{Unicode}
... မဟုတ်ဘူး..
သူ့ဆီက ပျိုးငယ်ကို ယူမယ် ဟုတ်လား?
he'd rip the world apart with his bare hand.
****
ယခင်အပိုင်းမှ အဆက်...
"ဟယ်လို ပျိုး... ပျိုးလား? ကျွန်တော် ရတုပါ...။"
တစ်ဖက်က အသံက ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ် လုံးထွေးနေခဲ့သည်...။ သို့ပေမယ့် အစ်ကို့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း တည်တံ့လာသည်...။
ကျွန်တော်လည်း အခြေအနေကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ အစ်ကို့အနားသို့...
အစ်ကိုကတော့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ကာ သူ့လက်ထဲက ဖုန်းကို speaker ပါ ဖွင့်လိုက်လေပြီ...။
ကျွန်တော်လည်း screenမှ ပေါ်လာသည့် ဖုန်းနံပါတ်စိမ်းကို မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ကြည့်လိုက်ရင်းမှ အစ်ကို့အနားသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ သွားလိုက်မိသည်...။အစ်ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ တိုးဝင်လိုက်ရင်းမှ... နားထောင်နေမိသည်...။
အစ်ကိုက အမူအရာဖြင့်ပင် ကျွန်တော့်ကို အသံကို ပေးဖို့ ပြောဖို့ မေးလေတော့... ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းကို ညိမ့်ကာ...
"ဟုတ်ကဲ့...."
"သြော်... ပျိုးလား? ငါလေ... Fအခန်းက မိုးလေ...။ နင့်ဆီက စာအုပ်ကို ရတုဆီ ခဏ ငှားလိုက်မလို့... အဲ့ဒါ လှမ်းဆက်ပြီး ပြောတာ...။ ဘယ်လိုလဲ? နယ်ရောက်နေပြီလား?"
တစ်ဖက်က မိန်းကလေးအသံနှင့် ယောကျ်ားလေးအသံ ရောထွေးနေသည့် အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော်လည်း အစ်ကို့ကို ကြည့်လိုက်မိသည်...။ အစ်ကိုကတော့ ခံစားချက်မရှိသော မျက်နှာတည်ဖြင့်ပင်....။
မိုးဆိုတာက ကျွန်တော်နှင့်တစ်ခန်းထဲက မိန်းကလေးဖြစ်သည်...။ သူနှင့်ရတုဆိုသည့် ကလေးက ဘယ်လိုပတ်သတ်နေသည်လဲ?
ထို့ထက်...
ကျွန်တော့်ဖုန်းနံပါတ်ကို ရတုဆိုသည့် တစ်ယောက်က ဘာလို့ ရသွားသည်လဲ?
သူဘာတွေ ကြံနေသည်လဲ မသိ....။
အဲ့ဒါထက် အဲ့ဒီအရာက အစ်ကိုနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုသာ ခွဲဖို့ အရာတစ်ခုဖြစ်လာဖို့ အကြောင်းအရာဖြစ်လာရင်တော့ ....
ပျိုးငယ် အဲ့လို လုံးဝ အဖြစ်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်...။
