အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၃၆)

အပိုင္း(၃၆)

လ၏ငါးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ဂိုဏ္းသားညီ​ေနာင္ေတြအားလုံးက တိုက္ပြဲဝင္ရန္ အျပည့္အဝအဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ေနၾကပါၿပီ. ဝမ္ဟိန္ဟူႏွင့္ဟယ္ေလာင္စန္းက သူတို႔ေတြကို ေခါင္းေဆာင္ကာ ခ်ီတက္ၾကေတာ့မွာပါ။

သို႔ေသာ္လည္း ေတာင္ေအာက္ကိုမဆင္းခင္တြင္ ဟယ္ေလာင္စန္းက လင္ရွန္းကို သူတို႔ႏွင့္အတူပါဝင္ၿပီးေတာ့ လိုက္ပါေစျခင္းမျပဳခဲ့ပါဘူး. သူက သူမရဲ႕လက္ကိုဆြဲထားလိုက္ၿပီးေတာ့ အတူထြက္ခြာခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး. သူက စိတ္ထိခိုက္စြာျဖင့္ "အခ်စ္ေလး. ကိုယ့္ကို စိတ္မပူပါနဲ႔. ကိုယ့္ဆီမွာ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး! ကိုယ္ ျပန္ေရာက္တာကိုပဲ ေစာင့္ေနေပးပါ!!"

လင္ရွန္းရဲ႕မ်က္ႏွာက ရႈံ႕မဲ့လို႔သြားပါတယ္. 'ဘယ္သူက ရွင့္ကို စိတ္ပူေနတယ္ ေျပာလို႔လဲ။ ကြၽန္မက ကြၽန္မ ထြက္ေျပးႏိုင္မလား၊ မႏိုင္မွာလားကို စိတ္ပူေနတာပါေနာ္. ဟုတ္ၿပီလား'

ဟယ္ေလာင္စန္းႏွင့္သူ႔၏အဖြဲ႕သားေတြ ထြက္ခြာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လင္ရွန္းက သူမရဲ႕အခန္းကိုျပန္သြားၿပီးေတာ့ သူမပစၥည္းေတြကို သြားၿပီးထုတ္ပိုးလိုက္သည္. သူမ ျပန္ေပးဆြဲခံလာရကတည္းက သူမမွာ ဝန္စည္စလြယ္မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါဘူး. သူမမွာရွိတာအားလုံးက တုေဟာင္ရဲ႕ဝတ္႐ုံႏွင့္ သူ႔ရဲ႕ေ႐ႊေရာင္နဂါး႐ုပ္ပုံ ပန္းထိုးထားေသာဖဲခါးပတ္ႀကိဳးပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

'ဒီခါးပတ္က ၾကက္တစ္ေကာင္ပုံျဖစ္ျဖစ္ ငန္း႐ုပ္ပုံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဘာလို႔ထိုးမထားႏိုင္ရတာလဲ။ ဘာလို႔ နဂါးပုံလာျဖစ္ေနရတာလဲ။ အဲဒါကို ငါ ေရာင္းစားလို႔ေတာင္မရေတာ့ဘူး. ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ ေရာင္းလဲ ဘယ္သူကမွ ဝယ္လဲဝယ္ရဲမွာလည္းမဟုတ္ဘူး! လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ ေျမႀကီးေပၚကို လႊင့္ပစ္ ခ်လိုက္ကာ ခါးပတ္ေပၚကို တံေတြးနဲ႔ေထြးခ်လိုက္သည္. သူမ က ခါးပတ္ေပၚကို ႏွစ္ခ်က္ေတာင္ေဆာင့္ၿပီး ဖေနာက္ျဖင့္ေပါက္ခ်လိုက္သည္. သူမက "အိမ္ေရွ႕မင္းသားလား.အာ့။ ရွင္ က ကြၽန္မအေပၚကို ေနာက္တစ္ခါ အျမတ္ထုတ္သြားခဲ့တာပဲ!" ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။