အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၆)

အပိုင္း(၆)

အခ်ိန္ေခတၱမွ်ညႇိႏိုင္းခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တုမင္ယြဲ႕ ႏွင့္ လင္ရွန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက

ေအာက္ပါ ဥပေဒသငါးခ်က္ကိုသေဘာတူၿပီး တညီတၫြတ္တည္းလိုက္နာဖို႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္.-

'သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိရမယ္၊ ထိပါးရိပါးမႈမရွိရဘူး။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို တစ္ေယာက္က ဝင္စြက္ဖက္ခြင့္မရွိရဘူး။ ရလာတဲ့အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ညီတူညီမွ်ပဲ ခြဲေဝယူရမယ္။ အတူတူၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ရမယ္။ '

သူတို႔အၿပီးမသတ္ခင္ေလး လင္ရွန္း ေနာက္ထပ္တစ္ေၾကာင္းထပ္ျဖည့္လိုက္တယ္. " ငါတစ္ခုထပ္ ေတာင္းဆိုခ်င္ေသးတယ္. နန္းေတာ္ထဲကို ငါနဲ႔အတူဝင္လာလာတဲ့အေစခံကို ငါ့ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အေစခံအျဖစ္ ထားခ်င္တယ္။"

'ကတ္သီးကတ္ဖဲ့ေတာ္ေတာ္ႏိုင္တဲ့လူ!' တုမင္ယြဲ႕ တိတ္တိတ္ေလးက်ိန္ဆဲလိုက္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္။ " ေကာင္းၿပီ!"

"ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ခုရွိေသးတယ္"

တုမင္ယြဲ႕ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး " ရွင္ တစ္ခါတည္းနဲ႔ကိုအားလုံး​ၿပီးေအာင္မေျပာႏိုင္ဘူးလား"

"အင္ပါယာက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို ဘာပဲဆုခ်ီးျမင့္ေပးခဲ့ေပးခဲ့ ငါတစ္ဝက္ယူမယ္!"

တုမင္ယြဲ႕၏ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားခဲ့သည္. သူမအရင္ကညႇိႏႈိင္းခဲ့တုန္းက လင္ရွန္းအေပၚမွာ အနည္းငယ္ေလးေကာင္းမြန္တဲ့စိတ္ခံစားခ်က္တိုးတက္ခဲ့ေသးေပမယ့္ အခုေတာ့ လုံးဝကိုမရွိေတာ့ပါဘူး။ "ရွင္ဟာေလ ေတာ္ေတာ့္ကိုအရွက္မရွိတဲ့သူပဲ. ရွင္ပဲအားလုံးကိုယူလိုက္ေတာ့!"

'အိုး? လင္ရွန္းရဲ႕မ်က္လုံးကအေရာင္ေတာက္သြားခဲ့ကာ - "တကယ္ေျပာတာလား? မင္းေသခ်ာရဲ႕လား။ ေနာင္တမရဘူးမဟုတ္လား"

တုမင္ယြဲ႕ - "..........."

°°°°°°

ေရွာင္လု လင္ရွန္းထံျပန္ေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဗီလိန္ေတြလိုပဲလူအျမင္ကတ္ေစေအာင္