Umut'lu Vaka ( Düzenlenip Devam ediyor.)

5. Bölüm: Aşkın Başlangıcı

Gözlerimi açtım. başım çok ağrıyor. başımda endişeyle sofiyayı bekledini gördüm. Her yer bembeyazdı. Hastanedeyim sanırım.

"Noldu bana?"

"UYANDI!. iyi misin?"

"İyiyim. en son hız treninden inmiştik sonra bayaldım sanırım ."

boynuma sofiya ellerini dolayıp sarıldı.

"Tatlım hiç uyanmicaksın sandım. söz bir daha seni böyle şeylere bindirmem " iyi akıllanmış.

"Alt tarafı bayıldım sadece bu ne endişe?" görende yıllarca komadaymışım.

"Altarafı bayıldın mı?"

"Altarafı bayılmak değil de ölüm uykusuna gittini bilmiyor hanımefendi "yağızın sesiydi bu. kapıdan yeni girmişti.

"Uyandınız demek hanımefendi"

"Kaç saattir baygınım?"

" tatlım kaç saat değil kaç gün demen gerek"

"Ne!. Eğer şaka yapıyorsanız. Lütfen daha sonra yapın."

"Doğru duydun canım iki gündür baygınsın. bizde şaşırdık neden bu kadar fazla baygın kaldını ama doktorun dedi gibi kalp krizi geçirmiştin o an bayıldın için bu belli olmamıştı. aslında bayılman iyi olmuş yoksa kalp krizi geçirip ölümle burun buruna gelirdin birde bu çok nadir bir rastlantıdır. çok açıklayıcı oldu bu sanırım" Ağzım açık bir şekilde onu dinledim.

" böyle bir şey zaten benden başkasının başına gelmezdi." sofiya kıkırdayıp.

"kendine gelmiş tamamen." Etrafıma baktım odada bizden başka kimse yoktu. Annemide görmedim.

"Şey annem nerde?"

Sofiya cevap vermek istemiyormuş gibi. Lafı dolandırıyor. Yada doğru bir şekilde nasıl diyebilirim düşünüyor du. "Şey Annenin acil bir toplantısı vardı o yüzden gelemedi" tahmin ettim gibi.

Hep böyle oldu zaten. bir kere bile yanımda olmadı ya kızı iki gündür ortada yok. bir haber alim nasıl demiyor ,bir toplantı benden daha değerli Boğazım gene düğümlendi olmaz bu sefer gerçekten. Sakin ol .

"Kiraz iyi misin?"

"İyiyim." deyip gülümsedim. oda da sofiya ve yağız dışında kimse yoktu, diğerlerinde aşağıda kahve almaya gitmişlerdi.

"İyi misin canım "Ela ve diğerleride geldi

" İyiyim."

Bora, " iyi olduğuna göre o zaman çıkış işlemlerine yapıp çıkalım." Onu başımla onaylattım.

Sofiya "Benle cem yaparız siz toparlanıp çıkın "

Toparlanmaya başladım elayla borada bana yardım etti, etrafıma baktım yağız yoktu çıkmıştı çoktan. Çok tuhaf biri diye içimden geçirdim. Birlikte hastaneden çıktık ama hala yağızı görmedim. Sofiyayla cemi beklemeye başladık beş dakika sonra yanımıza geldiler.

"Bittirdinizmi? bu arada kusura bakmayın sizede zahmet oldu. Hastane masrafını daha sonra size veririm ."

" Gerek yok canım. Hem ne kusuru. Bu arada Biz yapmadık. vezneye gitmiştik. çoktan ödenip çıkışın yapıldını söylediler"

"Kim yapmış ki sordunuz mu?"

Cem, "Yağız yapmıştı" deyip gülümsedi.

"Peki kendisi nerde teşekkür edeyim."

"Acil bir işi çıktı "dedi cem.

" Anladım. başka zaman artık."

Beni sofiyayla cem eve bırakacaklardı, Borayla ela birlikte gittiler. yol boyunca sessizdim onlar plan yapıyorlardı birlikte hafta sonu nasıl geçireceklerine, Bende kafamı cama yaslayıp dışarıya seyrediyordum bir yandan da yağızı düşünüyordum, iyi biriydi biraz tuhaf ve asık suratlıydı. Luna parka gittiğimiz gün kafedekiler tanıyordu yağızı, ama yağız hiç umursamadı gülmedi bile, şuana kadar yağızın güldünü hiç görmedim ve çok gizemliydi evet Atasoyların tek çocuğuydu ama hiç benzemiyor. acaba ceme sorsam mı nasıl biri kim diye. Merak düştü hadi sorim.