Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Κορνουάλη

Η βροχή έπεφτε ασταμάτητη, χορεύοντας ξέφρενα πάνω στα κεραμίδια. Η ομίχλη είχε σκεπάσει τους απότομους γκρεμούς και τα βράχια της Κορνουάλης σε σημείο που ήταν επικίνδυνο να κυκλοφορεί κάνεις έξω με τόση περιορισμένη ορατότητα. Το περιβόητο Τίνγορθ, μία μαγική κοινότητα που ζούσε αρμονικά μαζί με την κοινότητα των Μαγκλ όπως το Γκόντριξ Χόλοου, ήταν κι αυτό θαμμένο μέσα στην ομίχλη, κάνοντας εκείνη την αποστολή έρευνας και αναγνώρισης ιδιαίτερα απαιτητική.

Ο Χάρι κρυμμένος σε μία σκοτεινή πάροδο προσπαθούσε να διαβάσει ένα γράμμα με μοναδική πηγή φωτός το ραβδί του. Ο συνδυασμός ομίχλης, βροχής και σκοταδιού δεν τον βοηθούσε ιδιαίτερα. Ήταν μόνος του, καλυμμένος με ένα μακρύ σακάκι το οποίο ήταν μαγεμένο και εμπόδιζε την υγρασία από το να διεισδύσει στα ρούχα του, πράγμα αρκετά βοηθητικό αφού ακόμα και εκεί που κρυβόταν το νερό ήταν άφθονο. Το ξόρκι που του είχε δείξει η Ερμιόνη τόσα χρόνια πριν για τα γυαλιά του είχε φανεί για άλλη μια φορά ιδιαίτερα χρήσιμο καθώς διάβαζε το γράμμα της Τζίνι που το παρέλαβε το προηγούμενο βράδυ.

Αγαπητέ Χάρι,

Ελπίζω αυτό το γράμμα να σε βρίσκει καλά. Σου γράφω από τη βιβλιοθήκη, μιας και είναι το μέρος που περνάω τον περισσότερο χρόνο μου με την Ερμιόνη και τη Λούνα πλέον (παρεμπιπτόντως, σου στέλνουν θερμά χαιρετίσματα). Παρόλο που έχουμε τελειώσει με τα περισσότερα διαγωνίσματα, έχουμε αρκετές εργασίες να παραδώσουμε, για αυτό δουλεύουμε εντατικά μελετώντας στην βιβλιοθήκη.

Στο τελευταίο ματς με το Χάφλπαφλ χάσαμε 210-230 αλλά εμένα προσωπικά δεν με χάλασε το γεγονός αυτό. Παίξαμε πολύ καλά και αυτό για μένα είχε περισσότερη σημασία.

Είδα τις προάλλες τον Κρίτσερ όταν κατέβηκα στο υπόγειο να επιστρέψω ένα βιβλίο σε μία κοπέλα από το Σλίθεριν. Φαινόταν αρκετά ευχαριστημένος που βρισκόταν εκεί και σίγουρα περισσότερο ευτυχισμένος από ό,τι υπήρξε ποτέ στη Γκρίμολντ Πλέις. Ήταν πολύ σωστή η απόφασή σου να τον ελευθερώσεις.

Πώς πάει η εκπαίδευση; Ελπίζω να μην σας ταλαιπωρούν πολύ. Γράψε μου όταν έχεις χρόνο.

Σε φιλώ,

Τζίνι.

Ο Χάρι δίπλωσε το γράμμα και το έκρυψε στον κόρφο του για να μην βραχεί. Νοσταλγούσε την εποχή που το κύριο πρόβλημά του ήταν το κουίντιτς και γενικά το σχολείο. Ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο και κοίταξε προς το δρόμο, αν και δεν μπορούσε να δει τίποτα περισσότερο πέρα από το θαμπό φως της λάμπας που έφεγγε καταθλιπτικά μέσα στο σκοτάδι. Ήταν πάνω από μία ώρα που η Αθήνα τον είχε αφήσει μόνο του προκειμένου να συλλέξει περισσότερα στοιχεία. Ο Χάρι δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα αλλά η αλήθεια ήταν ότι βαριόταν απίστευτα διότι τίποτα δεν κυκλοφορούσε στους δρόμους του Τίνγορθ εκείνη την ώρα, ειδικά με τέτοιον καιρό.