Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Ο Κρίτσερ

Την επόμενη μέρα, ο Χάρι ξύπνησε σε ένα κρεβάτι το οποίο δεν ήταν σίγουρα δικό του. Αφού αναδεύτηκε για αρκετή ώρα ανάμεσα στα όρια του ύπνου και του ξύπνιου, άνοιξε τα μάτια του αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει πού βρισκόταν χωρίς τα γυαλιά του καθώς ήταν όλα θολά. Άπλωσε στα τυφλά το χέρι του προς το κοντινότερο κομοδίνο και ψηλαφίζοντας μπόρεσε να τα εντοπίσει. Όταν τα φόρεσε το πρώτο πράγμα που πρόσεξε ήταν η αφίσα των Αγιοκέφαλων Αρπιών στον απέναντι τοίχο και κατάλαβε ότι βρισκόταν στο δωμάτιο της Τζίνι και τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Πανικόβλητος, σήκωσε τα σκεπάσματά του και συνειδητοποίησε ότι από τη μέση και πάνω ήταν γυμνός.

Τι στο καλό είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ;!

Ήταν βέβαιος ότι ο Ρον θα κατάφερνε ό,τι δεν είχε καταφέρει ο Βόλντεμορτ τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια αν μάθαινε τι είχε συμβεί.

Το πρόβλημα ήταν ότι ούτε ο Χάρι δεν ήξερε τι ήταν αυτό.

Έγειρε προς τα πίσω προσπαθώντας να βάλει σε μία τάξη τις σκέψεις του αλλά επικρατούσε μία θολούρα ενώ του ήταν πολύ δύσκολο να θυμηθεί τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα. Το κεφάλι του τον πονούσε απίστευτα, λες και κάποιος προσπαθούσε να καρφώσει κάτι στο κρανίο του. Εκείνη τη στιγμή, κάποιος μπήκε στο δωμάτιο σιγοτραγουδώντας και ο Χάρι πανικοβλήθηκε αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η Τζίνι με μία πετσέτα στο κεφάλι της. Δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία καθώς έψαχνε κάποια ρούχα στη ντουλάπα της. Κάποια στιγμή ήρθε κοντά του για να πάρει κάτι από το κομοδίνο της και του έδωσε ένα φιλί.

"Η μαμά έχει φτιάξει αρκετό καφέ για όλους," τον πληροφόρησε καθώς σηκώθηκε για να φύγει. Τότε ο Χάρι άρπαξε το χέρι της.

"Τζίνι, περίμενε," την παρακάλεσε απελπισμένος. "Τι... τι έγινε χθες;"

Η Τζίνι τον κοίταξε κάπως παραξενεμένη αλλά μόλις έπιασε τον συνειρμό του άρχισε να γελάει δυνατά. Ο Χάρι ένιωσε ακόμα πιο αμήχανα από πριν. "Σοβαρά δεν θυμάσαι;"

"Μου διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες," παραδέχτηκε.

Η Τζίνι σκούπισε ένα δάκρυ. "Σε πείραξε μάλλον λίγο το ουίσκι και από ένα σημείο και μετά έλεγες μόνο ασυναρτησίες. Βέβαια, όλοι μας στην ίδια φάση αλλά δεν γινόταν να σε αφήσουμε να γυρίσεις σπίτι μόνος σου. Γυρίσαμε στο Μπάροου και προσπαθήσαμε να σε ανεβάσουμε στο δωμάτιο του Ρον αλλά αρνήθηκες πεισματικά να ανεβείς την σκάλα από ένα σημείο και μετά κι έτσι σε πήρα στο δωμάτιό μου. Προτού ξαπλώσεις, ανακοίνωσες ότι έσκαγες από τη ζέστη, πέταξες την μπλούζα σου και αποκοιμήθηκες αμέσως."