Engaged with the Vampire Queen

Chapter 23

Andrea's POV

Only thirty minutes left before their lunch break but it feels like an eternity and I'm bored to death. Bakit ba kasi ako pa ang inutusan ni master sa trabahong 'to.

"Natatakot ba si Knight na bawiin ko si Max kaya kumuha pa siya ng bodyguard?"

I smirked and slid back my phone into my pocket. This Collins is really irritating just what master said.

"It's hard to tell what's inside her mind but I guarantee you, my master has no fear. So just a piece of advice, don't ever stand on her way if you wanna live longer," I stated casually.

"How sure are you that she's the one destined for Max to marry?" He smirked and my brows furrowed in confusion. I was about to utter a word but he already made his way inside the classroom.

What does he mean by that?

"Anderson."

I stood up straight when I heard Master's voice beside me. My senses failed to tell me that she's near because my mind was too consumed by what that Collins said.

"Master." I looked at her with a smile pero napatingin agad ako sa hawak nito. She's holding a bouquet of red roses.

"Pfft—" I covered my mouth immediately before I burst out laughing.

This sight of her really amused me because I never saw her like this. Mukha siyang aakyat ng ligaw.

"What's funny? Do you want me to kill you?" She asked furiously so I raised both hands in surrender.

Nakahinga ako nang maluwag nang biglang mag-bell. Naglabasan na rin ang mga students sa room nila Max kaya itinuon ko na ang tingin sa may pintuan. Ilang sandali lang ay nakita ko na rin ito kasama ang pinsan niyang napakataray.

"Aze!" Tawag agad ni Max kaya napangisi ako. Kitang ko ang excitement sa mga mata niya habang patakbong lumapit kay Master, at isa na namang first time ang nasaksihan ko. Naabutan ko itong nakangiti rin.

Nang makalapit si Max ay agad itong yumakap kay master. Napailing naman ako.

The great Azariah Knight is down bad.

...

Maxine's POV

"Aze, para saan pala 'tong mga bulaklak?" Hindi ko na napigilang itanong ngayong nasa bahay na kami at nilalagay ko sa vase na may tubig itong mga red roses.

"Do I need a reason when I'm giving you flowers?"

"Sa mga napapanood ko kasing palabas, nagbibigay lang ng ganitong bulaklak kapag nanliligaw o kaya para sa girlfriend nila, e hindi mo naman ako girlfriend." Paliwanag ko. Siguro hindi mahilig manood 'tong si Aze ng mga romantic movies.

"You're my fiancée." Sagot naman niya.

"Fiancée nga pero hindi mo naman ako tinanong ng 'will you marry me?'. Bigla mo na nga lang isinuot sa akin 'tong sing-sing." Sagot ko at iniharap pa sa kanya ang kamay ko para makita niya ang sing-sing.

Ang tagal ko na nakatira sa bahay niya pero bakit ngayon ko lang 'yon lahat napag-isipan? Masyado kasing mabilis ang mga pangyayari kaya na-carried away tuloy ako. Kasalanan niya 'tong lahat e.

"But you already signed the prenuptial agreement."

"Binantaan mo kasi akong mapapahamak ang pamilya ko kaya—" Napahinto ako dahil medyo malakas niyang ibinaba ang hawak na plato.

"So you don't want to marry me?" Seryoso na siya ngayong nakatingin sa 'kin at nakakunot pa ang noo.

"Wala naman akong sinabing ayaw ko. Nagtatanong lang naman e." Sagot ko pero inirapan niya lang ako. Sungit.