Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Ραβδί από Κουφοξυλιά

"Είσαι σίγουρος πως είσαι καλά;" συνέχισε ανήσυχα η Ερμιόνη

"Ερμιόνη, είμαι μια χαρά," απάντησε κάπως αγανακτησμένος ο Χάρι.

"Συγγνώμη φιλαράκι αλλά ανησύχησαμε για σένα." είπε ο Ρον. "Σε λίγο θα φύγουμε, είσαι έτοιμος;" συμπλήρωσε

"Βασικά, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω πριν φύγω από εδώ," αποκρίθηκε σκεπτικά ο Χάρι.

"Τι είναι;" ρώτησε με περιέργεια η Ερμιόνη. Ο Χάρι έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του ένα μακρόστενο ραβδί και είπε:

"Πρέπει να το γυρίσω στον ιδιοκτήτη του."

"Μα Χάρι..." έκανε διστακτικά ο Ρον "Εδώ μιλάμε για το Ραβδί από Κουφοξυλιά, το ραβδί του πεπρωμένου..."

"Δεν το θέλω," δήλωσε αποφασιστικά το αγόρι. "Έχει προκαλέσει ήδη πάρα πολλά προβλήματα. Και εξάλλου έχω το ραβδί του Φοίνικα, δεν το χρειάζομαι. Λοιπόν, θα έρθετε μαζί μου;"

Χωρίς να φέρουν άλλη αντίρρηση, ο Ρον και η Ερμιόνη ακολούθησαν σιωπηλοί τον φίλο τους καθώς διέσχιζαν το πάρκο.

Καθώς πλησίαζαν την Μαύρη Λίμνη, η αγωνία του Χάρι κορυφώθηκε. Δεν ήταν καθόλου σίγουρος αν ήταν έτοιμος να αντικρίσει τον τάφο του πρώην διευθυντή του Χόγκουαρτς, δεν ήξερε αν θα άντεχε η καρδιά του να δει τον βεβηλωμένο τάφο του Άλμπους Ντάμπλιντορ.

Φτάνοντας στην όχθη της λίμνης, τα δύο αγόρια πιάσαν αγκαζέ την Ερμιόνη και διακτινήστηκαν στο κέντρο της λίμνης όπου υπήρχε ένα νησάκι όπου βρισκόταν ο τάφος του Άλμπους Ντάμπλντορ.

Ο Χάρι ένοιωσε ξανά εκείνο το φριχτό αίσθημα του διακτηνισμού και μόλις ένιωσε τα πνευμόνια του στη θέση τους, άρχισε να αναπνέει λέμαργα. Ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα, συνήλθε και προχώρησε προς τον τάφο.

Το μάρμαρο το οποίο σφράγιζε τον τάφο είχε σχιστεί στη μέση και μέσα φαινόταν το πορφυρό ύφασμα στο οποίο ήταν τυλιγμένο το σώμα του Ντάμπλντορ.

Ο Χάρι πήρε μια βαθιά ανάσα και έβγαλε το ραβδί από Κουφοξυλιά από την τσέπη του και πλησίασε αργά τον ανοιχτό τάφο.

Έσκυψε αργά πάνω από το πτώμα του αγαπημένου του καθηγητή και έβαλε μέσα στα σταυρωμένα χέρια του. Ένα ρίγος τον διαπέρασε καθώς ακουμπούσε τα ελαφρός αλιωμένα χέρια του πρώην διευθυντή.

"Νομίζω πως αυτό σας ανήκει, κύριε διευθυντά" ψιθήρισε κοιτώντας το πέλδινο πρόσωπο του Άλμπους Ντάμπλντορ, που παρόλο που ήταν ελαφρός αλλιωμένο, φάνηκε στον Χάρι το ίδιο ήρεμο όσο όταν ο γέροντας ήταν ζωντανός. Ένοιωσε να πνίγεται και γρήγορα σκέπασε το πτώμα με τον πορφυρό μανδύα και βγήκε από τον τάφο.