The richgirl's playmate

23- Confess

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐓𝐖𝐄𝐍𝐓𝐘 𝐓𝐇𝐑𝐄𝐄

~𝑪𝒐𝒏𝒇𝒆𝒔𝒔~

HINDI KO  MAIWASAN man lumo nang magising ako nang anong oras na.  I was expecting to see her gentle face in the morning. Yet I found no one when I woke up. I was a little bothered because of the bad dream I had last night.

Parang totoo… nakaka gag0.

Pag bangon ko mula sa kama dali-dali kong sinubukan na mag lakad sana upang hanapin siya. Haso puny3ta. Para ata akong dinaanan ng truck sa sobrang sakit ng pagitan ng hita ko. napa upo na lang ako ulit sad ulo ng kama ko sabay napatingin sa orasan
Takte pasado alas onse na pala.

Pero pakiramdam ko kulang parin talaga ang tulog ko. pasado alas 4 na  rin kase ata kami naka tulog eh.
I took a break. Napatingin ako sa cellphone ko. umaasa na baka may text man lang siya. O miski chat.

Naligo muna ako matapos kong magpahinga ng kaunti. I’m still waiting for her to come inside in my  room. Saying a simple ‘hi’ nor ‘hello’ but when I opened our closet. I didn’t find any traces of her clothes.

Pagtingin ko din sa bag niya sa pwesto nito ay wala na ito doon.
My lips parted.

Dali-dali akong bumababa at nag tanong sa kanila kung asan si Aisha. ngunit  mas lalo lang ata na nadagdagan ang panlulumo ko nang sinabi sa ‘kin ni lolo. umalis daw si Aisha mag aalasingko daw. “Tsaka sabi niya, ‘wag daw kitang gisingin dahil mukang pagod na pagod ka raw. Hindi ba siya nag paalam sa ‘yo?” tanong din ni lolo.

Napa iling na lang din ako.
“Sabi niya may kailangan daw siyang asikasuhin. Muka ngang nagmamadali. Tsaka namumula mata. Nag away ba kayo?”

Napa iling ako. “hindi naman po.”

“Hay  nako iha. Kamustahin mo yun. Mukang galing sa pag iyak. Nag aalala nga ako kase anong oras pa lang eh. sabi naman niya pinasundo naman daw siya ng kapatid niya.”

Natigilan  na lang ako nang bigla kong maalala ang napansin ko kagabi.  
Asan ka ba Aisha?? may lahi ba siyang multo para  I ghost ako?

TUMAGAL pa kami ng dalawang araw doon. Ni text, tawag o miski simpleng chat lang. wala akong balita kung asan siya. O kamusta man lang.

Mas lalo akong tinutubuan ng pag aalala dahil sa biglaan niya na lang napag alis eh. sa tuwing naalala ko ang  mga nangyari sa kanya noong gabing iyon.

Para akong natatakot na may kaunting tuwa.
Hindi ko maintindihan.

Ang hirap lang. yung tipong yung taong nasanay ka na laging nasa tabi mo. bigla  na lang Nawala na parang bula. Ni walang matinong paalam. Nakaka t4ng1na.

Ang hapdi-hapdi ng dibdib ko ngayon. inaaya ako ng mga kaibigan ko.

lumabas-lumbas sa ilang mga araw na iyon. at inaamin ko naman na kahit papaano nalilibang ako.

Pero isa din sa nag aalala kay Aisha si Vienna eh. lagi niyang tinatanong kung asan siya. Kung nag chat man lang ba ang mimi niya. I am lost in confusion.  Swimming in questions. The words she muttered. The tears in her eyes.
Ang gulo.

Tahimik akong naka upo sa restaurant kung saan namin napagdesisyunan na kumain muna. Napa tingin ako sa cellphone ko. matapos kong mag text nanamang muli sa kanya. natagpuan ko na lamang ang sarili ko na nasa gallery.

Looking at her pics. Specially the one where she’s sleeping beside me while we’re in plane.

Nakaka baliw lang diba?
I just slowly pouted my lips.
Namimiss ko mga irap niya. mga yakap niya.