Monasterio Series 8: Nights in Casa Vallejo

Chapter 39

You may message Warranj Suarez Monasterio on Facebook to avail a copy of Night In Casa Vallejo book .

-

Chapter 39

Nanglalaki ang mga matang tiningnan ni Duke si Ruth pabalik, salubong ang mga kilay. Ruth avoided his intense gaze and pulled Dominique closer to her.

Kitang kita ang takot sa mga mata niya. She told me how badly she doesn't want to let Duke know about their son. Kaya niyang palakihin mag-isa ang anak niya dahilan para magdesisyon na dito na lang manirahan sa America.

Paanong natunton niya ito dito?

"What happened to you?" tanong ni Duke matapos ituon ang mga mata sa akin.

He advanced his steps toward me. His dark eyes not leaving mine. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng pag-aalala na narito siya. Seeing him here only means that there's a possibility that Terrence will find out.

Huminto si Duke sa harapan ko. Iginala niya ang mata sa aking kabuuan, ang mga kilay ay lalong nagsalubong. Nag-angat siya ng tingin sa akin, nag-iwas ako.

"Ano'ng nangyari, Priscilla?" tanong niya sa kalmadong tono ngayon.

"What are you doing here, Duke?" I asked, my voice trying to sound unbothered by his presence.

"Bakit bigla kang umalis?"

Suminghap ako at binalingan siyang muli. Sa bawat segundong pinagmamasdan niya ako ay lalong tumitindi ang pagkailang na nararamdaman ko.

"Anong nangyari sa'yo?"

"Please stop interrogating her. Hindi niya responsibilidad ang magpaliwanag sa'yo."

Napatingin ako sa gawi ni Ruth nang sabihin 'yon. Halata ang bilis ng tahip ng dibdib niya habang nakatingin sa gawi ni Duke.

Duke meanwhile shut his eyes tight, his jaw clenching hard. Pumihit siya paharap sa gawi ni Ruth na ngayon ay nakikipagsukatan ng tingin sa kaniya.

"Sa akin hindi. Pero sa pinsan ko, oo," malamig ang boses na aniya. "Talking about responsibility here. Shouldn't you be responsible enough to tell me that we have a son?"

"Bakit ko sasabihin sa'yo? The last time I remembered, you were asking me to leave. Ginawa ko, hindi ba? I didn't cause you any trouble so why act now like it's my fault that you know nothing about my son-"

"Our son, Ruth!" sigaw ni Duke na ikinatahinik ni Ruth. "You can never lie that this boy is mine. Sa itsura pa lang ng mukha... sa akin na."

"She won't lie about that. Sayo naman talaga ang bata."

Napatingin kami ni Ruth sa kaniya. He was sitting coolly on the couch. His arms were placed against the head rest while looking into a far distance.

He slowly turned his gaze on Duke.

"But she's mine."

Namilog ang mga mata ko sa sinabing 'yon ni Hunter. Even Ruth looked puzzled that he said those words. Alam kong may nararamdaman siya para kay Ruth pero hindi ko inaasahan na sasabihin niya ang ganoong bagay.

Nagtama ang mga mata ni Duke at Hunter. Parehas matalim, naroon ang anino ng dilim. No one was backing down. They were both powerful men. Nasisiguro kong masiyadong mataas ang pride nila at parehas na hindi magbababa.

"Not now that I finally found her." mapanganib na sagot ni Duke.

Huminga ako nang malalim at umiling. Tumalikod ako at naglakad palabas ng bahay. Hindi ako kumportable na narito si Duke sa mga sandaling ito.