အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၉၄)

အပိုင္း(၉၄)

(၃)ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္

"ေမေမ...သား ဝူဝူ သင္ခ်င္... သား ဝူဝူသင္ခ်င္......"

"သိုင္းသင္ခ်င္လို႔လား။ သားက စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ေသးဘူးေလ။ သြား..သြား...သြား။ သြားကစားေတာ့! သားေမေမ ပိုက္ဆံရွာေနတာကို လာမေႏွာက္ယွက္နဲ႔ေတာ့! လင္ရွန္း စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ သူမလက္ေတြကိုေဝ့ရမ္းလိုက္ကာ သူမစာရင္းစာအုပ္ကိုပဲ ဆက္ၾကည့္ရႈေနလိုက္သည္။(ဝူဝူ ဆိုတာ ဝူရွ = သိုင္းပညာကို ေျပာခ်င္တာပါ)

ေကာင္ငယ္ေလးက သူမ၏ဝတ္႐ုံစကို ဆက္ကိုင္ဆြဲထားကာ- "ေမေမ.. သား ဝူဝူသင္ခ်င္.. ေမေမ.. သား ဝူဝူသင္ခ်င္...."

ေနာက္ဆုံးေတာ့ လင္ရွန္း ေအာ္ေငါက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ " လိန္ယြန္ေခ်ာင္!" နင္ ငါ့ကိုဆက္ေႏွာက္ယွက္အုံးမယ္ဆိုရင္ ငါ သူေဌးဟြမ္ ကို ႐ုဟြာနဲ႔အတူကစားဖို႔ ေခၚသြားခိုင္းလိုက္မယ္!" ေကာင္ငယ္ေလးက သူမအား ေငးေၾကာင္စြာျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့ ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားကာ ဒယိမ္းဒယိုင္ေျပးထြက္သြားေတာ့ေလသည္။

"မမေလး!" ေရွာင္လုက ျမင္လိုက္ရေတာ့ မေနႏိုင္ပဲဝင္ေျပာလိုက္သည္။ "သခင္ေလးက ဒီေလာက္ငယ္ေသးတာကို , ဘာျဖစ္လို႔ မမေလးက သူ႔ကိုဆူေနရတာလဲ။ သူေဌးဟြမ္ရဲ႕သမီးက သခင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္တိုင္း အတင္းဖက္နမ္းေနတာကို မမေလးလဲ သိရဲ႕သားနဲ႔ကို။ မေန႔ကဆို သခင္ေလး သူမေၾကာင့္ ငိုေတာင္ငိုတယ္!"

"ဘာေျပာတယ္?!" လင္ရွန္း အံအားသင့္သြားခဲ့သည္။ "ဒီ႐ုဟြာက ငါ့သားရဲ႕တိုးဖူးကို စားရဲတယ္ေပါ့ေလ"

"႐ုဟြာ တင္မကဘူး။ မေန႔ကဆို ႏို႔ထိန္းက သခင္ေလးကို ရႈခင္းၾကည့္ဖို႔ေခၚသြားတာကို အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕အလစ္ဖမ္းတာကို ခံခဲ့ရေသးတယ္။ သူေဌးဟြာအျပင္ကို သူေဌးခ်င္ေရာ သူေဌးလီနဲ႔သူေဌးယြန္ရဲ႕သမီးေတြကပါ......."

"နင္ ငါ့ကို လာေနာက္ေျပာင္ေနတာလား" လင္ရွန္း ေပါက္ကြဲထြက္သြားေတာ့သည္။ " ငါ့သားရဲ႕တို႔ဖူးကို သူတို႔က စားရဲတယ္ေပါ့ေလ။ သူတို႔က ေနာက္ထပ္အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္..ဟမ့္!? ဒါဆိုရင္ .. ငါသြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ကိုမေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ လိုက္ဖမ္းမယ္!" လင္ရွန္း စာရင္းစာအုပ္ကို ဘုန္းခနဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ မုန္တိုင္းကဲ့သို႔ေျပးထြက္သြားလိုက္သည္။