အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၆၁)**

"အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ"

ဘာသာျပန္သူ - tartarmoon

အပိုင္း(၆၁)**

လင္ရွန္းက သူမမ်က္လုံးကို ပင့္လိုက္ၿပီးေတာ့ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္လုနီးပါးေတာင္ျဖစ္သြားရွာေတာ့တယ္. 'ဘာ.. ဒါက အိမ္တဲ့လား'

အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ ၾကမ္းခင္းေတြက က်ိဳးက်လို႔ေနၿပီးေတာ့ ျပတင္းေပါက္ေတြကလဲ တိုးလို႔တြဲေလာင္းက်ေနကာ တံခါးမႀကီးကလဲ ဘုတ္ျပားတစ္ခ်ပ္လိုပင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

"ဒီအိမ္က ​ေတာ္ေတာ္ ယိုင္နဲ႔ေနတာေနာ္၊ မင္း ေသခ်ာလို႔လား။ ငါတို႔တ​ေတြ အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ၿပိဳက်လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္" လင္ရွန္းက ညီးညဴကာေျပာလိုက္ေလသည္. သူမစကားမဆုံးေသးခင္မွာပဲ အုန္းခနဲျမည္ဟီးသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရေတာ့သည္။

အိမ္က ၿပိဳက်သြားခဲ့ကာ.....

လူတိုင္းပင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသြားခဲ့ေတာ့သည္။

အရာအားလုံး တိတ္က်သြားၾကေတာ့ေလ၏။

လင္ရွန္းက အသိျပန္ဝင္သြားခဲ့ၿပီးေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္လိုက္ကာ– "အဟားဟ.. ငါတို႔ အထဲကိုမဝင္မိတာပဲ အေတာ္ကံေကာင္းသြားတာပဲ......"

လူတိုင္း- "..........."

လူတိုင္းလူတိုင္းက အိမ္ၿပိဳက်သြားတာကို ေငးေမာၾကည့္ေနၾကစဥ္တြင္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ အသံဆိုးအသံေၾကာင္တစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရေလသည္. "အားရား...ေနာက္ထပ္တစ္ခု ၿပိဳက်သြားတယ္......"

"သရဲဗ်ိဳ႕!" လင္ရွန္းက ဝက္တစ္ေကာင္အမဲဖ်တ္ခံရေတာ့မည့္အတိုင္းပင္ က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ စူးရွစြာေအာ္ဟစ္လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္. သူမက လိန္ဖန္ရဲ႕ဝတ္႐ုံစကို ဆြဲလိုက္ကာ ေျပးထြက္သြားလိုက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလိုက္ခဲ့သည္. ဒါေပမယ့္ ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္းအတြင္းပင္ သူမက ဘဲကေလးတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး လိန္ဖန္ရဲ႕ေနာက္ျပန္ဆြဲလိုက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။

"ဘာလို႔ ေၾကာက္ေနတာလဲ? အဲဒါ လူတစ္ေယာက္ပါ"

'လူလား။ လင္ရွန္းက မ်က္လုံးျပဴးကာ အံ့အားသင့္သြားခဲ့ရ​ေလသည္. သူမက သူမမ်က္လုံးေတြကို မရဲတရဲျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္ ​လိုက္ၿပီးေတာ့ ထိုသရဲက တကယ္ပင္အျဖဴေရာင္ဆံပင္ရွည္ႀကီးရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ဆိုတာ နားလည္သြားေတာ့တယ္. အဘြားအိုႀကီးက လက္ရွိတြင္ သူမကိုစူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနခဲ့သည္။