Shattered

30

Luna's PoV

Hindi ko mapigilang manginig sa sobrang lamig habang nasa loob ako ng Taxi. Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang pag vibrate ng cellphone ko kaya kaagad ko itong kinuha sa aking bulsa.

It's from unknown number.

"Hello?"

{Hello? Luna?} Bumungad sa akin ang isang pamilyar na boses ng isang babae.

{Ako to si Hyacinth. You remembered me, right?} Saad pa nito kaya kaagad na nag sink in sa utak ko na sya ang kaibigan ni ate Izuna.

"Yes, of course." Sagot ko.

{Nasaan ka ngayon? Pwede ba tayong mag-usap?} She said.

"Sure." Tipid kong sagot.

{Segi² ipapasundo nalang kita. Just text me your address.} Sambit nito.

{No need. Ako nalang ang pupunta r'yan. Kukunin ko lang ang mga gamit ko sa bahay.} Sagot ko at sumang-ayon naman ito kaya kaagad ko nang pinatay ang tawag.

Halos ilang oras pa bago ako nakauwi dahil sa traffic kaya pag dating na pag dating ko ay pumasok kaagad ako ng bahay.

Parang natuyo na din ang damit ko dahil sa sobrang tagal kong natraffic kanina kaya naisipan kong maligo nalang muna.

While showering i couldn't help but to think about myself. I feel disgusted. I let someone touch me and worst is, asawa pa ng kapatid ko.

Napakuyom ang kamao ko sa inis. Gusto ko nalang umiyak dahil sa kasalanang nagawa ko.

Oo, Wala nga akong naaalala nuon, pero mali parin ang may nangyari sa'min. It was so wrong that i couldn't even forgive myself.

After a minutes lumabas ako at saka nagbihis. Sinunod ko ding inempake ang mga gamit ko at hindi pinansin ang presensya ng kung sino sa likuran ko.

Patapos na ako sa pag-iimpake ng may biglang yumakap sa likuran ko.

"Please, don't leave me." His voice is shaking.

Sinubukan kong mag pumiglas pero mas lalo nya lang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

"Let me go!" I insisted and pushed him away.

Tiningnan ko sya ng masama at hindi ko mapigilan ang sarili kong sampalin ito.

I feel so disgusted. Sa tuwing nakikita o naiisip ko sya, na-aalala ko ang mga kawalang hiyaang ginawa nya.

"Listen, i will do everything. Wag mo lang akong iwan, please." He begged while i can see a deep pain in his eyes.

"Do everything? No, Lucius. Wala kang dapat gawin. Aalis ako at wala kang magagawa dun." I stated that made him cry.

"H-hey.... You promised, right? Na kahit ano ang mangyari hinding-hindi mo ko iiwan." He said and i just laugh.

"Yes, sinabi ko nga 'yan nuon dahil pinaniwala mo ako sa isang malaking kasinungalingan! Pinaniwala mo ako na asawa mo ako! Na mahal mo ako!" Halos pumutok ang ugat ko sa kakasigaw sa harapan nya.

I want to cry, but i need to be strong. Ayokong ipakita sa kanya na mahina ako. He'll just take advantage on it.

"I'm sorry," tanging sambit nito at napayuko.

Ako naman ay kaagad na kinuha ang mga inimpake kong gamit at dali-daling lumabas.

Mabuti nalang dahil may nakita kaagad akong taxi kaya mabilis akong nakaalis sa lugar na 'yun.

Tinext ko kaagad si Hyacinth at tinungo anga bahay nila ni Yuno.

Ilang sandali pa ay nakarating nanga ako sa subdivision na tinitirhan nila kaya kaagad na akong nag doorbell.