Snowless Winter Dream [Completed]

Chapter 25

ထောင်ဝင်းကြီးထဲ၌ အချုပ်ကျ‌နေခဲ့ရသော ရိုင်းလ်၏ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားနေထိုင်ရသော ဘဝက လွယ်ကူမနေဘဲ ပင်ပန်းဆင်းရဲလွန်းလှပေသည်။

အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေရင်း ရိုင်းလ် သူ့ခါးကို ပြန်မတ်လိုက်ရပြီး ကျောနောက်ကို လက်နဲ့ အသာထုထောင်းနေမိသည်။

သူ နလန်ထူစကတည်းက ဆေးရုံတန်းဆင်းခဲ့ပြီး သေချာမနားခဲ့ဘဲ ထောင်ထဲဝင်နိုင်ဖို့ လုံးပန်းနေခဲ့ရတာမို့ သေနတ်ဒဏ်ရာအား ခွဲစိတ်ထားခဲ့ရတာတွေနဲ့ ခါးပေါ် ထုပ်တန်းပြုတ်ကျထားတဲ့ အရှိန်က အခုချိန်ထိ အကောင်းပကတိ ဖြစ်မနေသေးပေ။ ထိုအချိန်က သူ့အာရုံကြောမကြီးကို မထိခိုက်သွားတာကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေရလေ၏။

ဆေးရုံဆင်းကတည်းက ဇောနဲ့ ပင်ပန်းခဲ့ရသမျှက အထဲရောက်ရင်တော့ စိတ်လျှော့နိုင်ပြီဟု ထင်ခဲ့မိပေမယ့် အထဲရောက်မှ တစ်ဘဝလုံး မကြုံခဲ့ရဖူးတဲ့ ပင်ပန်းဆင်းရဲဒဏ်တွေကို နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ကြုံနေရပြီ။ ရိုင်းလ်ဆိုသည်မှာ အထက်တန်းလွှာမိသားစုထဲ၌ အပူအပင်မရှိစွာ ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင် နေထိုင်ခဲ့ရသူ ဖြစ်တဲ့အပြင် ‌ဆေးရုံမှာလည်း သူ့အလုပ်က ဦးနှောက်ကိုသာ အဓိက သုံးခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

အခုတော့ ထောင်ထဲ၌ အခုလို ကာယလုပ်သားဖြစ်နေရတာက သူ့အတွက် တော်တော်လေး အသားမကျဖြစ်နေသလို အကောင်းတက အကောင်းဆုံးဆိုတာတွေနဲ့သာ စားခဲ့၊ အိပ်ခဲ့ရသူမို့ ထောင်ထမင်းဟင်းတွေကိုလည်း မျိုမချနိုင်၊ ကြမ်းပြင်မှာလည်း လုံးဝမအိပ်နိုင်ပေ။

သို့သော်ငြား ခေတ္တရာကတော့ သူ့ထက် အဆပေါင်းများစွာ အပင်ပန်းခံနိုင်ပြီး ဘာနဲ့မဆို အေးအေးဆေးဆေး စားသောက်နိုင်သူ ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ရိုင်းလ်စေတန် သူ ဒီထက် ပိုသန်မာဖို့ လိုအပ်ကြောင်း နားလည်လိုက်ရသည်။

သို့ပေသိ သူ အရမ်းပင်ပန်းလာရင် ထိုကောင်လေးကို တစ်ခါလောက် အဝနမ်းလိုက်ရရင်ပဲ တစ်နေ့လုံးအတွက် အားပြည့်သွားသလိုပါပင်။ 

နှင်းဖြူလုံးလေးက သူ့အတွက်တော့ ဘက်ထရီတုံးလေးအလား။

"အမြန်ပြေး၊ အမြန်ပြေးကြ၊ တော်ကြာ နေရာကောင်းမရဘဲ နေဦးမယ်"