நேசமே சுவாசமாய்

நேசமே சுவாசமாய் - 37

அவன் அருகில்..

பகுதி - 37

கலை சமையலறையில் இருக்கும் திரையில் ஒரு கண்ணும்.. தோசைக்கல்லில் ஒரு கண்ணுமாய் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நள்ளிரவு பனிரெண்டு நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.. ஆனால் , சஞ்சய் வீடு திரும்பி இருக்கவில்லை.. அவன் வந்த பிறகு, இரவுணவை அருந்தலாம் என்று அவள் தவிர்த்திருக்க.. தன்னவனோ.. பத்து நிமிஷம் கனி.. பத்து நிமஷம்.. என்று எத்தனையோ பத்து நிமிடங்கள் கடந்துவிட்டத்திவிட்டான்.. ஆனால் , அவனுக்கு இன்னும் அந்த பத்து நிமிடங்கள் வரவில்லை போலும்.. 

குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுப்பவளுக்கு.. பசி இல்லை என்றாலும் , அதன் பசியாற்ற வேண்டுமே.. இதற்கே , இரு தினங்களாக, அவள் குழப்பத்தில் ஆழ்ந்திருப்பதால்.. சரியாக உணவு  உட்கொள்ளாததால் , குழந்தைக்கு வேண்டிய அளவு ஆகரத்தை.. அவள் மார்பு சுரக்க தவறியிருக்க.. அந்த பிஞ்சும் சிணுங்கிக் கொண்டே இருக்கிறது . 

பணம் இருந்தால், எது வேண்டுமானாலும் செய்யலாம்.. இதோ, ஓடிக் கொண்டிருக்கும்  தொலைகாட்சியில் ஒளிரும் திரையை பார்த்தாலே போதும்.. பிள்ளையை தொட்டிலில் கிடத்தி.. கிளுகிளுப்பை பொருத்தும் இடத்தில் பொம்மையோடு , கண்காணிக்கும் கேமிராவை பொருத்தி வைத்தவர்களால்.. அவள் என்ன  செய்கிறாள் என்பதை தெளிவாய் தெரிந்துக் கொள்ள முடியுகிறது.. இது அல்லாமல்.. குழந்தையின் உடல் அசைவை வைத்தே... அலாரம்  இசைக்க தொடங்கிவிடும்.‌‌. அவள் அழுகைக்கு தயாராகிக் கொண்டுருக்கும் பொழுதே ,   அவர்களுக்கு எச்சரிக்கை கொடுக்கும் கருவியும் உண்டு.. அத்தோடு இல்லாமல்.. தங்களின் அறைக்குள்ளேயே‌.. மின்தூக்கி வசதியையும் ஏற்படுத்தவிட்டான் . அவை எல்லாம் கொடுத்த தைரியத்தில் , குழந்தையை மாடியில் விட்டு வந்தவளாய்.. கலை சமையற்கட்டில் நின்று தோசை ஊற்றிக் கொண்டு இருந்தாலும்.. ஏனோ , எண்ணங்கள்.. அவள் நாயகனையை சுற்று வந்துக் கொண்டிருந்தது .

எப்பொழுதும் , சஞ்சய் வீடு திரும்புவதற்கு காலநேர அளவே கிடையாது.. அதுவும் , பூனேவில் இருந்தான் என்றால் ‌. சொல்லவும் வேண்டியிருக்காது. அப்படி இருக்கும் பொழுது, அவளுடைய தற்பொழுதிய கவலை அர்த்தமற்றது.. என்று அவள் மூளையே இடித்துரைத்தாலும்.. அவன் நடந்துக் கொள்ளும் விதம்.. அவளால் அவ்வளவு இயல்பாக இருக்க முடியவில்லை என்பதே உண்மை..