Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Ο καθρέφτης του Έριζεντ

Το μυαλό του Χάρι είχε αδειάσει: κάθε σκέψη, κάθε φόβος, κάθε αγωνία για το μέλλον, κάθε τι εξαφανίστηκε καθώς τα χείλη του άγγιζαν της Τζίνι. Είχε λησμομήσει αυτή την υπέροχη αίσθηση και αρχικά ξαφνιάστηκε, φοβήθηκε ότι ίσως η κοπέλα εξαφανιζόταν και ανακάλειπτε ότι ήταν ακόμα ένα όνειρο. Ώστοσο, τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Δεν ήξερε για πόσο ήταν έτσι. Ίσως ήταν μερικά λεπτά- ή ίσως μερικές ηλιόλουστες μέρες. Όταν χωρίστηκαν, η κοπέλα του χάρισε το πιο αστραφτερό χαμόγελο που είχε δει ποτέ του.

Τύλιξε τα χέρια του γύρω της καθώς εκείνη έθαβε το πρόσωπο της πάνω στον μπαρουτοκαπνισμένο μπλουζάκι του. Ένοιωσε την ανάσα της πάνω στον θώρακα του: ανάσανε αργά σαν να μην μπορούσε να χορτάσει την μυρωδιά του. Ο Χάρι ακούμπησε το πιγούνι του πάνω στα ευωδιαστά, πυρόξανθα μαλλιά της. Η γνωστή μυρωδιά λουλουδιών έφτασε στα ρουθούνια του, κάνοντας το μυικό του σύστημα να χαλαρώσει.

Έμειναν για ακόμα μερικά λεπτά έτσι, αμίλητοι. Τα λόγια ήταν περιττά. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτε άλλο για να καταλάβουν και να νιώσουν ο ένας τον άλλο.

"Πρέπει να γυρίσουμε στο κάστρο" είπε η Τζίνι, απομακρύνοντας το κεφάλι της από το στήθος του Χάρι.

"Το ξέρω," μουρμούρησε το αγόρι. "Αλλά δεν νομίζω ότι είμαι ακόμα έτοιμος ψυχολογικά να ξαναδώ..." η φωνή του έσβησε.

"Ξέρω ότι είναι δύσκολο για σένα. Αλλά πρέπει να φανείς δυνατός, Χάρι. Και στο κάτω κάτω δεν φταις εσύ."

"Μα..."

"Δεν άκουω κουβέντα," τον έκοψε αυστηρά η Τζίνι. Ο Χάρι αναστέναξε: δεν μπορούσες να της πας κόντρα.

"Εντάξει. Πάμε τώρα" είπε και ξεκίνησαν να περπατάνε προς το κάστρο, πιασμένοι χέρι-χέρι...

~•~•~•~•~

Καθώς έμπαιναν στην Μεγάλη Τραπεζαρία, τα μάτια του Χάρι σάρωσαν το χώρο ψάχνοντας για τον Ρον και την Ερμιόνη. Δεν άργησε να τους εντοπίσει: ήταν καθησμένοι δίπλα στον Νέβιλ και στη Λούνα.

Το βλέμμα του Χάρι διασταυρώθηκε με του Ρον. Το πυρόξανθο αγόρι κοίταξε πρώτα τον Χάρι κι ύστερα τα μάτια του καρφώθηκαν στα ενωμένα χέρια του Χάρι και της Τζίνι. Ο Χάρι έκανε να αφήσει το χέρι της κοπέλας αλλά εκείνη το έσφιξε, λέγοντας του σιωπηλά να μην φοβηθεί τον αδερφό της.

Ο Ρον κοίταξε στα μάτια τον Χάρι. Τα γαλανά του μάτια κοίταξαν επίμονα τα πράσινα του καλύτερού του φίλου. Και ύστερα, ένευσε με ένα ανάλαφρο τίναγμα του κεφαλιού του.