Waiting for your Landing My Sky (Highschool Series #2)

Chapter 41

Ang inaakala kong trabaho ay iba pala ang nangyari, pumunta ako sa nasabiing hospital. Hinanap ko muna ang nag contact saakin for this.

I up to stairs at agaran namang may sumalubong saakin upang ituro ang nasabing may-ari ng hospital na ito.

Pumasok ako sa isang office, pagka tanaw ko palang ng mga artworks at wall ay bigla na akong natigilan.

Mga artwotks na may kinalaman sa mental problem, at may kung ano pang may malalalimm na kahulugang mgha paintings. Nakita ko rin ang nag sisiksikan pero naka organize na mga certificate at sa ilalim nito ay nakaindicate ang hospital ng iba't ibang bansa.

Biglang narating ng mata ko ang lalaking nakaupo sa swivel chair, nakatalikod at nakataas ang hawak na libro “DON'T BELIEVE EVERYTHING YOU THINK.” ang pamagat nito. 

"Good morning sir. By the way, I am Doctora Plea Kite Serenio from the Philippines." I greeted

Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako dahil siguro sa pag-inom ko nang pag-inom ng Fresh Coffee sa Soho! super nakakaadik kasi ang sarap.

Dahan dahan niyang inikot ang kaniyang swivel chair.

Napahinto ako at para bang may nakita akong pamilyar na wangis sakaniya.

Isang matanda, puti ang buhok naka suot ng black coat at mahahalata na ang medyo paglaylay ng kaniyang balat.

Bigla akong napaatras nang tanggalin niya ang shade sa kaniyang mata.

"R-Richmond..." Halos mapaos ako, hindi ko alam pero natatatakot ako.

"Long time no see, my daughter." He said.

Mas lalo akong napaatras dahil sa wirdong salita na lumabas sa bibig niya.

"Direct me, please. Pinili niyo ba ako para mapalapit nanaman sainyo?"Pinipilit kong kontrolin ang boses ko.

"No, Plea..."

Halatang inosente naman ang pagmumukha niya pero bakit ako natatakot, although, wala naman talaga siyang kinalaman sa pagkawala ni mama

"I chose you because you're a great doctor, I mean, I already expected na magiging isang ganap na doctor ka!"He said.

Inaya niya akong umupo sa harapan niya, pumayag naman ako dahil trabaho nga ito.

Isa pa, simula nang ilibing ang mama ko noon ay pinatawad ko na sila, sa katunayan nga ay binalikan ko sila makalipas ang anim na buwan sa mansiyon pero wala na kaming naabutan ni Aida.

Gaya ng ineexpect ko ay hindi lang patungkol sa trabaho ang pag-uusapan namin, we talked about our past.

He asked if how I overcome those suffering, kung paano ko napatapos ang sarili, napaaral si Aida. Lahat ng 'yan ay dahil kay mama, siya ang inspirasyon ko noon pa man hanggang ngayon.

"Thankyou for accepting my offer, Plea," He gave his hand.

I smiled "Can I hug you, dad?" Kanina ko pa gustong yakapin ang lalaking ito. I really miss him and I really want to say thank you and also apologize.

"Sorry for what I did, dad. Sorry if I pushed you," I'm crying.

"I missyou, Plea..." The only word he replied.

Sinabihan niya akong gugulin muna ang araw na ito sa pakikipag kwentuhan sakaniya, yes, we really miss each other.

"How about mom?" I asked.

He smiled, "She was on paradise, pinapanood tayo."

Biglang tumindig ang balahibo ko, hindi ko alam na patay na pala si mommy, hindi ko alam!