အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မွားမွန္းသိပါၿပီ[Zawgyi Version]

အပိုင္း(၇၂)

အပိုင္း(၇၂)

ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ေတာ့ တုေဟာင္က မင္ယြဲ႕၏နန္းေဆာင္ေတာ္တြင္းတြင္ ေၾကာက္စိတ္မႊန္ထူစြာနဲ႔ ေရာက္ရွိေနေလသည္. ေတာ္ဝင္သမားေတာ္က လင္ရွန္းရဲ႕ လက္ကိုကိုင္ကာ ေသြးေၾကာစမ္းသပ္ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။

"အရွင့္သား၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔၊ ၾကင္ယာေတာ္မင္းသားက အထိတ္တလန႔္ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ေမ့လဲသြားတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ သူ ဘာမွျဖစ္မသြားရပါဘူး၊ သူ အနားယူလိုက္ၿပီးေတာ့ ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းျပန္ၿပီးေတာ့ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္သြားမွာပါ" ၿပီးေနာက္ ေတာ္ဝင္သမားေတာ္က ေဆးပုလင္းလိုက္ယူေစရန္ ေရွာင္လုနဲ႔အတူ အခန္းထဲကေနၿပီးေတာ့ ထြက္ခြာသြားေတာ့ေလသည္။

တုေဟာင္က ကုတင္ေဘးသို႔ သြားလိုက္ေတာ့ လင္ရွန္းရဲ႕ ျဖဴဖတ္ဖတ္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္. သူမ မ်က္လုံးေတြက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ပိတ္လို႔ေနခဲ့ကာ သူမႏႈတ္ခမ္းပါးေတြကလဲ ဘာအေသြးအေရာင္မွ် မရွိေတာ့ေပ. သူ႔ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံး ျပာခ်လိုက္ျခင္းခံလိုက္ရေလသည္. ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ သဝန္တိုသြားေတာ့ေလသည္. သူက လိန္ဖန္ရဲ႕အတိတ္၊ သူနဲ႔လင္ရွန္းနဲ႔ ဆုံးဆည္းမႈ၊ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲက ျမစ္ထဲကို ျပဳတ္က်သြားခဲ့သည့္အခ်က္ကိုေတာင္မွ သူ မနာလိုအားက်ေနလိုက္ေတာ့သည္။

'တကယ္လို႔မ်ား ျပဳတ္က်သြားတဲ့သူက သူ ဆိုရင္ေရာ သူမ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာလား။'

သူ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္သြားကာ လင္ရွန္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္မိေတာ့သည္. သူ႔ႏွလုံးသားထဲတြင္ ခါးခါးသီးသီးနဲ႔ စြဲထင္ရွိေနေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ လင္ရွန္းတစ္ေယာက္ သူမ မ်က္လုံးေတြက ႐ုတ္တရက္ ပြင့္လာခဲ့ကာ တုေဟာင္အား မတုန္မလႈပ္နဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္ခဲ့သည္။

"လိန္ဖန္လားဟင္" သူမက တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္. သူမ အသံက တိုးလွ်ေနခဲ့သည္။

တုေဟာင္က သူ႔ေခါင္းကို မခါရမ္းလိုက္ခဲ့ေပ. အဲဒီအစား သူက လင္ရွန္းလက္ေလးကိုသာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္. သူမက သူ႔ကို အကိုင္မခံလိုက္ခဲ့ဘဲ သူ႔လက္ေတြကို တြန္းထုတ္လိုက္ခဲ့သည္။