႐ွိတာမၾကားမိမသိမိဘူးလားေတာ္"
"အေမကလည္း မသိေအာင္ထားပါတယ္ဆိုမွ အကိုႀကီးက
ဘယ္လိုလုပ္သိမတုန္းဗ်...႐ႈပ္တယ္ ႐ွာမေနနဲ႔ အခ်ိန္တန္
သူ႔လင္နဲ႔ျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္"
"လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔အမူးသမားေရ...က်ဳပ္တို႔ကအငယ္
ေကာင္အေျခအေနကဘာဆိုတာသိေနလို႔ ေနာက္ဆံတင္း
ေနရတာ...တကယ္ပါပဲေတာ္ ဒီကေလးကိုကျပသနာကို
မီးခြက္ထြန္း႐ွာတာ"
အေမက သိပ္စိတ္႐ႈပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အတူ ထမိန္
ကိုက်စ္ေနေအာင္မၿပီး ခံုတန္းေပၚ ၿငီးၿငီးျငဴျငဴနဲ႔ထိုင္ကာ
စိတ္ပ်က္တဲ့ေလသံႏွင့္ေျပာေလ၏။
ဗလကေတာ့ တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနဟန္နဲ႔ ေဒါသအရိပ္ေတြ
ထင္ဟပ္ေနပါေသာလည္း လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္
ရင္းမွ အလိုမက်တဲ့ပံုစံျဖင့္....
"ဘယ္ေခြးေကာင္က ကြၽန္ေတာ္ညီကို ခိုးေျပးဖို႔ျမဴစြယ္လဲမွ
မသိတာ အငယ္ေကာင္အက်င့္ကို ကြၽန္ေတာ္အသိဆံုး သူ႔
ေလာက္ေၾကာက္တတ္တာ သူပဲ႐ွိတယ္....ေတာက္စ္!ေတြ႔
ရင္ေတာ့လား"
YOU ARE READING
မောင့်အမိန့်စည်း (ေမာင့္အမိန္႔စည္း)
Romanceအမိန္႔စည္း+သခြပ္႐ိုး ( ႐ွင္မႈန္းနံ႔သာ) အမိန့်စည်း+သခွပ်ရိုး ( ရှင်မှုန်းနံ့သာ) ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ငါ့အနားကထြက္ခြာခြင့္မျပဳနိင္ဘူး အသက္နဲ႔ခႏၶာတည္ျမဲေနသေရြ႔ မင္းကိုငါပိုင္တယ္။ BL
