(Zawgyi)
"လင္းေခး ႐ြာကသားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္ေနတယ္ေနာ္"
႐ြာကသူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါမေမးမိ၊လူရိုးမွန္း လင္းေခးခ်က္ခ်င္းသိသည္။သစ္ပင္ေရေလာင္းေနတဲ့ေဒၚမိုးေဆြကိုေခါင္းေလးၿငိမ့္ၿပီး လင္းေခးအိမ္ထဲကိုဘဲဝမ္းသာအားရေျပးဝင္လာမိသည္။
"လူရိုး"
အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေခၚလိုက္တဲ့လင္းေခးအသံမွာ ဘယ္ေလာက္ပင္က်ယ္သြားလဲမသိ အိမ္အျပင္မွာအပင္ေရေလာင္းေနတဲ့ေဒၚမိုးေဆြပါပခံုးလးတြန္႔သြားရသည္အထိပင္။
လူရိုးကိုျမင္ေတာ့လင္းေခးေပ်ာ္မိတာ အတိုင္းထက္အလြန္သာ။႐ြာကအေၾကာင္းေတြ သူတို႔မိသားစုအေၾကာင္းေတြ အထူးသျဖင့္ပင္တိုင့္အေၾကာင္းေတြကိုလင္းေခးသိခ်င္လြန္းလွၿပီ။
"လူရိုး ပင္တိုင္ေနေကာင္းလား၊ေဖႀကီးေကာ ေမေမေလးနဲ႔မမမိုးေကာ ေနေကာင္းၾကတယ္မဟုတ္လား"
'ပင္တိုင္'ရယ္လို႔အစပ်ိဳးလိုက္သည္နွင့္ လူရိုးမ်က္နွာကသိသိသာသာပ်က္သြားသည္။လာရင္းကိစၥကိုမေျပာမီ လင္းေခးေမးတာေတြအတြက္အေျဖကလဲလက္ထဲမွာ လင္းေခးအတြက္ပါလာတဲ့စာတစ္ေစာင့္ဘဲရွိ၏။
"မင္းသိခ်င္ရင္ ဒီစာဖတ္ၾကည့္၊မင္းေဖႀကီးကိုယ္တိုင္ေျပာလိမ့္မယ္"
လက္ထဲထိုးေပးလာတဲ့စာေလးကို လင္းေခးခ်က္ခ်င္းဖြင့္ဖတ္ေလသည္။
ေဒၚမိုးေဆြလည္းသူမအကိုဘာမွာလိုက္လဲသိရေအာင္ သစ္ပင္ေလာင္းလက္စေရပိုက္ကိုခ်ခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲဝင္လာေတာ့....
"ကြၽန္ေတာ္အခုခ်က္ခ်င္း႐ြာျပန္မွျဖစ္မယ္ေဒၚေလး"
ခ်က္ခ်င္းႀကီးအလန္႔တၾကားနဲ႔ေျပာလာတဲ့ လင္းေခးေၾကာင့္ သူမေတာင္နားရႈပ္သြားရသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲသားရယ္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးပါလား၊စာထဲမွာဘာေရးထားလို႔လဲ"
"ပင္တိုင္အျပင္းဖ်ားေနတယ္တဲ့ေဒၚေလး အစာလည္းမစားဘူးအားလည္းအရမ္းနည္းေနတယ္တဲ့၊ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္မွျဖစ္မွာ"
စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ကိုကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္အဝဲသားျဖစ္ေနတဲ့လင္းေခးပံုက သူမတားလည္းရမည့္ပံုမေပၚ။သူ႔ဖခင္ကိုယ္တိုင္က ေရးပို႔လိုက္တဲ့စာဆိုေတာ့ အေၾကာင္းအရင္းရွိမွာမို႔ ေဒၚမိုးေဆြမတားလိုေတာ့ပါ။
