The richgirl's playmate

33- Chaos inside our mind

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐓𝐇𝐈𝐑𝐓𝐘 𝐓𝐇𝐑𝐄𝐄

~𝑪𝒉𝒂𝒐𝒔 𝒊𝒏𝒔𝒊𝒅𝒆 𝒐𝒖𝒓 𝒎𝒊𝒏𝒅~

"Ikaw..." napa lunok ako nang maramdaman ang tila ay kung anong bumabara sa lalamunan ko habang pilit kong pinagdadasal. Na sana... "Ikaw si T-tory?" tanong ko gamit ang namamaos kong boses.

...sana mali ang iniisip ko.
Ilang beses ko nang ginawa ito. Ang mag kunwari sa sarili ko. Sabihin sa sarili ko na sana mali ang sinasabi nanamang muli ng puso at isip ko. Kahit isinasampal na ito sa mismong pagmumuka ko.

Nagdadasal na sana... mali nanaman.
Aisha looked into me as I asked her those questions. Her eyes was filled with pain and agony as our eyes met with this piercing atmosphere as the secrets that we tried to hide... slowly unfold like a chapters in a book that I never want to read.

Marahan na lang niyang ibinaba ang pulang pintura na nakuha niya akmang isasaboy sa painting na ito. upang masira.

"Aisha magsalita ka naman..."
pagmamakaawa ko, pinipilit na humakbang papalapit sa kanya.
Sa pag iwas niya ng tingin at pagbagsak ng luha mula sa mabibigat niyang mata. Agad kong naitigil ang paa ko sa pag hakbang nang tila may kung anong kumurot sa puso ko nang banggitin niya ang mga salitang.

"I am..."

My lips instantly parted as more tears escape from my heavy eyes. I gasped for some air as i felt like something is making me stop from breathing upon realizing the things I tried not to notice.
We're in this dark place. Almost the same exact darkness in that vivid night where I met Tory.

Her silhouette in this dark place. Reminds me of that girl.

Sinisisi ko ang sarili ko ngayon, ang sakit na nararamdaman ko ay walang may ibang kagagawan...

Kung hindi ako mismo.

Ang dami nilang pagkakapareho na pilit kong hindi tinatandaan. Ang taas nila, ang buhok nila, ang mga mata nilang halos sinisipsip ang kaluluwa ko.
Bakit ko hindi pinansin ang lahat ng iyon? bakit ko pilit na iniiwasan ang mga hinala na mismong isinasampal na sa 'kin ng katotohanan.

Pilit kong itinatanong ang sarili ko, ngunit anong magagawa ko? nagawa kong 'wag pansinin o pagtuunan man lang ito at magsawalang kibo na lamang dahil sa iniiwasan ko ang masaktan nanaman.

"I have the same expression exactly like that..." Aisha's voice was low and bitter as she heard my loud sob.

She fixed her posture to stop herself from crying in front of me. But her own tears betrayed her.

She shed in tears. "I just found the truth recently... the day you ask me to meet Enzo. I confirmed the things I tried not to even know..."

Hindi ko na lang magawang makapag salita habang unti-unti siyang umaamin.

"I want to laugh at my own stupidity..." she chuckled without any hint of humor as tears in her eyes drop to her cheeks even more.

"I fell in love with the girl I'm trying to hunt..." she paused. "the girl I'm to find for my revenge... it's you Mari... one of the reason why I became l-like this"
Mas lalo pang bumigat ang pakiramdam ko nang mapagtanto ko ang mga sinabi niya noon.

Ang mga nagawa ko sa kanya dahil sa kagustuhan kong maiahon ang sarili ko. Sa kagustuhan kong maging buo. Siya ang sinira ko.

"And now you know the truth, Mari... maybe this is the time I can finally ask you... w-why?" she sobbed as I became even more quiet.

"W-why did you do that?" her bitter voice. "it's not your entire fault. But I know you know that I was there before you steal him. I'm asking, M-mari... why do you have to step on me?"
Napa angat ako ng tingin sa kanya kasabay ng pagbagsak pa lalo ng mga luha ko.