Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Χάλογουιν

Ο καιρός περνούσε και ο Σεπτέμβρης έδωσε την θέση του στον Οκτώβρη, φέρνοντας κρύο και βροχές. Αυτό φυσικά δεν πτοούσε κανέναν Βρετανό από το να ετοιμάζεται να γιορτάσει το Χάλογουιν. Ήδη ο Χάρι έβλεπε αρκετές νοικοκυρές - μάγισσες και Μαγκλ - να κυκλοφορούν με μια κολοκύθα περασμένη στην μασχάλη τους και παιδιά να συζητούν ζωηρά για τα κοστούμια που θα φορούσαν το βράδυ της γιορτής. Βέβαια, για τον Χάρι, το Χάλογουιν δεν ήταν απλά μια γιορτή αλλά επίσης ήταν και η επέτειος θανάτου των γονιών του, κάτι που λίγο ή πολύ περιόριζε τον ενθουσιασμό του για την γιορτή. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι δεν είχε σκοπό να γιορτάσει κι όλας. 

Κάποια στιγμή έλαβε ένα γράμμα από την Τζίνι που τον πληροφορούσε για την πολυαναμενόμενη έξοδο στο Χόγκσμιντ, η οποία ήταν προγραμματισμένη για το Σαββατοκύριακο πριν από το Χάλογουιν, όπως άλλωστε είχαν προβλέψει. Έτσι, κανόνισαν να βρεθούν στο χωριό την συγκεκριμένη ημερομηνία. Δεν το χωρούσε το μυαλό του Χάρι ότι είχαν περάσει σχεδόν δύο μήνες από την τελευταία φορά που είδε την Τζίνι και την Ερμιόνη. Του είχαν λήψει τρομερά, όπως και στον Ρον. 

Οι δύο νεαροί εμφανίστηκαν στην κεντρική πλατεία του Χόγκσμιντ το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Ήταν ένα μουντό πρωινό• τα σύννεφα που είχαν σχηματιστεί προμήνυαν βροχή. Ωστόσο, ο κακός καιρός δεν ήταν ικανός να χαλάσει την εύθυμη διάθεση του Χάρι. Είχαν κανονίσει να συναντηθούν με τα κορίτσια κοντά στα "Τρία Σκουπόξυλα" και ήταν περισσότερο ενθουσιασμένος από ό,τι έδειχνε. 

"Ξέρεις τι μου έχει λείψει από το σχολείο;" είπε ο Ρον καθώς περπατούσαν στον πλακόστρωτο δρόμο προς την πλέον γνωστή παμπ του Χόγκσμιντ. "Οι έξοδοι στο χωριό. Και φυσικά το κουίντιτς."

"Κι εμένα," παραδέχτηκε ο Χάρι. Ήταν μία παράξενη νοσταλγία, αν σκεφτεί κανείς ότι οι ζωές τους είχαν πάρει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Ήταν όμως δύσκολο για τον Χάρι να αγνοήσει το γεγονός πως το Χόγκουαρτς είχε υπάρξει για αυτόν ένα σπίτι, όσες δυσάρεστες αναμνήσεις κι αν κρύβονταν στους τοίχους του κάστρου. 

Έφτασαν πρώτοι στα "Τρία Σκουπόξυλα". Η παμπ ως γνωστόν ήταν ήδη γεμάτη κόσμο, κυρίως μαθητές από το Χόγκουαρτς. Όσοι έμπαιναν στην παμπ ή περνούσαν από μπροστά τους τούς έριχναν ένα διαπεραστικό βλέμμα. Ήταν κάτι συνηθισμένο και για τους δύο τους πλέον. Δεν θα περίμεναν περισσότερο από δέκα λεπτά, όταν επιτέλους εμφανίστηκαν η Τζίνι και η Ερμιόνη μαζί με τη Λούνα. Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση του Χάρι ήταν να σφίξει την Τζίνι στην αγκαλιά του, ξεχνώντας ότι ο Ρον ήταν εκεί (αν κα για να είμαστε ειλικρινής, ήταν πολύ απασχολημένος με την Ερμιόνη για να τους προσέξει). Παρόλο που είχαν περάσει πολύ περισσότερο καιρό χώρια, οι δύο αυτοί μήνες φάνταζαν σαν μία αιωνιότητα. Το πρώτο φιλί που αντάλλαξαν μετά από τόσους μήνες αποχωρισμού ήταν λυτρωτικό. Έπειτα, η Ερμιόνη όρμηξε στην αγκαλιά του Χάρι προτού εκείνος προλάβει να την χαιρετήσει. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που οι δύο φίλοι είχαν χωριστεί για τόσο καιρό. Ήταν πολύ περίεργο για τον Χάρι να ξυπνάει κάθε πρωί και να πηγαίνει στο Υπουργείο με τον Ρον χωρίς να είναι η Ερμιόνη μαζί τους. Έπειτα ήταν και η Λούνα, που την τελευταία φορά που την είχε δει ο Χάρι ήταν αμέσως μετά τη μάχη του Χόγκουαρτς.