အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၅၄)

အပိုင္း(၅၄)

ညည္းထြား ညည္းညဴလိုက္တဲ့အသံတစ္ခုက ထြက္ရွိလာခဲ့သည္. ေဘးတစ္ဖက္မွာရွိေနတဲ့

ကုေဇာင္က စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္တုန္လႈပ္လို႔သြားခဲ့သည္. သူက လင္ရွန္းကို ဟန႔္တားလိုက္ခ်င္ေနခဲ့သည္. ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ တုေဟာင္ထံကေနၿပီး တုံ႔ျပန္မႈေလးတစ္ခုရွိလာခဲ့သည္။

တုေဟာင္က သူ႔အာခံတြင္းထဲမွ ပါးစပ္အျပည့္ေရေတြကိုေထြးထုတ္လိုက္ခဲ့သည္. သူ႔အသက္ရႉသံေတြက ပုံမွန္လိုျပန္ျဖစ္လာခဲ့သည္. သူ႔မ်က္ေတာင္ေတြကလဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔စတင္ၿပီးေတာ့ လႈပ္႐ြလာခဲ့သည္။

"သူ သတိရလာၿပီ! အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား ေကာင္းသြားၿပီေဟ့!" ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူတိုင္းလဲ စိတ္သက္သာရာရသြားေတာ့သည္. လူမ်ားစြာက လင္ရွန္းေဘးကေနၿပီးေတာ့ ‌ခ်ီးမြမ္းေထာပနာ အလုအယက္ျပဳေနၾကေတာ့သည္။

"ၾကင္ယာေတာ္မင္းသားကေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကို ထပ္ၿပီးေတာ့ကယ္လိုက္ျပန္ၿပီ!

"ၾကင္ယာေတာ္မင္းသားက တကယ့္ကို အံမခန္းပဲ!"

"ၾကင္ယာေတာ္မင္းသားက သူရဲေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ပဲေဟ့!"

သို႔ေသာ္လည္း အားလုံးထဲကမွ လူတစ္ေယာက္က ႐ုတ္တရက္ သတိရသြားၿပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေတာ့သည္.- "အိုး..မဟုတ္ေသးဘူး! မိန္းမလွေလးယန္က ေရထဲမွာပဲ ရွိေသးတယ္ဟ!"

လူတိုင္းလူတိုင္းက တကယ္ကိုပင္ လူတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆုံးလ်က္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၾကတာပဲျဖစ္သည္. သူတို႔ၾကာကန္ထဲကို သြားေရာက္ၾကည့္ရႈလိုက္တဲ့အခါတြင္ေတာ့ ယန္ယုအာကို ေရကန္စပ္နဖူးေပၚတြင္ေတြ႕လိုက္ရသည္. သူမဆံႏြယ္ေတြက ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးျဖစ္လို႔ေနၿပီးေတာ့ သူမက ေရေတြစို႐ႊဲလို႔ေနကာ တစ္ဦးတည္းရွိေနကာ ထင္းထြက္လို႔ေနခဲ့သည္ ေလေျပကေဝ့ခနဲ႔တိုက္ခတ္လိုက္ေတာ့ ႏြမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ၾကာ႐ြက္ႏွစ္႐ြက္က ေလထဲတြင္ ပတ္လည္ဝဲပ်ံေနခဲ့သည္. ျမင္ကြင္းက ဝမ္းနည္းပူေဆြးေစကာ ေၾကကြဲပဲ့ေႂကြေနေသာခံစားခ်က္တစ္ခုကို ေပးစြမ္းေနသည္။

'ဖူး..ဟူး.. ေသ ာက္ အလွေလးတဲ့လား! သူမကိုၾကည့္ရတာ သနားဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြားပဲ!'